Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          pomóżcie co, wylekujcie, a toć krowa ze trzysta złotych
 2     1, 2 |             co ten pies zapłacze...~Toć i marnieje wszystko... granule
 3     1, 4 |            jej ostrego języka bali. Toć i Franek ,choć był pijany
 4     1, 6 |              Co wam też w głowie, a toć dopiero na zwiesnę matkę
 5     1, 10|        jakże to może być, jakże?... Toć grzech musi być, grzech!
 6     2, 14|            dam ni sama nie pójdę... toć to ich... nasze marzyła
 7     2, 16|             milej będzie w kupie, a toć wszystkie będziemy razem,
 8     2, 19|        całej mocy, duszą całą.~Zima toć szła, naród oderwał ręce
 9     2, 21|           nie ma, Boga się nie boi, toć jakby z rodzoną matką się
10     2, 25|            co go na wnątrzu jadło - toć i bez to aż się chałupy
11     3, 27|          amen.~A stróżowała pilnie: toć Antkowy też był gront, a
12     3, 28|             karczmie i przy okazji, toć nie grzech!- usprawiedliwiała
13     3, 29|            Wtorek już był na karku, toć i roboty przybyło, i różnych
14     3, 29|            że aż za serce ściskało; toć często krowy porykiwały
15     3, 30|          mimo utrudzenia. Jakże!... toć Antek ją przyjął kiej tego
16     3, 31|             gospodarzy tęskniące, a toć, jak okiem sięgnął, od borów
17     3, 32|              mój Jezu, nie mogła, a toć poczuła się taka opuszczona
18     3, 32|           jakby za całym światem. A toć tuż przed nią i za nią,
19     3, 32|      radośnie niby te krze wątłe, a toć gwarzą, cieszą się, w oczy
20     3, 33|               Wstyd i obraza boska; toć ledwie żywi jadą. ~- Niezgorzej
21     3, 33|             ozewrzeć nie poredziła. Toć go sponiewierała kiej psa!
22     3, 34|            cichym, ważnym głosem:~- Toć i lampa przed zagaśnięciem
23     3, 35|            ryczała z bólu... Jakże, toć całą twarz i szyję miała
24     4, 37|          Tyla się nachorzał, jakże, toć więcej niźli kwartał! A
25     4, 38| odpustowania. I nie dziwota, jakże, toć każden wymodlił się i nawzdychał
26     4, 38|         Tylachna ziemi la narodu. A toć każdemu w Lipcach wykroi
27     4, 39|          obie:~- Loboga, kobiety, a toć karczmę robicie z mojej
28     4, 39|   rozchmurzy. Głupia! sześć morgów, toć prawie gospodarka! - myślała
29     4, 40|           namorzył głodem.~- Jakże, toć w końcu już nic jeść nie
30     4, 40|        poduszek.~- Bójcie się Boga, toć stopimy się na skwarki -
31     4, 41|        świątki. Cóż, dziesięć roków toć jeszczek nie życie, można
32     4, 43|           dziesięć razy szczodrzej, toć Antek zaręczył u dziedzica
33     4, 46| wyglądającej zza węgła.~- Nie wiem, toć pono wojsko idzie od boru.~-