Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |         gruchnął śmiechem, a ona wyszła zaraz pomstując z cicha.~
 2     1, 7 |  wybuchnęła resztą złości.~Jagna wyszła, ale jeszcze z drogi słyszała
 3     1, 8 |          zgrozą.~A skoro wójtowa wyszła, przyodziała się w zapaskę
 4     1, 10|      pies przed jej chałupą! Nie wyszła, unikała go, na drodze już
 5     1, 11|   Ogarnęła się nieco w komorze i wyszła nalepiać resztę wzdłuż ścian,
 6     1, 12| zwyczajne, tyla że świąteczne, i wyszła ugaszczać a przyjmować,
 7     1, 12|       Czemuż to wasza Ulisia nie wyszła?~- Bo się Boga boja i w
 8     2, 15|    wieczór, to się zmiele.~Hanka wyszła, a on pozostał jeszcze kurząc
 9     2, 17|      truchleje z żałości, że nie wyszła... Poleci chyba, nie wytrzyma
10     2, 18|        przywiezłam z miasta, ale wyszła, a nie wiem, u kogo by na
11     2, 20|         a skoro Maciej powrócił, wyszła zaraz nie śmiejąc księdzu
12     2, 22|     Jagusia zawinęła się cicho i wyszła nie wołając nawet Józki,
13     2, 24|           ale nie zważając na to wyszła. Nie bojała się już teraz
14     2, 24|         popielcowej uroczystości wyszła na świat, wielce czując
15     2, 25|         i wczoraj, czemuś to nie wyszła?~- Ziąb był taki, a i roboty
16     3, 27|         cosik mruknął, ale skoro wyszła, gruchnął się w poprzek
17     3, 27|           Jagna położyła łyżkę i wyszła.~- Znowuj bąk ją jakiś ukąsił! -
18     3, 28|        te gorzkie wywody Hanka i wyszła.~Zajrzała do ojca na drugą
19     3, 28|  rozbabrane łóżko jakąś chuściną wyszła bez słowa, choć wargi trzęsły
20     3, 28|   kreminale z drugimi... Ledwiem wyszła od nich, powieda Grzegorzowa,
21     3, 29|        rzęsisty.~Właśnie i Hanka wyszła na świat, by obejrzeć gospodarstwo
22     3, 29|       święconą i kropidło.~Hanka wyszła go przyjmować aż na drogę.~
23     3, 29|            Po dobrej półgodzinie wyszła stamtąd, coś pilnie zapinając
24     3, 30|             A cóż tam po mnie! - wyszła w opłotki spoglądając tęsknie
25     3, 30|         szmaty, ale mimo strachu wyszła potem na ganek, bo aż dudniało
26     3, 30|         się ze złości i na drogę wyszła, bezradnie wodząc oczyma
27     3, 31|     czego nie porwały.~Przed dom wyszła zatrwożona wielce.~Jakoż
28     3, 35|        się ponad strzechę.~Jagna wyszła z wiadrem po wodę do stawu.~
29     3, 36|       poszedł.~Po chwili i Hanka wyszła, na darmo wypatrując w ciemnościach,
30     4, 40|       narzuciwszy Antkowy kożuch wyszła przed dom.~W ganku Witkowy
31     4, 40|        ledwie z tego kłótnia nie wyszła z młynarzową.~Właśnie co
32     4, 45|       niespokojny.~Matka właśnie wyszła go wołać na kolację.~- Co
33     4, 49|          pociągnęły do wójtowej.~Wyszła do nich, zapuchnięta od