Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |   siedział w głębokim milczeniu, patrzał w ogień, przebierał ziarna
 2     1, 7 |           i wesołym wzrokiem tak patrzał na nią, aż spuszczała oczy
 3     2, 16|         ze wszystkim, jej oczami patrzał, jej się radził, a i Dominikowej
 4     2, 16|         jak w ten obrazek święty patrzał!~Nawet teraz oto wygrzewał
 5     2, 17|    drzemała pod kominem, a stary patrzał w okno, bo pies szczekał
 6     2, 17|       kręcił na ławie, w oczy im patrzał, za języki pociągał i z
 7     2, 18|          pędzi, ten i na zakurki patrzał nie będzie...~- Pewnie,
 8     2, 18| spokojnie wróciła do izby.~Stary patrzał na nią spode łba, dziwnie
 9     2, 18|         wprost, oczy w oczy, nie patrzał, dobrze jednak widział,
10     2, 18|      zagadywał chytrze, a pilnie patrzał w Jagnę.~- Pleciuchy bają,
11     2, 19|       każdemu rękę a z dobrością patrzał, to i wnet otoczyli go zwartym
12     2, 19|    krzywdach, a w oczy wszystkim patrzał i czerwienił się, że to
13     2, 19|   pragnęła, ale stał pobok i tak patrzał; taki żar buchał od niego,
14     2, 25|         każden jeno cichego kąta patrzał, by lec i o niczym nie baczyć.~
15     2, 25|     Boryna otworzył oczy i długo patrzał w Antka, jakby sobie nie
16     3, 27|          ją brał, w inszą stronę patrzał; Hance się jeno wydawało,
17     3, 29|         ścianą, gwizdał na psa i patrzał na ludzi kiej ten głupi...~
18     3, 30|        jakiś osowiały i markotno patrzał.~- Schuchrało się panisko,
19     3, 30|    nieporuszony i w ogień ponuro patrzał.~- Psiekrwie paroby dworskie! -
20     3, 31|        leżał jak zawdy samotnie, patrzał w słońce, co się przez okno
21     3, 31|     upilnuje, choćby jej na ręce patrzał, a chcecie wróżenia, to
22     3, 32|   plecami do koni.~- Będę dłużej patrzał na Lipce! - zawołał ogarniając
23     3, 32|           buczących pod domem, a patrzał jeno na nią jedną: w jej
24     3, 35|         zbity i okrwawiony, jeno patrzał na matkę wytrzeszczonymi
25     4, 37|         świergotań po gniazdach, patrzał skroś poczerniałych powiek
26     4, 37|        odparła łzawo i cichuśko.~Patrzał na nią poczciwie, zmizerowana
27     4, 44|        bo nie mam czasu.~I srogo patrzał w twarze, strach przejął
28     4, 45|    przychylony nad nią słuchał i patrzał kieby w jakąś nieodgadnioną
29     4, 45|         słuchać jej prześpiewek. Patrzał też i nasłuchiwał tak gorąco,
30     4, 48|        Marysia tak się cieszy? - patrzał w nią z wstydliwą ciekawością.~-
31     4, 48|      jeno przysiadł na zagonie i patrzał w nią z dziwną lubością.~-
32     4, 49|     groził i tak jakoś strasznie patrzał gotując broń jakby do strzału,
33     4, 49|      podnosił głowę, z dufnością patrzał w jutro i roił se jakoweś