Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        a warkocze zaplata.~- I patrzy ino, kogo by puścić pod
 2     1, 7 |   całkiem nie wiedziała, na co patrzy...~Dominikowej nie było
 3     1, 7 |         a i ta udawała, że nie patrzy, jeno sobie w głowie układała,
 4     1, 7 |  Wychodzi Pan Jezus po sumie i patrzy, aż tu naród kiej to zboże
 5     1, 7 |          przecknął Pan Jezus i patrzy, a tu nikogo w podle krzyża...
 6     1, 12|     nad nim szumią, za słońcem patrzy, do przelatujących ptaszków
 7     2, 13|        a gospodarzom w garście patrzy i żyje tym, co uprosi lebo
 8     2, 14|        i podłoga, okna jak się patrzy, ściany bielone; i ciepło,
 9     2, 14|        mi chłopa, choć wilkiem patrzy i nieustępliwy, rodzonego
10     2, 15|    całkiem ni odpoczął jak się patrzy, a już Mateusz, wracając
11     2, 15|   wszystkim, a w oczy pokornie patrzy jak ta trusia, byle go ino
12     2, 17|     świat cały, cudności różne patrzy, nad ziemiami się nosi,
13     2, 17|   przyczajony w okna zagląda i patrzy teraz na nią... i prosi...
14     2, 18|        krucho, na księżą oborę patrzy, to i nic poradzić nie poradzili -
15     2, 18|       się uważnie, czy kto nie patrzy, i skręcił w bok, na dróżkę
16     2, 22|        albo i we śnie zagląda, patrzy olśniony, dziwuje się i
17     2, 22|        Panienką ku kapliczce !~Patrzy, a tu Ona już w płaszczu
18     3, 28|        dobrze, w garście cudze patrzy, po trzydzieści złotych
19     3, 28|       najpierw, zbójem na mnie patrzy, pyskuje, ale nie ma rady;
20     3, 29|       płacić!...~- To wszystko patrzy, jakby się na Lipcach mściły
21     3, 30|   Witek i ze ślepiów mu dobrze patrzy.~- Juści, co do figlów pierwszy,
22     3, 32|        chwieje się ździebko, i patrzy po świecie tysiącami oczu,
23     3, 35|   spokojnie, szeroko i jak się patrzy, ale Niemiec poczerwieniawszy
24     4, 38|      obaczy, to w niebo pilnie patrzy albo skręca o staje. Zaś
25     4, 38|       jesieni obrobić, jak się patrzy.~- Mój Jezus, dopiero to
26     4, 39|       chudziaszek w tej chwili patrzy a was i myśli sobie: na
27     4, 41|       spodziewając, jako Antek patrzy w niego, słucha i z coraz
28     4, 41| przeciek z chałupy za tobą nie patrzy?~- Ale na ciebie pora. Już
29     4, 42|       gorzałkę a piwo.~- Antek patrzy dzisia w swoją kobietę kieby
30     4, 44| przeciech nikto im na ręce nie patrzy - wyrzekł Mateusz, ale ktosik
31     4, 45|        nosi, górnie we gwiazdy patrzy z bliska, nieba zuchwale
32     4, 47|     żeby wszystko było jak się patrzy, sama strzepywała drżąc
33     4, 48|   wyspał i nie podjadł jak się patrzy. ~- A teraz idź się przejść,
34     4, 48| spodziewając, że ktosik na nią patrzy, raz po raz bowiem prostowała