Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |            zakreśliła kijaszkiem łuk od wschodu do zachodu. Ksiądz
  2     1, 1 |           rychtyk i ciołka odsadzili od maci... a i gąski, bo to
  3     1, 1 |         usiadł z powrotem na kółkach od pługa, zażył tabaki i rozłożył
  4     1, 1 |             pod prostym kątem spadał od drogi po pochyłości i niby
  5     1, 1 |            na szarym liściu łopianu, od której do lasów wyciągało
  6     1, 1 |           patrzył pod słońce - drogą od lasów szła jakaś dziewczyna
  7     1, 1 |           rękaw, założył na kark pas od taczek i pchał dalej, lżej
  8     1, 1 |              sznurku.~A potem leciał od lasu chłopak z butelką,
  9     1, 1 |             tego ostatniego szelążka od niej nie wyciągną... A jesienią
 10     1, 1 |               bo któraś dojrzała, że od wsi rżyskiem bieży Józka
 11     1, 1 |        motyczki, koszyki, to dwojaki od obiadów i szli wolno gęsiego
 12     1, 2 |            sadem, który go oddzielał od drogi, już się zebrało dość
 13     1, 2 |          szkoda i upadek...~- Dyć ja od połednia samego byłam przy
 14     1, 2 |              a potem skoczył na doły od kartofli i szczekał na konie
 15     1, 2 |                Józka, zwołaj no Kubę od kopania, niech źróbkę założy
 16     1, 2 |             i na drogę.~Jedną połowę od ogrodu zajmował Boryna z
 17     1, 2 |          oknem już się dymiło jadło; od ogromnego tygla z kapustą
 18     1, 2 |              się zapach słoniny, jak od jajecznicy, której niezgorsza
 19     1, 2 |              i poćwiertować. Przyndę od wójta, to wama pomogę. W
 20     1, 2 |            przed domem; odsadził się od miski obyczajnie i z wolna
 21     1, 2 |             szerokich gębul.~Gdzieś, od drugiego końca stawu, słychać
 22     1, 2 |             brzegu, gdy Witek wylazł od żłobów i spytał cicho, trwożnie:~-
 23     1, 2 |      chlastała ogonem, oganiając się od much.~- Ale... bom to winowaty...
 24     1, 2 |           portki, nim zapalił.~Pykał od czasu do czasu i wlókł się
 25     1, 2 |       torbeczki... Miałem coś grosza od ludzi ochfiarnych, com go
 26     1, 2 |           wszedł, bat rzucił w kąt i od progu wołał:~- Żono, jeść,
 27     1, 2 |            bo i chłód wilgotny szedł od stawów, a u wójtów gorąc
 28     1, 2 |            przypomniał, że Maryś już od zwiesny na cmentarzu, a
 29     1, 3 |          kominie, gdy Józka przyszła od udoju i wnetki narządziła
 30     1, 3 |             motyl złoty, odrywał się od maci ,spadał kolisto na
 31     1, 3 |           kiej ten pies...~- Wara ci od Jagny! Wara, bo ci ten pysk
 32     1, 3 |       pastwiska Kozioł, i nie żądała od prześwietnego sądu kary
 33     1, 3 |             nie mógł powstrzymać się od śmiechu, a naród aż huczał
 34     1, 3 |                 Leda jeden abo drugi od ziemi odrósł, a już do ojców
 35     1, 3 |       wełniaku i w chustce na głowie od kurzu.~- Bóg zapłać! - odrzuciła
 36     1, 4 |              bo go już kolana bolały od klęczenia, ale nie ścierpiał...~-
 37     1, 4 |              róż, lewkonii i astrów, od których bił słodki, upajający
 38     1, 4 |         księdza podnosił się z nagła od ołtarza i płynął nad pochylonymi
 39     1, 4 |   różnobarwnych wstążek zwieszał się od nich na plecach i gdy szła,
 40     1, 4 |             dam, cobyś się miał czym od piesków oganiać.~- Ociec! -
 41     1, 4 |        Odechciało mu się spać nagle; od karczmy rozległ się daleki,
 42     1, 4 |           żyto, i jęczmień, i buraki od skiby do skiby siać było
 43     1, 4 |            se jako ten cień padający od człowieka...~- A gospodarstwo,
 44     1, 4 |             Jeden Jambroży z brackim od światła stojał pod oknem
 45     1, 4 |            rubli za fuzję... tyla co od Rafała... ni... myślał głośno.~
 46     1, 4 |          zapłaci piętnaście kopiejek od sztuki, odtrącę... A za
 47     1, 4 |            Owsa?... Przeciech koniom od pyska nie odejmę...to jedno
 48     1, 4 |             szynkwasie z grubą Magdą od organisty, która była już
 49     1, 5 |            wstawał leniwiej, stężały od chłodu i cały w szronach,
 50     1, 5 |            potężne łby podnosiły się od traw pożółkłych i przeżuwając
 51     1, 5 |              z pacierzem długim szły od drzwi do drzwi, przeprowadzane
 52     1, 5 |             drugie, insze, takie, co od miejsc świętych ciągnęły
 53     1, 5 |           karczmie siedzi z Michałem od organisty abo i z drugim
 54     1, 5 |        nogami.~I z Lipiec wychodzono od wczesnego rana.~Na topolowej
 55     1, 5 |            stronach, ino się mieniło od czerwonych wełniaków i białych
 56     1, 5 |            pisarka? Nie po tom sobie od gęby odejmowała, żeby skończył
 57     1, 5 |             w szóstym miesiącu, i to od niego...~- Powiedali, że
 58     1, 5 |          niego...~- Powiedali, że to od młynarczyka.~- Ale, prawda
 59     1, 5 |         rodowych gospodarzy! Wara ci od Jagusi!- myślał, zeźlony
 60     1, 5 |              kramy, co się aż lśniły od paciorków, lusterek, szychów,
 61     1, 5 |             na ziemi leżały, a szedł od nich blask, że jaki taki
 62     1, 5 |         szerokie drabiny, zawieszone od góry do dołu czapkami.~Gdzie
 63     1, 5 |             rozwiesili swoje towary, od których bił taki zapach
 64     1, 5 |      stękający - jaże we łbie łupało od wrzasku.~Zaś w pośrodku
 65     1, 5 |        pożywiających się; w alkierzu od podwórza mieszkał pisarz.~
 66     1, 5 |              i z żalem oderwała ręce od wstążki i poszła dalej do
 67     1, 5 |               aż fiołkowy cień padał od nich na twarz pokraśniałą;
 68     1, 5 |          taka młodość i zdrowie biło od niej.~- Dziedzicówna jaka
 69     1, 5 |                   rzekł z rozmysłem, od niechcenia niby.~- Co mi
 70     1, 5 |            zagadnął cicho:~- Byli to od Michała Wojtkowego z wódką
 71     1, 5 |           oddać... bo jakże jej brać od obcego, nie krewny żaden
 72     1, 5 |            co z wami?~- A co, chodzę od kościoła do kościoła, od
 73     1, 5 |             od kościoła do kościoła, od wsi do wsi ,od jarmarku
 74     1, 5 |             kościoła, od wsi do wsi ,od jarmarku na jarmarek i tą
 75     1, 5 |              go to nie poprosili, bo od rana jakby nic w gębie nie
 76     1, 6 |              rozpadały na dobre.~Już od samego jarmarku świat z
 77     1, 6 |              kapustą wlókł się wolno od torfowisk i rozganiał gęsi,
 78     1, 6 |    Dominikowej dzisiaj wycinano.~Już od rana pojechała na kapuśnisko
 79     1, 6 |                  Grontu to ma więcej od Boryny i na procenta pieniądze
 80     1, 6 |              Wędrownik ci to święty, od grobu Jezusowego idzie.
 81     1, 6 |               zjecie, co jest.~- Nie od tegom, nie. Miseczce jednej,
 82     1, 6 |    pletlibyście bele czego.~Powstali od kolacji. Jagna ze starą
 83     1, 6 |         wziąłem ani z pomyślunku nie od siebie przyszedłem...~Milczeli
 84     1, 6 |              Juści, że go nawet woli od innych, bo kupił jej wstążkę
 85     1, 7 |             w polu ostała.~Jagna już od rana nie mogła dać sobie
 86     1, 7 |                 Dominikowej nie było od samego rana, bo ją wezwali
 87     1, 7 |            aż poczerwieniało w izbie od wełniaków pasiastych...
 88     1, 7 |            już złość brała~- Wara ci od Jagusi, słyszysz! Wara ci,
 89     1, 7 |          Boryną. Spotkałam go, wiódł od starego sielnego ciołka...
 90     1, 7 |            izbę, aż lśniły się szkła od obrazów i kołysały się te
 91     1, 7 |              Czerwono w izbie, jakby od makowych kwiatów! --zawołał
 92     1, 7 |            się po zagranicznemu... a od nikogo nic nie weźmie, tyle
 93     1, 7 |            jej dzieciak krew odciąga od głowy - mruknęła Jagustynka
 94     1, 7 |          była i wystrojona w chustkę od niego.~Zaraz też Witek z
 95     1, 7 |        przestał, tyla że teraz rznął od ucha siarczyste mazury a
 96     1, 7 |               a cienia było tyla, co od tych poschniętych badyli
 97     1, 7 |            we świecie, co lepszy był od ludzi i wierniejszy Panu,
 98     1, 7 |          wypatrują po wsi, czy swaty od was nie idą do której...-
 99     1, 8 |          deszcz był przestał padać i od rana przecierało się na
100     1, 8 |         Stary pozostał w domu.~A już od samego rana był dziwnie
101     1, 8 |  nieobyczajnie wiedzieć naprzód, nie od dziewosłębów.~- Kto? A sam
102     1, 8 |               I ciele beczy, kiej je od maci odsadzają... zwykła
103     1, 8 |                Przyzwijcie ano Agatę od Kłębów, to przypilnuje.~-
104     1, 8 |             nie wyklinali!~- Wara im od mojego! Wszystko moje -
105     1, 9 |        Rozdział 9~ ~Zbiegło dni parę od zmówin Jagusinych.~Deszcze
106     1, 9 |   przygnietła świat.~A w Lipcach już od rana dzwony biły wolno a
107     1, 9 |       niezgłębionej topieli podobny.~Od zórz wschodnich, co się
108     1, 9 |            powiedział wesoło i zaraz od rana poszedł do Jagny i
109     1, 9 |         mogli.~Dziady uczyniły ulicę od głównych drzwi aż hen na
110     1, 9 |       przysiadł w kącie na podłodze, od oczów ludzkich, i płakał
111     1, 9 |          kaplicy, pociągnęli wszyscy od Boryny.~Szli Antkowie z
112     1, 10|           jej nie wyciągnąć ni uciec od niej.~A bystre światło biło
113     1, 10|      zapomnąć.~W kuźni czerwono było od ogniska, chłopak dymał miechem
114     1, 10|          patykiem po literach.~- Już od kopania panienka z młyna
115     1, 10|              ma.~- Roch też uczy już od wczoraj w ojcowej izbie.~-
116     1, 10|              krowę, a ileś wycyganił od ojca? Bacze dobrze i te
117     1, 10|              dobrzeście za to wzięli od dworu, że dziedzic sprzedał
118     1, 10|          jego pociotkowi, co jeszcze od żniw żebra se lekuje... -
119     1, 10|             i ziąb przejmujący szedł od stawu.~- Przymrozek będzie
120     1, 10|              starszą siostrą jeszcze od zeszłej zimy, że to tamta
121     1, 10|            ale i te parę złotych, co od was, a com je chował sobie
122     1, 10|            wpadła Jagustynka i jakby od niechcenia mówiła:~- Od
123     1, 10|              od niechcenia mówiła:~- Od organistów lecę, do prania
124     1, 10|              Wiem dobrze, bo z Jewką od młynarzów kucharować będziemy.
125     1, 10|         Wziął się do ogacania ściany od podwórza, Witek nosił mu
126     1, 10|          przecierał i odpędzał precz od się te mary mamiące, i cała
127     1, 10|             nie domyśla się czego... Od trzech tygodni był w gorączce,
128     1, 10|           ten popiół niewystudzony i od ukrytego zarzewia rudawy
129     1, 10|               zorze dogasały, bladły od tych chmur burych, które
130     1, 10|           oni milczeli, nie wiedząc, od czego zacząć. Kowalowa chrząkała
131     1, 10|         świat!... cały!...~- Wara ci od niej, bo ci ten pysk o ścianę
132     1, 10|            ich sąsiedzi i odgrodzili od siebie...~Antka przenieśli
133     1, 10|             się byli zlecieli, drzwi od sieni zamknął i siadł przed
134     1, 10|            prędzej...~Pożyczył konia od Kłęba, ojcowego nie chciał,
135     1, 11|          markotno miało być! Ino, że od was trzeba mi iść, na swoje...~
136     1, 11|            równy, cichy oddech szedł od łóżka, a ją znowu chwyciły
137     1, 11|               aż się lśni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz
138     1, 11|             ino dało, a całe opłotki od drogi do sieni wysypali
139     1, 11|             ogień i kucharowała Ewka od młynarza przy pomocy sąsiadek
140     1, 11|          wracali z obierania kapusty od Boryny, buchnęły jej do
141     1, 11|              bo Witek ją wołał, gdyż od wypędzenia Antków przeniesła
142     1, 11|            głowy nie miał, Józia już od rana przystrajała się u
143     1, 11|       nieszpory, muzyka wywaliła się od wójta na drogę.~Najpierwsze
144     1, 11|           polskiego, bo zaś ciągnęli od domu do domu zapraszać weselników -
145     1, 11|         oczek i gałązek rozmarynu, a od niej na plecy spływały długie
146     1, 11|              aż się w oczach mieniło od tych wstążek, piór pawich,
147     1, 11|               że ściany się rozpękną od tej ciżby i mocy, jaka biła
148     1, 11|              ciżby i mocy, jaka biła od taneczników!...~Pochodzili
149     1, 11|           wili - że ino wicher szedł od nich i moc.~Muzyka rznęła
150     1, 11|          oświetlonej lampą pożyczoną od organistów, zebrały się
151     1, 11|       szykowali pilnie do wieczerzy, od której już po całym domu
152     1, 11|        bawili wesoło, aż się trzęsło od śmiechów, wrzasków i biegań,
153     1, 11|            pacierza uczą, szkoła nie od tego, ja, wójt, wama mówię.~-
154     1, 11|           wójt, wama mówię.~- A niby od czego? - wrzasnął ten z
155     1, 11|           dadzą.~Izba aż się trzęsła od śmiechu, a one tak rozpuszczały
156     1, 11|            stara za młodu nie lepsza od Jagusi!...~- Jaki korzeń,
157     1, 11|             się zdarzy... Dyć wesele od tego, bych zawziętość stajała
158     1, 11|            rzeknie: "Do tela twoje - od tela moje, człowieku."~-
159     1, 11|              Da powoli , powoli -~Da od stołów wstawajcie!~Po trzy
160     1, 11|              gzić się - aże dudniało od przegonów i wrzawy - noc
161     1, 11|              co się roztaczały jakby od uderzeń światła, widne były
162     1, 11|      skrzydłami.~Izba aż się trzęsła od tych śmiechów, krzykań i
163     1, 11|       zakręcił - że ino furkot szedł od kapot, wełniaków, chustek,
164     1, 11|               Jaguś znowu dziękowała od siebie za dobrość i co starszych
165     1, 11|              nie przystawał, chodził od jednych do drugich, a cięgiem
166     1, 11|             izbie się nosił szeroko, od ściany do ściany, to przed
167     1, 11|            aż światła chwilami gasły od pędu, noc ogarniała taneczników,
168     1, 11|              zaszedł i wiatr wstawał od lasów i przeciągał, jakby
169     1, 11|      niepomne, oszalałe, taczało się od ściany do ściany, z izby
170     1, 12|              A Łapa ! Wróciło psisko od Antków !~- Łapa! - szepnął
171     1, 12|            wprost domu, potaczał się od stawu do płotów i wyśpiewywał.~
172     1, 12|          łajnie końskim? Ksiądz jest od tego, by gdzie go do chorego
173     1, 12|           Rżały radośnie i odwracały od żłobów łby, a nawet źróbka
174     1, 12|       skomlał radośnie.~- Cicho no !~Od domu rozlatywały się gniewne
175     1, 12|           odmianę szło, wywalili się od Dominikowej.~Muzyka szła
176     1, 12|           Chodził ano z pełną blachą od kuma do kuma, częstował,
177     1, 12|            za kołnierz nie wylewał i od kieliszków nie stronił,
178     1, 12|              z wolna jeszcze i jakby od niechcenia; jedna Nastka
179     1, 12|   przypowiastki, aż się izba trzęsła od śmiechów, a najbarzej Jambroży
180     1, 12|          uciesznie, że się pokładali od śmiechu; a z kobiet Wachnikowa
181     1, 12|             pozwalało.~Muzyka rżnęła od ucha, siarczyście, młódź
182     1, 12|       kierowała, jakby już nie wiada od kiela na swoim gospodarzyła.~-
183     1, 12|            jej stary nie obmierznie, od kiela nie zacznie ganiać
184     1, 12|         Boryna! Jest ktoś mocniejszy od obu... jest...niech no ten
185     1, 12|             Roch, stojący przy węgle od podwórza, w cieniu. - -
186     1, 12|         jabłko... zabolało, ale noga od jednego razu nie puściła...
187     1, 12|           widzi mi się czujna, wieje od niej. ~- Dyć umyślnie przypróżałam,
188     1, 12|              jakoś i pokłada się już od wieczora, pewnie jest na
189     1, 12|         buchnęły we świat i pryskały od domu niby te ognie czerwone
190     1, 12|            raz w raz ziemia dudniała od przegonów i pisk dzieuszyn
191     1, 12|             im dusze całkiem stajały od gorącości, krew kipiała
192     2, 13|            waliły się na niebo; szły od północy czarne, olbrzymie
193     2, 13|            mocą, z głuchym poszumem; od zachodu, zza borów czarnych,
194     2, 13|             ptaków wielgachnych; zaś od wschodu wywlekały się chmury
195     2, 13|     przegniłe i ociekające posoką; i od południa szły, ino że zwietrzałe,
196     2, 13|            po grudzie, a te tętenty, od których ziemia drżała, a
197     2, 13|              wrótni stodół biły cepy od rana do późnego wieczora,
198     2, 13|              coraz krzepciej, że już od tej wiejby pozamarzały rzeczki
199     2, 13|        wichry jakby zdychały, bo ino od czasu do czasu przedmuchnęły
200     2, 13|            robi jak wół, a gorzej ma od psa.~Stary spojrzał lękliwie,
201     2, 13|            właśnie drzwi się otwarły od sieni i Stacho wraził głowę
202     2, 13|           Przeszło już trzy tygodnie od wypędzenia z ojcowej chałupy
203     2, 13|              się cała wieś odwróciła od niego, jakby go nie znali,
204     2, 13|    wdeptanych, że niech ino odgrzało od komina, to smród bił gorszy
205     2, 13|           wsią prawie, o dobre staje od drogi, a nie osłonięty ni
206     2, 13|              ani rozeznać było nieba od ziemi; jedne lasy modrzały
207     2, 13|           zawołała ze złością.~Jakoż od karczmy, przez dróżkę, do
208     2, 13|        oddoiła mleko, co się jej tam od rana uzbierało, i przewiedła
209     2, 13|         pogrzebie, aże się odwracali od bydlątka, co próżno się
210     2, 13|            jesteście czy co?~- Ty mi od chabanin na nią nie pyskuj,
211     2, 13|              a oderwać się nie mogła od bydlątka ni przyciszyć frasunku
212     2, 13|              ten ostatnią krowę, com od ojców dostała, sprzedaje...
213     2, 13|            się jakiej przewiem, może od Godów dostanę, choćby ~na
214     2, 13|            pod ścianą i zanosiła się od płaczu, a przez drugie okno
215     2, 13|            gdzie bądź, byle z daleka od Lipiec...~- Gdzie by najpierwej?..~
216     2, 13|              oni drugą porębę kupili od dziedzica, tę na Wilczych
217     2, 13|       zapamiętale ku alkierzowi, ale od drzwi zawrócił, zabrał butelkę
218     2, 14|              parę sań przewlekło się od karczmy i zginęło pod topolami,
219     2, 14|        przejął nagły, aż się porwała od skrzynki i pogroziła pięścią.~-
220     2, 14|    przynależą?... aż mu kulas stergł od postronka, tak się krasula
221     2, 14|                ani człek nie kichnie od niej... - Rozliczał, a tak
222     2, 14|        iskrzyło się już gwiazdami, a od borów pociągał mroźny, szczypiący
223     2, 14|        Borynowa! Moiściewy, a to już od jesieni wiadomo było...
224     2, 14|           fis jak skwarek! - powtórz od Laudamus pueri.:.~- Na Gody
225     2, 14|             żalom swoim i turbacjom. Od trzech tygodni pierwszy
226     2, 14|          całymi pękami zwieszała się od belek, a płótno grubachnymi
227     2, 14|             miała mocy oderwać oczów od świateł mżących w oknach:~-
228     2, 14|             belka niektóra pęczniała od mrozu potrzaskując z cicha,
229     2, 14|              z zimna, co ani uciecze od męki, ni poratunku uprosi,
230     2, 14|      pierwszy to był człowiek ze wsi od czasu ich wygnania, i tak
231     2, 14|         ciebie przy tartaku choćby i od jutra, a płaci dwa złote
232     2, 15|             przejmujący ziąb ciągnął od rzeki.~- Pewnie topora nie
233     2, 15|              a już Mateusz, wracając od młynarza z obiadu, z daleka
234     2, 15|               a już z dawna, jeszcze od wiosny, a może i od zapust,
235     2, 15|          jeszcze od wiosny, a może i od zapust, chodzili za nią
236     2, 15|              i mus... a Mateusz jest od tego, kiej ten piesek, co
237     2, 15|          wciągać! - wrzeszczał chłop od pił.~- Prędzej tam, Bartek,
238     2, 15|             izdebki, nie uciekał już od ludzi ni stronił od nich,
239     2, 15|              już od ludzi ni stronił od nich, ino im takie oczy
240     2, 15|             się w niego. Wysechł był od pracy, poczerniał, a od
241     2, 15|              od pracy, poczerniał, a od tego robienia na mrozie
242     2, 15|          pociągnął przez całe czoło, od skroni prawie szły do skroni,
243     2, 15|             wzięłam, po cóż nam brać od niego... przecież... należy
244     2, 15|         należy nam się jeszcze paszy od ojca, wzielim ino dwa wozy,
245     2, 15|       upominać i tobie zakazuję. Weź od organisty na odrobek, a
246     2, 15|             rozumiesz...~- Rozumiem, od organisty wziąć...~- A może
247     2, 15|           nie płaczę, nie... ale weź od młynarza z pół korczyka
248     2, 15|          miał pono z wojny wynieść i od śmierci uchronić!~- Był
249     2, 15|            bym ci go nie przyciął, a od gospodarzy ci wara! - wrzasnął
250     2, 15|        wytrzyma!~A przy tym wiedział od Bartka, z którym się niezgorzej
251     2, 15|          wiodło mu się jakoś dzisiaj od samego rana; ledwie był
252     2, 15|           cichy, niemroźny, bo jakoś od rana sfolżało mocno, gwiazd
253     2, 15|         dalekościach, wiatr pociągał od lasów, a z nim szedł daleki
254     2, 15|          Magdą, wiecie, tą wypędzoną od organistów! Młynarz chciał
255     2, 15|            na zwiesnę za czym bryka, od tego zimą umyka! - dorzucił
256     2, 15|              Że mu ta żebra popękały od żerdek, nic to, wylekuje
257     2, 16|           przed godnymi świętami już od samego świtania wrzał przyspieszony,
258     2, 16|      strumienie.~Chłód przejmujący i od tych mroźnych brzasków świetlisty
259     2, 16|            ledwie niekiedy, czasami, od dróg zgubionych w zapach,
260     2, 16|              stron stawu, rojno było od ludzi i wrzaskliwie; radosny
261     2, 16|            pomalowane w żywe kolory, od których aż gra w oczach!
262     2, 16|            chodził za nim niezgorzej od Łapy, z którym był w wielkiej
263     2, 16|        chałupy przyjął, siedział już od rana w kościele i tam do
264     2, 16|              Kolędę niesą!~Jakoż już od rana starszy organiściak,
265     2, 16|              księdza idzie...~- Tak, od Wielkiej Nocy, tak! - rzekł
266     2, 16|              wszędy stawiano w kącie od wschodu snop zboża, okrywano
267     2, 16|         ognista, błękitne smugi szły od niej niby szprychy świętego
268     2, 16|              tyle roków, co ich jest od Narodzenia, chłop jeden,
269     2, 16|      rozkołysane, już mu plusk szedł od rzeki, skowronki śpiewały,
270     2, 16|         wśród błot, a dymem torfowym od nich wiało.~I z Woli nadchodził
271     2, 16|          drzewa i zadygotały światła od tej serdecznej wichury głosów.~
272     2, 16|            kolan.~Nie spostrzegła go od razu, bo stoczek, przy którym
273     2, 16|              moc straszną, jaka biła od niego, szła jej prosto do
274     2, 16|             a słodkością, dreszczem, od którego rozum odchodził,
275     2, 16|           blisko, aż ją twarz paliła od jego oddechów...~Nie odpowiedziała,
276     2, 16|         kolędę, kościół zatrząsł się od śpiewów, że ona opamiętała
277     2, 17|              tym słowem i odżegnując od zła, ale dusza jej krzyczała
278     2, 17|             przecedziła mleko, które od rana jeszcze stało w skopkach,
279     2, 17|            Wiecie, a to w nocy Magda od organistów zległa w kruchcie.~-
280     2, 17|              całej wsi mówiono o tym od początku, a do Borynów nie
281     2, 17|         cygan!~- Ochroni cię to chto od pleciuchów! i za grobem
282     2, 17|          wspominkami, i nie uciekała od tych kuszących, słodkich
283     2, 17|        chruściany płot, dzielący sad od drogi, biegnącej za wsią
284     2, 17|              nie mogła oczów oderwać od jej zmizerowanej, bladej
285     2, 17|           rzekł Boryna po namyśle.~- Od zasiewów do żniw nie każdy
286     2, 18|              Tak powiada, by ino się od roboty wykręcić.~- Nie możesz
287     2, 18|           dosłyszał otwieranie drzwi od sieni, jakoż w tej chwili
288     2, 18|           okno i przędła spoglądając od czasu do czasu w śnieżycę,
289     2, 18|     przejmujące, wiejne tak ciągnęło od okien i drzwi, że Łapa wciąż
290     2, 18|              na pasach to łyśnią się od złota kiej te obrazy w kościele!
291     2, 18|           tym. Mój Boże, szukałem go od lata po wszystkich wsiach
292     2, 18|          prawym policzku, stary ślad od kuli, a czerwoną, długą
293     2, 18|             dochodził, a jeno gdzieś od kuźni szło dalekie, głuche
294     2, 18|       dochodziły końskie tupania, to od chałupy szły przytłumione
295     2, 18|            kto szedł z prawej strony od szopy, snadź wolno...przystawał
296     2, 18|           dziw nie padła umarłą...~- Od samych Godów czatowałem
297     2, 18|             to samo!~Drzwi trzasnęły od chałupy i ktosik prędko
298     2, 18|           poczuła, że ma twarz mokrą od płaczu. Zaniesła mleko,
299     2, 18|       spokojnie, ale twarz odwracała od ognia, by ukryć wypieki.~
300     2, 18|        skończyli, rzekł cicho:~- Nie od siebie przychodzę. Na wsi
301     2, 19|              Płoszka, mający się już od kopania ku Ulisi sołtysównie,
302     2, 19|           się ano stało, że na sumie od ludzi z drugich wsi dowiedzieli
303     2, 19|      Księżyca jeszcze nie było, jeno od suchych, przemarzniętych
304     2, 19|            wieś cichła całkiem.~Jeno od karczmy coraz ostrzej rozlegały
305     2, 19|          kącie ode drogi, na kłodach od kapusty, siedziały muzykanty
306     2, 19|         pobrzękujący niekiedy, jakby od niechcenia, bo się jeszcze
307     2, 19|             naprzeciw, odwracano się od nich i unikano, czym głośniej
308     2, 19|            jedna Jagustynka chodziła od kupy do kupy, podjudzała,
309     2, 19|         wódką! Przyszli w jeden czas od Sochy i przyszli od Pryczka;
310     2, 19|             czas od Sochy i przyszli od Pryczka; jedni przepijają
311     2, 19|         harakiem, drudzy zaś słodką, od jednych Kłąb pije i od drugich
312     2, 19|               od jednych Kłąb pije i od drugich nie wylewa. Jeden
313     2, 19|               Socha ma cały kołnierz od kożucha, bo resztę pieski
314     2, 19|             Pryczek zaś ma obertelek od świątecznych portek i guzik
315     2, 19|              drugiemu brzucho wzdeno od ziemniaków!~Galante parobki !~
316     2, 19|           wciąż prawią, to się napił od jednych haraku, napił się
317     2, 19|            jednych haraku, napił się od drugich słodkiej i powiada:~-
318     2, 19|              oderwał ręce spracowane od matki ziemi, to i podnosił
319     2, 19|                powiedział Płoszka.~- Od rana do nocy robię, to kiej
320     2, 19|           ten zły wiatr, aże mroziło od niej złością, a gdy do kolacji
321     2, 19|            rzucik farbowaną, a końce od niej puściła na plecy.~Brały
322     2, 19|            pod zachód, odwróciła się od starego, któremu Żyd cosik
323     2, 19|            ten żniwny wicher palącą, od której krew się w ogień
324     2, 19|          wielgachnym, taczającym się od ściany do ściany, rozśpiewanym,
325     2, 19|         kółko kieby jedno wrzeciono, od którego bił ogromny wrzask
326     2, 19|           szepnęła.~- Niech tańcują, od tego karczma! - odparł i
327     2, 19|           ledwie się już wstrzymywał od całowania! Oczy mu ino latały
328     2, 19|             patrzał; taki żar buchał od niego, takie kochanie w
329     2, 19|             nie turkotał, nic - jeno od _karczmy dochodził schrypły
330     2, 19|         śniegu, w cieniu, jaki padał od parkanu, nic nie można było
331     2, 20|    nieporządki i do roboty zaganiał.~Od tego dnia wszystko z nawrotem
332     2, 20|           odstaw go kiej tego ciołka od krowy, nie przypuszczaj
333     2, 20|           udobrzy!~Jagna zerwała się od kądzieli, by ukryć twarz
334     2, 20|          starego:~- Dajcie no klucze od skrzyni, muszę szmaty przewietrzyć.~
335     2, 20|                 powiedziała hardo.~I od tego wieczoru zaczęło się
336     2, 20|      kolędzie.~Zakrzątnęli się zaraz od rana koło porządków, że
337     2, 20|               nos wytarł chusteczką, od której szły zapachy kiej
338     2, 20|              że chętnie bym go kupił od was, sprzedacie?~- Cóż bym
339     2, 20|          kiej ogłupiały z zapuchłymi od płaczu oczami, a jak ino
340     2, 20|         swoją kapotę, by go uchronić od mrozu, i do spółki. z Józką,
341     2, 20|          gęsto i parę groszy kapnęło od Antka. Ale głównie pomagała
342     2, 20|              mu w uszy kładła nowiny od Jagny.~Jakoś we dwie niedziele
343     2, 20|            Spali mnie, zobaczycie!~I od tej chwili mało już kiedy
344     2, 20|            mu jeszcze na myśl.~Kupił od młynarza wielce srogiego
345     2, 20|     przygrzewało, że drogi roiły się od dzieci, wywierano drzwi,
346     2, 20|        dopożyczył pięćdziesiąt rubli od organisty na to wesele.
347     2, 20|            swary, nowinki - wieś się od nich trzęsła. A czasem trafił
348     2, 20|           Czasem znów list przyszedł od którego chłopaka z wojska,
349     2, 20|      pożyczył sto pięćdziesiąt rubli od młynarza i dał w zastaw
350     2, 20|     skrzypiał z kąta, warsztat hukał od czasu do czasu, a nikt jakoś
351     2, 20|         wynajdzie, a nie będzie brał od drugich!~Skrzyczała go Nastka
352     2, 20|             starym pogodził, a zaraz od proga zawołał:~- Powiestkę
353     2, 20|               a zarobek pewny, płacą od kubika. Nim się w polu roboty
354     2, 20|           długim namyśle.~- A choćby od jutra zaczynać! Tną już
355     2, 20|         jakiś zamajaczył w przejściu od przełazu - stary się szybko
356     2, 21|                       Rozdział 9~Już od wczesnego rana miało się
357     2, 21|      przejmował, i zaspy się czyniły od kamionek, to od drzew i
358     2, 21|              czyniły od kamionek, to od drzew i groblami zastępowały,
359     2, 21|       wytchnąć i obetrzeć załzawione od wiatru oczy, potem zaś w
360     2, 21|            to jakie słowo litościwe, od którego dziw krew nie tryśnie
361     2, 21|      straszne przypominki, nie uciec od nich nie zapomnieć, nie!
362     2, 21|       przykucając na śniegu, głowami od wiatru, kiej to stado kuropatew,
363     2, 21|           lodowe brzaski biły z dołu od śniegów, zaś w górze, przez
364     2, 21|         koniec, drzewa kolebały się, od drzew pomruk leciał groźny,
365     2, 21|             borowi, odbijał się kiej od ściany, przewalał wznak
366     2, 21|             jaką stronę się wziąć?~- Od lewej ręki, widzi mi się.~
367     2, 21|        pobrzeżem skrywając się nieco od naporu wichury.~- Chodźcie
368     2, 21|           zasypało, a do tego z boku od pól wciąż grzmocił wicher
369     2, 21|              przy drodze, broniły go od burz cztery ogromne brzozy
370     2, 21|           omackiem prawie się wlekła od topoli do topoli, odpoczywała
371     2, 21|     poodmrażaną, oczy miała zapuchłe od płaczów, a usta zacięte
372     2, 21|           Dziwny, mrożący spokój bił od niej, a jakaś moc skamieniała,
373     2, 21|              ją rozpierało we środku od mocy, nieustępliwości a
374     2, 21|            przewalały się kiej wody, od borów dalekich czy też z
375     2, 22|              że nie rozpoznał jednej od drugiej, chyba jeno po obleczeniu -
376     2, 22|         trochę cała izba się trzęsła od chichotów; a starsze jeszcze
377     2, 22|        ustało i ma się na odmianę.~- Od borów coś huczy, pewnikiem
378     2, 22|             a dopiero za nimi Michał od organisty na piszczałce
379     2, 22|            się chałupa nie rozwaliła od tych wrzasków, gonów i śmiechów!~
380     2, 22|             przerażających rzeczach, od których słuchania włosy
381     2, 22|        koniskowi skóra się odparzała od chomąta, ani zarżał, wiedział,
382     2, 22|        błądzą jako te ptaki poślepłe od piorunów i błyskawic, przez
383     2, 22|     kadzielne zapachy wioną światem, od jakich świętych ołtarzy
384     2, 22|     utrafiała, że każden mógł poznać od wejrzenia.~Tyla wystrzygnęła,
385     2, 22|    serdecznego palca podpisał.~I już od tego dnia zaczęło mu się
386     2, 22|             przeszkadzała, ledwie go od tego kobieta odwiedła skamleniem
387     2, 22|            nie! Przyodziała się jeno od pluchy w płachtę i poszła
388     2, 22|               zmiłowania czeka i już od wiek wieków tak klęczy.~
389     2, 23|              rozglądając się ślepymi od żarów oczyma, zrywali się
390     2, 23|              powietrzu, płynął jakby od borów zatopionych w nocy
391     2, 23|              zatopionych w nocy albo od chmur, z tych dzikich rozpadlin,
392     2, 23|            nieba.~To znowu z pól czy od chałup, z nieba czy z zatopionych
393     2, 23|           głosy rozdzierały ciszę, a od wsi, snadź niedalekiej,
394     2, 23|            może o pół staja zaledwie od nich, przewlekły się wnet
395     2, 23|            Wilki ozdarły zajączka.~- Od wiatru siedzim, to i nie
396     2, 23|              pewnikiem rozchodzą się od Kłębów.~Cebratki zostawiłam
397     2, 23|               Cień jakiś oderwał się od ścian i przygarbiony posuwał
398     2, 23|             szedł... skręcił za bróg od pola, przyczołgał się prawie
399     2, 24|             czerwieniało na śniegach od kobiecego przyodziewku.~
400     2, 24|       powłoką, ale miejscami topniał od przytajonych żarów. a niekiedy
401     2, 24|          splątana, dzika wrzawa biła od nich kiej bełkot wód wzburzonych,
402     2, 24|             Ksiądz bowiem nadchodził od kościoła z Panem Jezusem;
403     2, 24|    przemarzła wczoraj w boru, że już od świtania ledwie zipie, mówią,
404     2, 24|            tylko Józka, z zapuchłymi od płaczów oczami, wyzierała
405     2, 24|            stara odpędzała ciekawych od proga kieby tych psów naprzykrzonych.~
406     2, 24|               sflażone zieleniły się od pluchy kiej pleśnią obrosłe,
407     2, 24|          były półświątkiem, więc już od samego rana niemały ruch
408     2, 24|            śledziem, wziętym na bórg od Żyda, i ziemniakami ze solą.~
409     2, 24|            ze solą.~U bogaczy to już od samego południa smażono
410     2, 24|     Niedźwiedniki włóczyły się znowu od chałupy do chałupy ze swoimi
411     2, 24|              ze śniegiem, jaki zaraz od zmierzchu padał. Zabawiano
412     2, 24|           Mateusz grał na skrzypicy, od wtóru mu przebierał na fleciku
413     2, 24|          przez te długie dni i noce, od tej minuty gdy ją w czas
414     2, 24|          dowiedziała się wszystkiego od Weronki.~To zamarła w niej
415     2, 24|              To zamarła w niej dusza od męki i leżała jako ten trup
416     2, 24|           dni prawie się nie ruszała od przęślicy, prząść nie przędła,
417     2, 24|             pogodny, słońce świeciło od samego wschodu, nocny, tęgi
418     2, 24|             zaraz, nie potrza mi nic od niego! - zakrzyczał.~- Ale
419     2, 24|               jak zresztą co dnia...~Od owej strasznej chwili pożaru
420     2, 24|              po mężowych basałykach, od czego nosiła jeszcze bolące
421     2, 24|            spierze ją jeszcze lepiej od Boryny.~Juści, kto przez
422     2, 24|            chwili odrzuciło go cosik od drzwi, przypomnienie ojcowej
423     2, 24|              dojrzał Jagny ni nikogo od ojca, natomiast często łapał
424     2, 24|        odsuwające się mimo woli kiej od zapowietrzonego, a ksiądz
425     2, 24|          bych dawali takiemu odprawę od ognia, wody i jadła, od
426     2, 24|              od ognia, wody i jadła, od strzechy nawet, by odganiali
427     2, 24|              tych oczów szarpiących, od tego głosu strasznego.~Wypadł
428     2, 24|           zmącony do dna słuchał, że od domów, z cieniów wszystkich,
429     2, 25|         zmierzchy wisiały nad ziemią od świtu do nocy, zaś niekiedy,
430     2, 25|            ano mógł rozeznać chałupy od pól przemiękłych i zadeszczonego
431     2, 25|              żłobie, to kury zapiały od czasu do czasu albo gęsiory,
432     2, 25|              albo gęsiory, odsadzone od gęsi siedzących na jajach,
433     2, 25|              bowiem srodze cierpiały od tych wycinków, że już miejscami
434     2, 25|            to aż się chałupy trzęsły od plotek, kłyźnień a przemówień.~
435     2, 25|             zajmował się płomieniami od słońca, gorzały światłością
436     2, 25|             drzewa nawet skrzyły się od rosy nieobeschłej, a pola,
437     2, 25|               co nadciągały gdziesik od wschodu i pławiły się w
438     2, 25|        postawał w opłotkach i mrużąc od blasków oczy spozierał radośnie
439     2, 25|           drogach było pusto i cicho od ludzi, tylko wiater z szumem
440     2, 25|             Jakoż i tak było, bo ano od dnia pogodzenia się z żoną,
441     2, 25|          Boryna zaś jakby pozdrowiał od tej pory, chodził po dawnemu
442     2, 25|            była zgoła delikatniejsza od inszych.~Męczyła się też,
443     2, 25|             najmilejszy, a tak różny od drugich, że zgoła do nikogo
444     2, 25|          jako tego najgorszego; biła od niego jakaś zgroza śmiertelnego
445     2, 25|              głowie, spuszczała wody od kopców na podwórze, robiła
446     2, 25|           kopców na podwórze, robiła od niechcenia, z przykazu jeno,
447     2, 25|          zimny, suchy wiatr pociągał od lasów i z szumem bił w sady.~
448     2, 25|            twarzy.~- Gorzałka jedzie od ciebie kiej z kufy! - szepnęła
449     2, 25|        poredzili, bo dusze odbiegały od siebie daleko, nie znajdowali
450     2, 25|           złoście, jakimi się karmił od dawna, jakimi jeno żył,
451     2, 25|              się szyi, to ją oderwał od siebie kiej pijawkę, rzucił
452     2, 25|             aż się karczma zatrzęsła od mocy.~Na to i czekali przodownicy,
453     2, 25|             galanty, płoty pobielały od szronu, ale jakoś zaraz
454     2, 25|             surowy, że aż mróz szedł od niego, ale oczy jarzyły
455     2, 25|              że ino się wieś trzęsła od przygotowań, a może w jakie
456     2, 25|        dworowi, Antek zaś któren był od samego zjawienia się ojca
457     2, 25|       karczmie, skoro ruszyli, wziął od Żyda fuzję, schował ją pod
458     2, 25|         Świat był jeszcze zmartwiały od nocnego chłodu, pełen sennej
459     2, 25|        czterdzieści chłopa pracowało od samego świtania; kieby to
460     2, 25|    pochwycony we wnyki, odrywało się od swoich, biło gałęziami i
461     2, 25|            Padały sosny ogromne, już od starości ozieleniałe, padały
462     2, 25|         lesie, ziemia drgała cięgiem od zwalonych drzew, siekiery
463     2, 25|            kiedy na dróżce biegnącej od wsi zamajaczyły sanie, które
464     2, 25|          rębaczów.~- Nie rąbać! Wara od boru! Nasz las, nie pozwalamy! -
465     2, 25|     Rzepczaki, że to szlachta była i od wieków w kłótniach sąsiedzkich
466     2, 25|            zaczęły bezładnie uciekać od bud, bo kilkanaście koni
467     2, 25|          wymyślali i bili niezgorzej od chłopów, ale zaczęli się
468     3, 26|          dzieciątka, cichuśki powiał od lasów, aż rosy potrzęsły
469     3, 26|              warkoczami modrych wód, od słońca płynęła, nad ziemiami
470     3, 26|              już szła całym światem, od wschodu do zachodu, jako
471     3, 26|               rozlegały się niekiedy od obór tęskliwe ryki bydła,
472     3, 26|              czerwieniło po zagonach od kiecek i aż się trzęsło
473     3, 26|              kiecek i aż się trzęsło od przyśpiewek i wrzasków dzieuszych;
474     3, 26|            oczy dłonią, bo naprzeciw od wsi szły jakieś chłopaki.~-
475     3, 26|             rozgadani ze sobą.~- Dyć od tylich skrzatów, baczę ich,
476     3, 26|            sobą sporego cielaka.~- A od kogo to kupione? - zagadnęła.~-
477     3, 26|              kupione? - zagadnęła.~- Od Kłębowej! - odparł mocując
478     3, 26|           godzinie i tym się broniła od mrozów, nędzy i śmierci...~
479     3, 26|      starczyć na pochowek.~Przeciech od dawnych już lat o tym jeno
480     3, 26|   wyniesionej nieco, by chronić staw od wylewów na niskie łąki a
481     3, 26|              po cichej, rozmodrzonej od nieba wodzie, na brzegach,
482     3, 26|             przódzi, jak zawdy chyba od początku świata, całe w
483     3, 26|              domu, co stał odsunięty od drogi, a podobien się zdał
484     3, 26|              i głucha; jakiś przodek od wozu i niecoś zardzewiałych
485     3, 26|            zaś kieby ten chudy cień, od drzew nagich padający na
486     3, 26|          słowo pacierza głośniejsze.~Od lampki płonącej, uwieszonej
487     3, 26|              zrobiła się taka plucha od samego rana, iż trudno było
488     3, 26|              to aże się wieś trzęsła od wrzasków i śmiechów !...~-
489     3, 26|           czym... tośwa se pożyczyli od waju... pierzyna już wywietrzona
490     3, 27|          jeno wargami mówiła, daleko od niego duszą i cała we wspomnieniach
491     3, 27|             nikiej ten wół w jarzmie od świtania do nocy późnej.~
492     3, 27|             tak całe trzy niedziele, od kiela go z lasu przywieźli.
493     3, 27|             Hanką, która ją odsuwała od wszystkiego i pilnowała
494     3, 27|             kołujący po izbie i niby od niechcenia zaglądał za obrazy,
495     3, 27|            popadło.~- Macie to klucz od komory? - łypnął ślepiami
496     3, 27|              nie wyślipiam.~Odstąpił od drzwi, bo rozległ się w
497     3, 27|          strachu, tak śmiercią wiało od niego i trupem, ale pomimo
498     3, 27|              brać poczęła, odsuwając od panowania, poczuła swoje
499     3, 27|             odwracając z odrazą oczy od jego twarzy strasznej, jakoby
500     3, 27|             kotkami, stały w dzbanku od wczoraj, pomdlałe nieco,