Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      jaką był przyszedł, a tylko puścił się w dół, przeszedł most,
 2     1, 7 |        przez ręce kiej woda, ale puścił ją, bo posłyszał w sieniach
 3     1, 7 |         piesek w to oczymgnienie puścił ostatnią parę i poszedł
 4     1, 10|          przestraszony, bo Antek puścił kosę i szedł ku niemu blady,
 5     1, 11|    zasycili, kowal znowu flaszkę puścił w kolejkę, przy czym już
 6     1, 12|         bucha. Prędzej, żeby nie puścił ostatniej pary...~Weszli
 7     2, 15|           a obu by nas z torbami puścił, by ino mógł.~Nie uspokoił
 8     2, 16|        był z żoną i ze Stachami, puścił ich naprzód, a sam ostał
 9     2, 17|        juści, że pary z gęby nie puścił, na pozdrowienia odpowiadał,
10     2, 18|         moje przykazy.~Ale stary puścił mimo uszów te skargi, bo
11     2, 19|         mazura i w pierwszą parę puścił się Socha z Małgośką, a
12     2, 20|           takiego bym mu na dach puścił koguta, że kamień na kamieniu
13     2, 25|    czasem, aby jak najprędzej ją puścił i poszedł sobie.~Właśnie
14     2, 25|          póki ostatniej pary nie puścił.~A potem jakby się zapamiętał,
15     3, 28|          jaże mu guzik pod szyją puścił u koszuli, naprężył się
16     3, 29| Gulbasiaka, że kamieniem na nich puścił!...~Krzyczały spólnie, ciżbiąc
17     3, 31|         Łapa się rozsrożył i nie puścił, że czarownica pogroziła
18     3, 32|          miejsca, ale ksiądz nie puścił, przyśpieszał jednak kroku.~
19     3, 33|        muchę uwalaną w czernidle puścił kto na papier.~- Nie powiesz,
20     3, 34|        bo już ostrym galopem się puścił.~Juści, co po wsi w ten
21     3, 34|        wiszącym u pułapu. Grzela puścił flaszkę w kolejkę, przepili
22     3, 34|         zaraz jakiemuś Tereskę i puścił się z nią w tany, a za nim
23     4, 37|        przyorzą. ~Byś nawet kurę puścił z obejścia, przychwycą kiej
24     4, 38|           ale nikto już pary nie puścił, dopiero kowal przysunąwszy
25     4, 38|   przyźbie, kule odłożył, pieska puścił na wolę i pociągał nochalem,
26     4, 38|        organista sprał, że krowy puścił w Pryczkowy owies, a sam
27     4, 38|        cały czas pary z gęby nie puścił, jął naraz chybać ludzi
28     4, 40|          Przeszedł ziemniakami i puścił się miedzą.~Latoś na polach
29     4, 41|      wyłożył i rozkiełznawszy je puścił na trawiastą, podleśną drogę,
30     4, 41|          skoro go skryły drzewa, puścił się pędem.~Juści, że ona
31     4, 44|          nikto i pary z gęby nie puścił, stali kiej mur patrząc
32     4, 45|           smoku, puść! - i kiedy puścił, sama wzięła go ściskać,
33     4, 46|        Ale nie zgadły, bo Grzela puścił brata naprzód, a sam obejrzał