Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |          leciały mu z oczów, a w sercu poczuł taką gorącość, jakby
 2     1, 4 |     wątpiach, ni co mu leżało na sercu niby węgiel rozżarzony,
 3     1, 4 |         domu; ciężko jej było na sercu - ani pogadać ani wyżalić
 4     1, 7 |    dziwnej, co jej była wstała w sercu nie wiadomo za czym...~Ale
 5     1, 8 |          tak jakoś żałośliwie na sercu , kiej na pochowku...~-
 6     1, 11|             z lękliwą nadzieją w sercu...~- Co by zaś markotno
 7     1, 11|     każdy wypowiadał, co miał na sercu i co mu dawno ością stało
 8     1, 11|    rodzone!... Jakobym zwiesnę w sercu miała... za Jagusine zdrowie...
 9     2, 13|       już miała to dobre słowo w sercu wzruszonym - nie śmiała
10     2, 13|         nie drujkość czuła ano w sercu miodową, a ten gorzki piołun!
11     2, 16|         by dać folgę uciśnionemu sercu.~Noc była mroźna, roziskrzona
12     2, 17|   wrzaski.~Ale Jagusi nie było w sercu wesoło ni drujko, nie!...
13     2, 17|          jednaką siłą dzwoniły w sercu...~- Gniew boski i potępienie
14     2, 17|        wdzięczność gorzała w jej sercu, że ją obronił i okrzywdzić
15     2, 17|           pytała z przyczajoną w sercu radością.~- Na odwieczerzu,
16     2, 18|        po niej błyskawicami, a w sercu wzbiera taki krzyk radości,
17     2, 19|     kościach chodzi, wrzątkiem w sercu bełkocze, a taką tęsknością
18     2, 21|   bielizn, aż się luto robiło na sercu.~Stary spoglądał nań z przerażeniem,
19     2, 24|     jakby zetloną na proch, to w sercu poczuła jakąś dziwną, nie
20     3, 27|        taką nienawiścią, aż ją w sercu zakłuło i same palce się
21     3, 30|       jej kamieniem zaciężyło na sercu, a jeno takie różności drugie,
22     3, 30|         i wzdychali, bo w każdym sercu krzewiły się przytajone
23     3, 32|      czasem folgę ozorowi, ale w sercu co inszego siedzi, że czy
24     3, 32|          i z jakąś przyczajoną w sercu trwożną niechęcią.~- A niech
25     3, 32|          głos luby odzywał się w sercu tak słodko, jaże smutki
26     4, 37|         dzisia było mu czegoś na sercu ciężko.~- Tyla ano człowieczej
27     4, 37|         na wargi, boć w głowie i sercu miała jakoby ten kołtun
28     4, 38|     miała pełne suchego żaru i w sercu wzbierał wrzący, straszny
29     4, 39|    mściwa zawziętość nabierała w sercu, że coraz bardziej podnosiła
30     4, 40|          i co się w człowiekowym sercu tylko kłębi, wzbiera i ponosi
31     4, 41|       wyklina dzieci, to i tak w sercu nie pragnie im krzywdy.
32     4, 41| piersiach jakby na tym matczynym sercu, kaj tak lubo jest wypłakiwać
33     4, 48| odpuściły.~- Złości już do was w sercu nie chowam - westchnęła