Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          insza znowu wołała, żeby krew puścić-ale krowie nic nie
 2     1, 2 |        arterie pod brzuchem - ale krew nie trysnęła, a ciekła wolno
 3     1, 2 |       konie.~- Jambroży puszczali krew i nic... i wosk topiony
 4     1, 2 |        chrapliwie i coraz ciężej, krew przestała płynąć, tylko
 5     1, 2 |   zlizywał krzepnącą na powietrzu krew, a potem skoczył na doły
 6     1, 3 |           i z nosa puściła mu się krew, krzyczał wniebogłosy i
 7     1, 3 |           przez który sączyła się krew.~Sądy nie były jeszcze zaczęte.~
 8     1, 7 |          jak tur, to jej dzieciak krew odciąga od głowy - mruknęła
 9     1, 11|          którym zaczęła tańcować! Krew w niej zagrała, aż się jej
10     1, 11|     bratami, to na zdrowie idzie, krew czyści i choróbska odciąga!~-
11     1, 12|         blady jak ściana i z nogi krew bucha. Prędzej, żeby nie
12     1, 12|      kulasa! Prosto nie do wiary! Krew go mocno odeszła.~Kuba otworzył
13     1, 12|       uśnie cicho jak ptaszek, bo krew go całkiem odeszła.~- Księdza
14     1, 12|     całkiem stajały od gorącości, krew kipiała warem, rozum odchodził,
15     2, 16|        się, zmarło chudziaczkowi, krew go uszła i nawet bez świętej
16     2, 18|          umarł.~- Postrzelili go, krew go uszła i pomarł, pomarł! -
17     2, 19|           przyrychtował, no, żywą krew oddawałem, ziobra mi popękały,
18     2, 19|         ludziach i świecie całym, krew w nim zawrzała i moc wstała
19     2, 19|          wicher palącą, od której krew się w ogień przemieniała
20     2, 21|        litościwe, od którego dziw krew nie tryśnie z serca... Pan
21     2, 22|           przeklinał, że na darmo krew swoją lał za Pańską sprawę,
22     2, 25|         śniegach kieby ta żałosna krew lasu.~A wokół nad porębą,
23     2, 25|        Borynę kolbą przez łeb, aż krew chlusnęła, stary jeno zakrzyczał,
24     2, 25|        ojca; stary jeno charczał, krew zalewała mu twarz, głowę
25     2, 25|     ruchać nie mógł, Mateusz żywą krew oddawał i na krzyż narzekał,
26     2, 25|        szmat wciąż wydobywała się krew zalewając mu oczy i twarz
27     3, 28|      silnie wieprzka.~- Nieckę na krew, a prędko! - krzyknął.~Przynieśli
28     3, 28|         serce.~Podstawili niecki, krew chlusnęła kiej z sikawki,
29     3, 30|        nie pomnąc na Jego rany ni krew świętą, wylaną dla naszego
30     3, 33|       rozwalony do kości, jaże mu krew zalewała całą twarz, szyję
31     3, 35| przemieniła: oczy się zaiskrzyły, krew zagrała na bladych policzkach,
32     4, 40|           buchać lubym żarem, aże krew uderzała mu do głowy.~-
33     4, 41|          i takie płomia wzburzyły krew, że gotów był lecieć za
34     4, 46|         położą głowy swoje, dadzą krew swoją i padną jeden za drugim,