Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       kiej mi się nie rzuci pod kulasy - rymnąłem kiej długi. Opętana
 2     1, 3 |    Boryny i pracowała, jaże jej kulasy ustawały, a nigdy dobrego
 3     1, 12|      kołami... jeszcze se kiedy kulasy połamie...~I tak se z wolna
 4     2, 13| żałowałaby pazurów, a to choćby kulasy po łokcie urobić, bych ino
 5     2, 19|   kiecka zachrzęści, drygają mu kulasy - takiemu rychło się nie
 6     2, 23|        przy dojeniu, jeszcze se kulasy krowy połamią.~Ucichli,
 7     3, 27|     któren usiłował na przednie kulasy się zwlec, ale że spaśny
 8     3, 27|    Portki tak ciężą, że ci i na kulasy niełacno; jak nic ma na
 9     3, 27|     mógł leda pacierz wyciągnąć kulasy.~Wiadomo przecież, iż któren
10     3, 28|    strachem o męża.~Kowalowi aż kulasy zadygotały i ręce jęły drżeć
11     3, 29|        i wywozić - to choć urób kulasy po łokcie, a bez chłopa
12     3, 32|         batami, co ino wlazło. ~Kulasy byłby sobie połamał w żerdkach,
13     3, 32|  jeszcze kiej mnie tknąć, to ci kulasy poprzetrącam!... Dam ja
14     3, 33|        nie poredzę: same jakieś kulasy i wykrętasy, jakby muchę
15     3, 34|        kieby nieżywe... jeno im kulasy sterczą spod jałowców. Filipka
16     3, 34| kobiecie tak dzwoniłem, jaże mi kulasy popuchły: postaw kieliszek
17     3, 35|        się uwieszę, i choćby mi kulasy obcięli, a nie puszczę!...
18     4, 37|    mruknęła.~- Po dybkach ciężą kulasy, to niełacno pośpieszać -
19     4, 37|        nią, że trza było dobrze kulasy wyciągnąć i głowić się niemało,
20     4, 38|      taką nutę, jaże niejednemu kulasy drygały, a jakby do wtóru
21     4, 38|    mruczał zbierając pod siebie kulasy i machał wielkim różańcem,
22     4, 39|        cię nie przywiązywali za kulasy. Mogłaś se iść! Nie bój
23     4, 41|        złodzieju, jeszcze ja ci kulasy poprzetrącam - groziła obtaczając
24     4, 41|        to powiedam, cobym se te kulasy odrąbała abo i z tego ołtarza
25     4, 41|         twojej maciorze i tobie kulasy poprzetrącam! - jazgotała
26     4, 42|    stanie gotowa, żebym se miał kulasy urobić, a stanie.~- Hale,
27     4, 43|         czy co?~- Skrzydła ma i kulasy spętane, a ślepie zalałem
28     4, 44|      Śpiesz się, Magda! A żebyś kulasy połamała, tłumoku jeden!~
29     4, 44|        ruchać, jak komu wyrosły kulasy.~- Zawrzyjcie gębę! Cicho,
30     4, 44|      dzwonił, jaże mu drętwiały kulasy, przywołując do porządku,
31     4, 45|         wyciągając coraz lepiej kulasy, że ledwie za nim nadążyli,
32     4, 49|    zaciśnięte zęby:~- A żeby im kulasy poodpadały, żeby ich nie
33     4, 49|       spaśny brzuch i pokręcone kulasy, to wlókł się z wolna i