Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         A potem siadła na progu obory, wsadziła chłopakowi w usta,
 2     1, 2 |  taczalniku, co stał pod okapem obory, rozdział się ze spencerka,
 3     1, 2 |       podwórzu i zaglądał to do obory, to do stodoły, to pod szopę
 4     1, 2 |     rucha.~Postawił go na progu obory, nakręcił, i ptak zaczął
 5     1, 2 |      wsadzając głowę do ciemnej obory - nie ma tutaj tego znajdka
 6     1, 2 |        obroki; wsadził głowę do obory, bo drzwi dla gorąca stały
 7     1, 3 |  ziewnął parę razy i poszedł do obory, aby krzyknąć na Witka,
 8     1, 3 |         Witek siedział na progu obory i podrapywał się zajadle,
 9     1, 3 |   jaskółki siadały na kaletnicy obory, czesały się dziobkam i
10     1, 5 |  ściółkę, z której co poszło do obory, a resztę zwalali pod chałupę
11     1, 8 |     dalej, do gęsi, do świń, do obory, a Łapa włóczył się za nią
12     1, 12|  Chłopak cicho przesunął się do obory i jął macać skobla, gdy
13     1, 12|     szeptał otwierając drzwi do obory i zaraz, jak stał, rzucił
14     1, 12|        ze szkłami! A tu jeszcze obory, stajnie, stodoła, szopa!
15     1, 12|     zobaczycie. Szedłem spać do obory i ledwiem wlazł na podwórze,
16     2, 13|     drzwi, wywierali na ścieżaj obory, radość przejmowała wszystkich,
17     2, 16| podzielić...~Ruszyli wszyscy do obory, a Witek ze światłem przodem.~
18     2, 16|         Józkę i poszli oboje do obory.~Trzymając się za ręce i
19     2, 16|      raz po raz, wsunęli się do obory pomiędzy krowy.~Przyklęknęli
20     2, 16|          jakby przy matce całej obory; tchu im brakowało, dusze
21     2, 18|     zabrała szkopki i poszła do obory.~Wieczór już był zapadł,
22     2, 18|       przez podwórze, prosto do obory, że Antek ledwie zdążył
23     2, 18|   wreszcie i chyłkiem wybiegł z obory.~Zerwała się wreszcie, aby
24     2, 20|         księdza zabrał boćka do obory i tam ryczał prawie do wieczora,
25     2, 20|          zajrzał do świń, to do obory - Jagny nigdzie nie było.
26     3, 27|   wywarła drugie zaraz drzwi do obory.~Krowy leżały rzędem przed
27     3, 27|    szkopek, to pewnie poszła do obory.~- Hale, Józia, trza dla
28     3, 29|      Przyprowadźcie ją do mojej obory, zmieści się, do trawy może
29     3, 30| opatrzywszy po drodze stajnie i obory, poszła do chałupy. Już
30     3, 31|      Jagusia siedziała na progu obory dając pić po palcu srokatemu
31     4, 40|         roboty.~- Wyrzuć gnój z obory! krowom w nocy gorąco i
32     4, 40|         źrebak; potem do pustej obory, zaś jeszcze potem do stodoły
33     4, 41|   zaczął srogo kichać, bowiem z obory zawiało jeszcze barzej.~-
34     4, 42|     Bruk z waju wyrychtuję kole obory, jak u Borynów!~A niekiedy