Tom, Rozdzial

1001     4, 49|         niczego, róbcie, co chcecie, ja nie wiem o niczym i jutro
1002     4, 49|          pójdziecie, to powiedzą, co ją osłaniacie i przeciwko gromadzie
1003     4, 49|             la poczciwych! Że omijać ją będą z daleka i żegnać się
1004     4, 49|              cię ręka twoja, odetnij ją, a jeśli zgrzeszyło oko,
1005     4, 49|            straszną pomstę! Wypędźta ją, póki jeszcze czas! Już
1006     4, 49|           mocen wynadgradzać! Wygnać ją ze wsi! Wygnać! - wrzeszczeli
1007     4, 49|              gromadą trzymam! Chceta ją wypędzić, wypędźta; a chceta
1008     4, 49|      wypędzić, wypędźta; a chceta se ją posadzić na ołtarzu, posadźta!
1009     4, 49|             to komu zawiniła? A o co ją winią, to nieprawda, czyste
1010     4, 49|       Dominikowa zastąpiła drogę, to ją stratowali, Jędrzych skoczył
1011     4, 49|            chciwymi pazurami chyciło ją ze wszystkich stron, wyrwało
1012     4, 49|        powlekło w opłotki.~- Związać ją, wyrwie się jeszcze i ucieknie -
1013     4, 49|           dwie czarne krowy, rzucili ją na gnój związaną niby barana
1014     4, 49|            pochód przystanął.~- Trza ją zewlec do naga i pod kruchtą
1015     4, 49|              pierwszej krwi, bierzta ją! - wrzeszczały.~Na szczęście,
1016     4, 49|              wstyd całej wsi! - biła ją druga.~- Byś sczezła na
1017     4, 49|              a gdy pomiarkowała, kto ją wymija, wybuchnęła strasznym
1018     4, 49|           wszyćko na jego głowie, bo ja muszę przy obu stróżować.~