Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |         gębę na Szymka, a ujrzawszy Mateusza popatrzyła nań srogo, na
 2     1, 7 |      zadyszana Nastusia Gołębianka, Mateusza siostra.~Podniosły się ciekawe
 3     2, 15|      wielkie kupy, a sam poszedł do Mateusza, któren akuratnie przyrychtowywał
 4     2, 15|             we wszystkim słuchajcie Mateusza, on tu za mnie rządzi -
 5     2, 15|         byli nawet o zakład iść, że Mateusza spierze na kwaśne jabłko.~
 6     2, 15|            bo niezgorzej przezierał Mateusza.~- Przyrychtuję ja cię,
 7     2, 15|          nagle, posłyszał prawienie Mateusza.~-...a stary sam warzy mleko,
 8     2, 15|           doczeka.~Antek zaś, kiedy Mateusza wynieśli, siadł spokojnie
 9     2, 15|            tej izbie, gdzie złożyli Mateusza.~- Nie będziesz się, ścierwo,
10     2, 17|           stopnia, taka była zła na Mateusza, że gotowa była lecieć i
11     2, 18|         Prawda to, żeś o mnie pobił Mateusza?~- Prawda. Cyganił o tobie,
12     2, 22|            potem przyszła Gołębowa, Mateusza matka, skrzywiona kiej po
13     2, 24|             upokorzenia, poszedł do Mateusza, nie było go doma, jeno
14     3, 26|             Nie stało Antka, brakło Mateusza, brakło i drugich parobków,
15     3, 29|    nieśmiało a cichuśko wypytywać o Mateusza Gołębia. ~- Byliście u chłopów,
16     3, 29|             Pieniędzy jej potrza la Mateusza, nie la chłopa.~- To one
17     3, 29|          Tereska co tydzień lata do Mateusza i jak pies dni całe waruje
18     3, 29|           się zamedytowała.~- A jak Mateusza wzieni, skompaniła się z
19     3, 30|             rozpytywać Jagustynkę o Mateusza, o Stacha Płoszkę i drugich.~-
20     3, 33|       Mieszkała za kościołem, pobok Mateusza, w chałupinie o jednej izbie
21     3, 33|      głupiej, wszyscy wiedzą o was, Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek
22     3, 35|             Balcerkowa gruchnęła na Mateusza:~- Psy na was spuszczę,
23     3, 35|           wiązać się między sobą...~Mateusza coraz silniej ciągnęło do
24     4, 37|       wzgardliwie.~Hanka przywiedła Mateusza, bych wziął miarę na trumnę.~-
25     4, 37|          często gęsto wyglądając na Mateusza; któren przeniósł się z
26     4, 41|          się po obejściu poszedł do Mateusza, z którym teraz żył w wielkim
27     4, 43|           Kajś w pół drogi spotkała Mateusza, leciał do siostry, ale
28     4, 46|           zaniepokojony poleciał do Mateusza zajętego przy Stachowej
29     4, 46|         Kłębów, jak u Grzeli, jak u Mateusza, i każden widział najlepiej,
30     4, 47|               Nie wiecie, wspominał Mateusza? - zagadnął niespokojnie
31     4, 47| przeniósłszy na przełaz krzyknął do Mateusza:~- Pókim żyw, to ci jej
32     4, 49|           to przepędziłaś z chałupy Mateusza?~- Bo mi obmierzł i po co
33     4, 49|        wichurę.~Obejrzał się naraz, Mateusza już nie było, a wieś wydała