Tom, Rozdzial

 1     1, 10|       oczy poniesą...~- A idź, któż cię trzyma? - rzucił porywczo
 2     2, 14|       się o swoje upominają.~- Któż mu to las wytnie, jak nie
 3     2, 16|      zaśpiewał:~W żłobie leży, któż pobieży.~Naród się zakołysał,
 4     2, 17|        szepnęła cicho.~- Hale. Któż w chałupie ostanie? - zdziwił
 5     2, 19|       rzucił krótko Mateusz.~- Któż to go powstrzyma, któż zabroni? -
 6     2, 19|         Któż to go powstrzyma, któż zabroni? - zaczęli wykrzykiwać.~-
 7     2, 19|         zaczęli wykrzykiwać.~- Któż jak nie wy?~- A juści, pozwolą
 8     2, 20|      spamiętać, ni opowiedzieć któż poredzi! a tak cięgiem coś
 9     2, 21|     nietrudno o chorobę...~- A któż to za mnie zrobi? - szepnęła
10     2, 25|        po chałupy, po dobytek! Któż im wzbroni, kto się im sprzeciwi?...~
11     2, 25|        tyle podlejszych drzew, któż to wypowie, ile a jakich
12     3, 28|       A bo to jest czym palić! Któż to przyniesie suszu? Mam
13     3, 28|  akuratnie wchodząc do izby.~- Któż by zachorzał? nie słychać
14     3, 28|           I u Kozłowej leży! A któż by się spodział, że taka
15     3, 29|        o to ziarno święte...~A któż miał iść w pole, kiej wszystkie
16     3, 29|      wozów ni koni nie damy.~- Któż to pojedzie?~- Niech pierwej
17     3, 29|       las!... - powiedziała.~- Któż by?... - dziedzic?!... Moiściewy!
18     3, 29|     już tak ostać ostawało, bo któż to miał co podjąć? któż
19     3, 29|        któż to miał co podjąć? któż naprawiać? kto złemu zaradzić
20     3, 30| puszczą chłopów na Przewody.~- Któż to taki wiedzący powiadał?~-
21     3, 32|  piętkę w życie znalazłem.~- A któż to tak spaprał?... - połowa
22     3, 33|        co się nikogo nie boja. Któż to mu stanie na sprzeciw?
23     3, 33|      Jeszcze ją sponiewiera, a któż to się za nią upomni, kto
24     4, 37| dobrości też nażył niewiela.~- Któż to jej zażywa do syta! Coby
25     4, 38|        rzekłeś, to i musiałam. Któż me... - przymilkła nagle.~
26     4, 39|   obórką - wyrzekła Magda.~- A któż to wtenczas wzion nasze
27     4, 40|        oprowadzi kompanię!~- A któż mu to poniesie brzucho! -
28     4, 40|     cały jenteres...~- Cóż ja? Któż to me posłucha, co? - jąkał
29     4, 41|     ciche, żałosne płakanie.~- Któż to tam tak skwierczy?~-
30     4, 45|  Niemcy czy to jakie drugie.~- Któż to was tak namówił? - pytał
31     4, 45|       juści... a niejedne...~- Któż taki? kto? - zajrzał z bliska
32     4, 45|    Jasio ma o tym książki?~- A któż by czytał takie bajdy! -
33     4, 47|      jego panowanie.~- Hale, a któż to da radę takiemu bogaczowi,
34     4, 47|      potem znowu się zjawił.~- Któż to od was idzie do Częstochowy? -