Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         za czarne, wysokie lasy. Mrok gęstniał i pełzał już po
 2     1, 4 | powybijanej podłodze, a w kątach mrok zalegał. Jakieś ludzie siedzieli
 3     1, 4 |       coraz więcej ludzi, bo już mrok gęstniał, zapalili światło,
 4     1, 5 |       musiano schodzić z pól, bo mrok ogarniał świat...~Doorywano
 5     1, 5 |      coraz gęstszy i zimniejszy.~Mrok zapadał prędko ciężki i
 6     1, 6 |         Jakoż i noc nadchodziła, mrok gęstniał i czerniał, a deszcz
 7     1, 6 |         to obieranie do Borynów.~Mrok zapadał prędko, że ledwie
 8     1, 8 |          aż błoto się otwierało; mrok gęstniał i pokrywał świat
 9     1, 11|          zalewał brudny, zmącony mrok, a jeszcze się zabawiali
10     2, 13|       było, koguty piały po wsi, mrok leżał gruby jeszcze, jakby
11     2, 14|      nogami, na ziemię sypał się mrok modrawy, suchy i dziwnie
12     2, 16|          kolej, to legną potem w mrok, cierpliwie czekający świtu,
13     2, 18|        pierwszy, ledwie dojrzany mrok, wicher ustał, jeno z zasp,
14     2, 18|         szepnął zdumiony, ale że mrok zapadał i przygięte drzewa
15     2, 18|        nie było, w izbie panował mrok, bo ino na kominie żarzyły
16     2, 19|          i lampy nad szynkwasem, mrok zalegał kąty i trudno było
17     2, 19|       ich obejmowała i rozdrgany mrok, bo ino te głownie w kominie
18     2, 21|      skrzyknąć łacno do powrotu.~Mrok ich ogarnął i pochłonął
19     2, 21|     hartować.~Dojeżdżali do wsi, mrok się już był zrobił gęsty
20     2, 22|         kieby mgłą przysłoniony, mrok to jeno, noc smutna i ciężka,
21     2, 25|         rozpozna, i znowu pada w mrok chorobny, bowiem ledwie
22     2, 25|     którędy pojechali, ale już i mrok dobry zapadł, a oni nie
23     3, 30| ołtarzach gorzały światła, gęsty mrok zalegał kościół, że to oknami
24     3, 30|         całą wieś się rozlegało.~Mrok już gęstniał, zorze się
25     3, 31|         naród do roboty, a późny mrok dopiero spędzał, że ledwie
26     3, 31|        pokazał we wsi i choć już mrok zapadał, zabrał sołtysa
27     3, 31|          śmiechem i baraszkując.~Mrok się już sypał, zorze gasły,
28     3, 32|      pożegnanie. Wjeżdżali już w mrok topoli.~Rozglądała się dokoła,
29     3, 33|  Niepokalana Maryja!~Dobranoc!~ ~Mrok już zgęstniał i noc ciepła
30     3, 36|        siał się zielonawy, senny mrok, brzęczały muchy i Łapa,
31     4, 41|  niekiedy, drętwiejąc w strachu:~Mrok już zapadał, ludzie ściągali
32     4, 43|   Księżyc już był zaszedł, płowy mrok obtulał pola, gwiazdy świeciły
33     4, 45|         jak niepyszny i ponieważ mrok już zapadał, poszedł za
34     4, 46|          ktoś wpadał na wywiady.~Mrok już do cna przysłonił świat,