Tom, Rozdzial

501     3, 27|              ziemią rzewliwie, aż ją od tych głosów sparło cosik
502     3, 27|            Jagna miała swoje miejsce od drzwi, naprzeciwko Pietrka.~
503     3, 27|            rzekł Witek podnosząc się od jadła.~- Głupi! - szepnął
504     3, 27|     niezgorzej podjadł, i zapaliwszy od głowni papierosa wyszedł
505     3, 27|     akuratnie i co nowego przyniesie od Antka...~- Nie powiedzieć
506     3, 27|              ma skończyć wywózkę, to od obiadu weźmie się z Witkiem
507     3, 27|          cały pęk wilgotnych jeszcze od rosy złotakowych rózeg osypanych
508     3, 27|        młodymi listkami.~Ale z pól i od borów zawiewał jeszcze ostry,
509     3, 27|           poświęcane, chroniące pono od bólów gardzieli.~Śmiechu
510     3, 27|         kowalami. A ledwie co wstali od misek, kiej wszedł Rocho.
511     3, 27|               co był Rocho przywiózł od Antka, i nie skończyła wszystkiego,
512     3, 27|             otwartymi oczyma, daleki od tego, co się przy nim działo.~
513     3, 28|         parob był właśnie przykucnął od pluchy w opłotkach i kurzył
514     3, 28|           już była całkiem pojednała od czasu przeprowadzki do Boryny.~
515     3, 28|          sama oganiać się muszę kiej od psów i pilnować, by mnie
516     3, 28|        świeżych grzechów nabrać...~- Od wczoraj już się dziewuchy
517     3, 28|            Zawrzyjcie gębę: wara wam od księży! - wybuchnął zeźlony.~-
518     3, 28|     pyskowaniom Jagustynki.~- Siedzą od samego rana, do mszy służył
519     3, 28|               po trzydzieści złotych od pochowku bierze za to, co
520     3, 28|      wykrzyknął spieniony.~- Wara ci od niego!... może i powleką...
521     3, 28|             chorym oganiając go niby od much, których nie było,
522     3, 28|                 Laboga, jaże me mdli od tych smaków! - westchnął
523     3, 28|         często nakładać gnój, któren od świtania wywoził śpiesznie
524     3, 28|        niemało już dzisia skrzyczany od Hanki, że to wczoraj się
525     3, 28|            litościwy. Kozłowa wzięła od Agaty dwadzieścia złotych
526     3, 28|            drugimi... Ledwiem wyszła od nich, powieda Grzegorzowa,
527     3, 28|             gdziesik, szukają klucza od wozów, którego byli kiejś
528     3, 29|             przystawał, chroniąc się od wiatru za grubsze drzewa
529     3, 29|              przesuszał role, bo już od rana galanto zbielały zagony,
530     3, 29|                Przeciek z wójtem już od rana naradzały się w karczmie.~-
531     3, 29|            do Rocha, aż uszy zatykał od wrzasku.~- A dyć przyciszcie
532     3, 29|            po trzy złote obiecywałam od orki, jeść bym dała i ni
533     3, 29|     uprzykrzonej, zaroiło się wszędy od ludzi, że w obejściach,
534     3, 29|         izbach zawrzało kiej w ulach od roboty i nieustających jazgotów
535     3, 29|        wszystkiego sposobna! - rzekł od niechcenia idąc wpodle bruzdą
536     3, 29|              przysiadł wnet na pługu od wiatru, jak to ociec robili,
537     3, 29|         niemiara.~A zaś to wszystko, od czasu wzięcia chłopów, trzymało
538     3, 29|             dopiero dzisiaj, chodząc od chałupy do chałupy, dojrzał,
539     3, 29|       ostaniej za kościołem chałupy, od Gołębiów, i powlókł się
540     3, 29|            może o jakie dwa stajania od Stachów, zaraz też jęli
541     3, 29|             miejscami, a gdzie płową od rżysk i ugorów, strugami
542     3, 29|    wyśpiewywały rozgłośnie, a z pól, od borów, z niebieskawych dali,
543     3, 29|             po drogach wsi roiło się od ludzi: ściągali w opłotki
544     3, 29|       kościele, że czarno było jakby od sadzy na klonach i lipach
545     3, 29|        Żydowicą i bachorem.~Jeździli od chałupy do chałupy, przeprowadzani
546     3, 29|        grzechotał pod płotami, że to od rana dzwony umilkły, jak
547     3, 29|              jeno rozedniało, wstała od razu na równe nogi. ~Jeszczech
548     3, 29|            że wedle starego obyczaju od piątku rana aż do niedzieli
549     3, 29|         kościołem wnet się zatrzęsło od przekrzyków i biegów, bo
550     3, 29|           garnek na plecach w siatce od serów, drugi zaś chłopak
551     3, 29|            Dołożyła mu jeszcze Hanka od siebie za zniszczony całkiem
552     3, 29|     wystrzyganek. Na środku, z kraja od okna, postawili wysoką Pasyjkę,
553     3, 29|           dając kolejnie wszystkim - od chorób gardzieli pono strzegła -
554     3, 30|            pozdrawiań, i kołysał się od ściany do ściany, aż się
555     3, 30|             ściany do ściany, aż się od tego naporu kolebały chorągwie
556     3, 30|           ten strach o Antka, któren od tyla czasu żył w niej i
557     3, 30|             Noc szła ciepła, cicha i od ros obfitych wilgotnawa,
558     3, 30|            Słońce wyniesło się zarno od wschodu i zagrało w stawach
559     3, 30|          guzikami, co je był uprosił od Pietrka, któren dzisiaj
560     3, 30|               wzięli się też dźwigać od mich z dobrą już wagą w
561     3, 30|          zwiesnową cichą lubością, a od wsi, ledwie widnych w dalekościach,
562     3, 30|          dzieci, odganiających wrony od kurczątków.~Mój Jezu, nie
563     3, 30|            piskorz za błotem, że już od chłopów pożycza i kaj ino
564     3, 30|        poszła.~- Sporo musi wiedzieć od swojego, jeno się boja popuścić...
565     3, 30|       niektóre z miasta, zaklekotały od trepów wszystkie mostki,
566     3, 30|          zatliły i szyby rozgorzały, od miasta zaś coraz więcej
567     3, 30|             ta już całkiem odpędzała od siebie, na kogo innego rachując.
568     3, 30|          uciekał.~- Ożeń się z Magdą od Jankla, ta ci pasuje w sam
569     3, 30|            nieba, kaj się aż trzęsło od gwiezdnych migotów, dołem
570     3, 30|   Przewrotnego, któren się z sikawką od gaszenia pożarów zaczajał
571     3, 30|            bo aż dudniało na drogach od przeganiań i wieś się trzęsła
572     3, 30|              zgotowana i smarowidłem od woza omaszczona. Na drugie
573     3, 30|        wytraci!... Kozłowa już z tym od rana po chałupach lata i
574     3, 30|           czego brakowało.~Ale Hanka od razu pomiarkowała, że to
575     3, 30|             Michałowej.~- Kuźnia już od piątku zawarta.~- Kowala
576     3, 30|              skrzaty, ledwie odrosłe od ziemie, a poczynają sobie
577     3, 30|             już wytrzymać nie mogła. Od samego rana tak ją cosik
578     3, 30|             na wskroś lubym dygotem; od wsi goniły słabnące gwary,
579     3, 30|             bo zmącą się i przepadną od cienia ręki. Patrzała w
580     3, 30|           zatracenie, hej!...~Dróżką od cmentarza do topolowej,
581     3, 30|             i oczu nie mogła oderwać od niego; zbliżał się z uśmiechem,
582     3, 30|               Aż ją w dołku ścisnęło od tego głosu.~- Co bym ta
583     3, 30|           więc chociaż o parę wiorst od Lipiec, widać było jak na
584     3, 30|              się krwawym deszczem, a od czerwonych łun, co jak ogniste
585     3, 30|          oczy i dusze odemstą...~Zaś od karczmy rozlegał się ochrypły
586     3, 31|              rzekłem, jako pan Jacek od wczoraj siedzi wraz ze mną...
587     3, 31|               dziecko mi zagłodzą.~- Od kościoła nikogój jeszcze
588     3, 31|          drzewa się w sadzie chwiały od wiatru, zaś przez wywarte
589     3, 31|         zabawią.~- Wypędzę, Hanuś, i od gap przypilnuję...~Wnet
590     3, 31|           kapustę dam i Pietrek gnój od niej wywiezie i zaorze,
591     3, 31|               Wracali już z kościoła od chrztu. Przodem Józka niesła
592     3, 31|            większość w polach robiła od rana, pusto się zrobiło
593     3, 31|     złodzieje podkopują, co! - i już od maci jął mu wywodzić.~-
594     3, 31|          wywodzić.~- A pilnuj sobie, od tegoś postanowiony, ja nie
595     3, 31|            wójta nakazane, a wara ci od gospodarzy! Widzisz go,
596     3, 31|         akuratnie, są jeno ziemniaki od śniadania.~Ponieśli się
597     3, 31|     poleciała!~- We Warsiawie siedzi od wczoraj, po dzieci pojechała
598     3, 31|     Pięćdziesiąt złotych na cały rok od sztuki, niewielka to obrada...~-
599     3, 31|   pozdrowiała galanto i wyniesła się od niej. Wyżala się teraz po
600     3, 31|           Kłębowa nierada ją puściła od siebie, boć to i pościel
601     3, 31|              brakowało roboty!~- Dyć od samych świąt przesiaduje
602     3, 31|         wychodził w pola, do roboty.~Od samych świąt pogoda się
603     3, 31|             a jeno kajś niekaj żółte od mleczów, to stokrótkami
604     3, 31|         czyniły.~To przychodziły już od samego świtania zadeszczone,
605     3, 31|            jasnym i wysokim.~A wokół od Rudki, od Woli, od Modlicy,
606     3, 31|           wysokim.~A wokół od Rudki, od Woli, od Modlicy, od wszystkich
607     3, 31|             wokół od Rudki, od Woli, od Modlicy, od wszystkich wsi,
608     3, 31|          Rudki, od Woli, od Modlicy, od wszystkich wsi, widnych
609     3, 31|           wieś cała trudziła w pocie od świtu do nocy.~Cóż to mogły
610     3, 31|              że każdy rów złocił się od mleczów, każda miedza mieniła
611     3, 31|        zdawała się kipieć i bulgotać od tego wrzątku zwiesnowego!~
612     3, 31|           dzieciach, gdyż Bylica już od chrzcin nie przychodził,
613     3, 31|   świergotało zapamiętale, dołem zaś od pól ciepły wiater pociągał,
614     3, 31|       otwierać i aż się cofnęła, tak od Jagny buchnęło gorzałką.
615     3, 31|         dziesiąty rok szło, samam go od źrebięcia wychowała, jak
616     3, 31|            jako sołtys wziął Pietrka od Hanki, księżego Walka, młynarczyka
617     3, 31|         przemieniła, deszczyk siepał od rana i szare, ciężkie niebo
618     3, 31|            ino kałuże poczerwieniały od zórz przeciekających spod
619     3, 31|          Zagotowało się po chałupach od gwarów, biegali po sąsiadach
620     3, 31|              toć, jak okiem sięgnął, od borów chmurnych aż po wyżnie
621     3, 31|             pod wodą, jaże roiło się od czerwonych wełniaków, pasiastych
622     3, 31|         przysiadł na dłużej, chodził od domu do domu, siał dobrym
623     3, 31|              poletek w cichości - bo od ziem, od drzew, z sinych
624     3, 31|             w cichości - bo od ziem, od drzew, z sinych dalekości,
625     3, 31|           drzew, z sinych dalekości, od wód błyskających krętowinami,
626     3, 31|            błyskających krętowinami, od mgieł i od nieba, wynoszącego
627     3, 31|              krętowinami, od mgieł i od nieba, wynoszącego rozgorzały
628     3, 31|             nie pamiętacie, choć już od roku wołam, że dach mi zacieka
629     3, 31|            strony, drogi zaczerniały od koni a ludzi, zaturkotały
630     3, 32|             Balcerkówny rozkrzyczały od siebie najbliższym chałupom,
631     3, 32|           wypatrzył pod sczerniałymi od pluchy topolami.~Choć srodze
632     3, 32|        koniec wsi, za młyn, na drogę od Woli, boi tamtędy mogli
633     3, 32|           się jeszcze ździebko, gdyż od spalonego folwarku ktosik
634     3, 32|             trząsł i łypał powiekami od śmiechu, a wciąż rajcował.~-
635     3, 32|       zwaliła me kiej pałą w ciemię. Od wójta idziecie?~- Przytwierdził
636     3, 32|        Przyśpieszyła kroku uciekając od jego śmiechu, co jakby kłami
637     3, 32|           deski, gnój będzie wywoził od Florki na te zagony kiele
638     3, 32|              zapomniała, przeciek to od połednia świątko! Proboszcz
639     3, 32|           tera jajo chce być mędrsze od kury i stadu przewodzić...~-
640     3, 32|             wiada, czyby się nalazła od niej lepsza i mądrzejsza.
641     3, 32|            obgadując:~Zaś Hanka szła od przełazu chyłkiem pod wiśniami,
642     3, 32|             przeglądać gospodarstwo.~Od samych świąt prawie się
643     3, 32|       najemniki!... Boże się zmiłuj. Od rana już zachodu wyglądają.
644     3, 32|              włosami nie poletę...~- Od świtania, mogłaś je już
645     3, 32|             babie jazgoty niesły się od chałupy do chałupy, dzieuchy
646     3, 32|             wszystkie drogi biegnące od miasta...~Tak się zajęły
647     3, 32|          Wiesz, a Nastusia to prosto od rozumu odchodzi, że i Szymek
648     3, 32|      bełkotać...~Zadem się odwróciła od niego z obmierzłości, nie
649     3, 32|               że to świątkować mieli od południa.~Mówiły już mało
650     3, 32|              szczere stanęło, bo już od poobiedzia nikto w pole
651     3, 32|       kolebał się na kulach, jeno że od mostu zawrócił i pono do
652     3, 32|           ksiądz odczytywał modlitwę od gradu i kropił wodą święconą
653     3, 32|            Ruszyli dalej, bierąc się od razu na lewo, w poprzek
654     3, 32|              obchodząc lipeckie pola od północy, wzdłuż młynarzowych
655     3, 32|       dziewanny i szalejów łońskich.~Od moru odprawili nabożeństwo
656     3, 32|              dalszych, podnosili się od roboty czapy zdejmując,
657     3, 32|           czytał spokojnie modlitwę "od ognia"; jeno czytał wolno,
658     3, 32|              się w gąszcz wywodzili, od ludzkich oczu, zaś dzieuchy
659     3, 32|              pola, jaże świece gasły od pędu, a bór odhukiwał z
660     3, 32|           posłyszała wokoło ściszone od żarów szepty, wpierała ciężkie
661     3, 32|            oto sama iść musi, z dala od ludzi niby ten pies oparszywiały.~
662     3, 32|           Ale niech ręka boska broni od miemieckich somsiadów!~Poniechali
663     3, 32|            nawet Pietrka, któren już od samego przyjścia na krok
664     3, 32|            ciche pogwary trzęsły się od progów i przyźb, tonących
665     3, 32|          okien bijącymi, mrowiły się od ludzi. Jaguś niby to do
666     3, 33|             starych gęsi, oderwanych od młodzi ledwie co porosłej,
667     3, 33|                Wyjęła zza gorsu list od męża, któren był jej wójt
668     3, 33|       nieśmiało o przeczytanie listu od męża.~Kazała jej zaczekać.~
669     3, 33|             z Kozłową przezywały się od ostatnich.~Stojały naprzeciw
670     3, 33|             se wściekłe zamykaj, boś od tego, babę swoją weź lepiej
671     3, 33|        broniąc się piskiem i łyżkami od prosiąt. A tak były zabiedzone,
672     3, 33|               z córkami jamorował, a od ożenku wykręcał się kiej
673     3, 33|          przykrzyła mu się i z wolna od niej odstawał.~I teraz,
674     3, 33|          dokoła i bliżej podszedł.~- Od tygodnia cię szukam i wypatruję
675     3, 33|           się ujęła! jak to buchnęło od niej lubością!... Jezu,
676     3, 33|                 Jezu, i w pysk wziąć od takiej nie wstyd, bele się
677     3, 33|              na stare sadło.~- Mazią od woza omaścić, też gorsze
678     3, 33|          tego, jaże się wieś trzęsie od skrzeków pannowych, wszyćkie
679     3, 33|         sobota w każdej chałupie już od świtania pucują się do czysta,
680     3, 33|        ponieść Żydowi na gorzałkę, a od samego połednia jeno zza
681     3, 33|              nagrzane, ciepłem wiało od pól. Sady stojały w cichości,
682     3, 33|        między drzewinami mieniło się od słońca, okwiat cichuśko
683     3, 33|             Zatrzepał rękoma, kiejby od osy uprzykrzonej, i gdy
684     3, 33|              z nowego oddacie. Wziąć od swojego w potrzebie nie
685     3, 33|              W kuźni dzwoniły młoty. Od samego rana pełno już było
686     3, 33| polśniewającej w słońcu, zaroiło się od czerwieni.~Kłębowa z córkami
687     3, 33|              to jaże się im świeciły od dobrego jadła. Szwargotali
688     3, 33|      wstawały ciche i duszne, słońce od samego wschodu wynosiło
689     3, 33|              wsi. Co dnia bowiem już od świtania trzęsło się od
690     3, 33|              od świtania trzęsło się od kłótni a wyzwisk, bo co
691     3, 33|          kwieciem obrzucały, broniąc od zupełnej ruiny, gdyż kapliczka
692     3, 33|            krzyże osłaniały ją nieco od burz zimowych i wichrów.~
693     3, 33|              stada do obór ściągały; od wsi, z pól, z miedz już
694     3, 33|          mówił".~- Uciekać ze wsi... od grontu... od dzieci... Jezu... -
695     3, 33|       Uciekać ze wsi... od grontu... od dzieci... Jezu... - to ino
696     3, 33|            Mój Boże, w tyli świat... od wszystkiego.~- Pięćset rubli
697     3, 33|                Aże dzwoniło w uszach od tej cichości a słowiczych
698     3, 33|                Jezu, uciekać ze wsi, od grontu, od wszystkiego! -
699     3, 33|           uciekać ze wsi, od grontu, od wszystkiego! - myślała jedno
700     3, 34|              niechętnie odwrócił się od niego. Zapatrzył się znowu
701     3, 34|            już był słyszał po drodze od drugich, i o swoich kłopotach
702     3, 34|            brać darmochy i jeszczech od dziedziców! Słyszane to
703     3, 34|            dwa ruble i pięć złotych! Od Macieja, co?~- Tak... juści...
704     3, 34|             przechodził, a nawet już od łąk przewiewały chłodnawe
705     3, 34|           też niezgorzej jął dmuchać od samego południa, że żytnie
706     3, 34|               że żytnie pola, rdzawe od młodych kłosów, toczyły
707     3, 34|            właśnie zbierał się wyjść od Weronki, kiej na topolowej
708     3, 34|            nad stawem sczerwienionym od zórz, gdy się pokazały komornice
709     3, 34|            pojamorować. Jaże buchała od nich gorzałka! Nie budzilim:
710     3, 34|        spodziewając się kary srogiej od Boga na wszystkich ludzi.
711     3, 34|         ludzi. Cała wieś się trzęsła od gadań i lamentów.~Tylko
712     3, 34|           kto tak robi, psem mi jest od dzisiaj! Ale ta ścierwa
713     3, 34|         oberwał - dodał Wachnik.~- A od gospodarzy ci zasie, kołtunie
714     3, 34|              wybierzem!~Odsunęli się od niego i cosik długo w noc
715     3, 34|             nad ziemią, słońce zarno od wschodu jęło prażyć niemiłosiernie,
716     3, 34|              to nie baczył; gdyż już od samego świtania rejwach
717     3, 34|         Hanka wraz z domownikami już od świtu pomagała Rochowi.~
718     3, 34|     powiedając, co nawet piękniejszy od młynarzowego.~I prawdę rzekli:
719     3, 34|               że jaże grała w oczach od kolorów, zaś w pośrodku,
720     3, 34|        przygwizdywał.~A całe opłotki od drogi wysadzone były świerczyną
721     3, 34|            plac, jaże biały i wrzący od spieki, słońce lunęło w
722     3, 34|        przydrożne drzewa się trzęsły od naporu. Walili ciężką, rozśpiewaną
723     3, 34|         kiejby tą rzeką mieniącą się od farb, zaś środkiem, niby
724     3, 34|     podnosiła.~Aż liście trzęsły się od głosów i ostatnie kwiaty
725     3, 34|             małe dzwonki jazgotały i od ciężkiego tupotu dudniała
726     3, 34|       krótkie błyskawice.~Burza szła od wschodniej strony, kieby
727     3, 34|              blaskami.~Domy dygotały od huków, a wszelkie stworzenie
728     3, 34|        rzeźwość mocna i weselna biła od borów i pól i przenikała
729     3, 34|            nocuj me; nocuj me!~ ~Zaś od pola wraz z rykiem stad
730     3, 34|           sprowadziły muzykę, że już od nieszporów roznosiło się
731     3, 34|            pociągali na zabawę, gdyż od tyla czasu, bo od samych
732     3, 34|               gdyż od tyla czasu, bo od samych zapust, nie zbierali
733     3, 34|              za co i pożyczyć nie ma od kogo. Żeby to wciórności
734     3, 34|           mógł wytrzymać, zerwał się od stołu i zaczął z całych
735     3, 34|         zaczął z całych sił odwodzić od tych zuchwałych zamysłów.
736     3, 34|           przechodził bowiem cięgiem od kupy do kupy, to do karczmy
737     3, 35|             Rozdział 10~Owóż te dnie od Bożego Ciała do niedzieli
738     3, 35|           tym, którzy nie miarkowali od razu, kijaszkiem rysował
739     3, 35|          teraz cała wieś ucieka kiej od zapowietrzonej, a nikto
740     3, 35|              z bratem.~Odgarnęła ich od siebie ze złością.~- Ani
741     3, 35|             Oganiał się jeszcze kiej od muchy uprzykrzonej, nie
742     3, 35|           izbę. Jędrek, zanosząc się od płaczu, biegał dookoła nich
743     3, 35|         całkiem. Dominikowa ucichła, od kościoła roznosiło się ciche,
744     3, 35|         koliste gurby roztaczały się od nóg Jagusinowych kiej węże
745     3, 35|             jeno przepędź tę pokrakę od siebie, przepędź, Jaguś... -
746     3, 35|            ich sprawa, a drugim wara od tego.~- Magdy ni młynarzowych
747     3, 35|              jeszcze co oberwać może od Tereski... A na złość Dominikowej
748     3, 35|            nędzne żyta niebieszczały od modraków spóźnione owsy
749     3, 35|      spóźnione owsy żółciły się całe od ognich, pszenice wymiękłe
750     3, 35|              przypalone czerwieniały od maków, zaś ziemniaki ledwie
751     3, 35|           Rocho przerwał:~- Przyślim od całej wsi po to - mówił
752     3, 35|              By wam powiedzieć: wara od naszej ziemi! - buchnął
753     3, 35|           żaden człowiek nie uciecze od złej przygody... Spamiętajta,
754     3, 35|           kłosami, wilgotniały trawy od ros siwych, głosy piszczałek
755     3, 35|    dziecińskie wrzaski roznosiły się od wsi, żabie rechoty grały
756     3, 35|                 Ja bym się darł o te od Woli.~- Cie, żeby tak dostać
757     3, 35|           coraz prędzej idąc, bo już od wsi zaciemniała gromada
758     3, 36|       oglądał, kiej ten kot odegnany od mleka.~I z drugich domów
759     3, 36|           kajś niekaj, a żarzące się od wschodu powietrze pachniało
760     3, 36|               niebo wisiało białawym od pożogi tumanem, żar buchał
761     3, 36|           krótkie, niewiela chroniąc od spieki, duszno było, jeno
762     3, 36|            spieki, duszno było, jeno od pokosów bił ostry zapach
763     3, 36|              słuchały ciekawie.~- Ja od początku zawdy mówiłem jedno,
764     3, 36|               Przerwał Mateusz, gdyż od wsi pokazał się Witek pędzący.~-
765     3, 36|              oto co było. Maciej już od samego rana był jakiś dziwny,
766     3, 36|            na pierzynie. ~- Juści... od świtania... - jąkała bojąc
767     3, 36|        sianokosy szły nieprzerwanie, od samego świtania, skoro jeno
768     3, 36|        puszyste równie łąk roiły się od ludzi a pobrzęków i gwarów,
769     3, 36|             i trawy jaże się trzęsły od muzyki świerszczów, a moczary
770     3, 36|      kwileniem i białe mgły wpełzały od bagnisk.~Przez otwarte okna
771     3, 36|              przez krze, osłaniające od żarów, siał się zielonawy,
772     3, 36|        trzeciego dnia została w domu od rana.~- Sobota, to już dzisiaj
773     3, 36|            co patrzeć! - zakrzyczała od proga.~Boryna leżał zapatrzony
774     3, 36|           spać, Jagusia, powróciwszy od matki, zaraz przyległa w
775     3, 36|         kołek bezradnie.~Za brogiem, od samej drogi a pobok ziemniaków,
776     3, 36|               złowróżbny szum powiał od borów.~Zatrzęsły się drzewa
777     4, 37|          straszna groza śmierci biła od niego i taka przejmująca
778     4, 37|             dobre i nijakiej krzywdy od nich nie zaznał - wtrąciła
779     4, 37|              nie mogąc oderwać oczów od trupa, i co trochę zrywała
780     4, 37|             i palące, że gorąc zaraz od śniadania jął przypiekać
781     4, 37|           snadź się rozpoczęło, gdyż od kościoła jęły się rozkrążać
782     4, 37|         szeptać słowa różańca.~- Ale od półwłóczka nie ustąpię;
783     4, 37|         kwiatem, niby te przymrużone od blasków dziecińskie oczy.~
784     4, 37|            policzku miał długą zadrę od Jambrożowej brzytwy, zalepioną
785     4, 37|              a poniesie się tam, kaj od wiek wieka wszystkie odlatują.~
786     4, 37|    Szczęściem, że przysłali po niego od młynarza, gdyż wójtowa rozczapierzała
787     4, 37|       przeszło już spory kawał czasu od południa; to jednak słoneczny
788     4, 37|             he?~- Śliczności! Lepszy od młynarzowego! - przytakiwała
789     4, 37|             ino, bo krowa nietęga... Od jednego razu pokryje...
790     4, 37|           jeszcze na Borynę, zapalił od świecy fajeczkę i wyszedł
791     4, 37|         wezgłowia było coraz widniej od świec jarzących, Jambroż
792     4, 37|        jałowcowych.~Jagusia przyszła od matki dopiero po śniadaniu,
793     4, 37|         oprzątającej izbę:~- Chociaż od tyla czasu trupem był jeno,
794     4, 37|            słaby ogieniek.~Witek już od zmroku przyniewalał Józkę,
795     4, 37|              Jambroż jął brać świece od katafalku i rozdawać je
796     4, 37|             aż zrobiło się niebiesko od dymów, skropił wodą święconą,
797     4, 37|              kościół aż się zatrząsł od krzyków, płaczów i szlochań,
798     4, 37|         chowacie... Znałem go bowiem od lat i zaświadczam, , jako
799     4, 37|         obmierzłe, a poganiny gorsze od Niemców! A to roki macie
800     4, 37|            owym o różnościach, wziął od kowala kieliszek, przepił
801     4, 38|         drygał wesoło, i rznęły wraz od ucha, uroczyście a rozgłośnie. ~
802     4, 38|           się miało, ale mimo to już od samego świtania na placu
803     4, 38|           polami; jeszcze ta niekiej od łąk chłód luby powiał i
804     4, 38|           pachną, że prosto czad bił od pól kieby w kościele, gdy
805     4, 38|             usadowieni we dwa rzędy, od kruchty do placu, jęły wyciągać
806     4, 38|              a niekiedy śpiew buchał od ołtarza, czasem zajazgotały
807     4, 38|             kwik koński roznosił się od wozów.~Nawet dziady pocichły,
808     4, 38|            kiej kościół zatrząsł się od śpiewań, kiej jęły walić
809     4, 38|              że Jezus! Pachniało też od nich kieby z tego trybularza.~
810     4, 38|             nijako było się wykręcać od ochfiary, to każden supłał
811     4, 38|          puszy kiej ten indor.~- Już od Wielkiej Nocy jest w tych
812     4, 38|        przebrała się do niego z tyłu od wozów, pod którymi siedział.~-
813     4, 38|             za nim, bych się chronić od ludzkich oczów.~- Hanuś...
814     4, 38|        świętościami jaże się chwiały od babiego naporu. Nie mniejszy
815     4, 38|            Dzieciom to pewnie odejmę od gęby, a jemu dam?~- Należy
816     4, 38|           dam?~- Należy mu się wycug od ciebie, nie baczysz?~- Jak
817     4, 38|    przystroiła się zaraz, i chodzili od kramu do kramu trzymając
818     4, 38|           plątała się kajś niedaleko od nich udając, że nie spostrzega
819     4, 38|         pokornie:~- Dyć mnie nie goń od siebie.~- Hale, odpędzałam
820     4, 38|             ni to, ni owo, chcąc się od niego odczepić, ale szedł
821     4, 38|             nie pokazała się jeszcze od nieszporów, że tylko Józka
822     4, 38|                 A Witek! Wyuczył się od Pietrka i teraz cięgiem
823     4, 38|           się rozradowany, wycinając od ucha, jaże kury zagdakały
824     4, 38|            już kładła się spać, jeno od karczmy zalatywały dalekie
825     4, 38|             we wody pogasłe i drżące od powiewów, w rozruchane ździebko
826     4, 38|         brzękiem talerzy.~Tłukła się od brzega wsi do brzega jak
827     4, 38|          dzieliły Kłębową gospodarkę od proboszczowskich ogrodów.
828     4, 39|           zgromiła ją odrywając oczy od różańca.~- Kiej me tak cosik
829     4, 39|            trwożnie świegolące.~Kajś od stawu rozlegały się klapiące
830     4, 39|              Mądrala jucha, musi być od Cyganów!~- Postawcie mu
831     4, 39|            Śliczne stadko, to pewnie od Kozłowej? - pytała Hanka.~-
832     4, 39|          oczy miała połyskliwe jakby od niedawnego płaczu, a Dominikowa
833     4, 39|         radzie.~Ledwie się wstrzymał od klątw, plunął jeno, a odchodząc
834     4, 39|          Dominikowa jaże się trzęsła od tajonego płaczu, Magda huśtała
835     4, 39|           wargami, opadła na ławę, a od tego bolu to wszystko się
836     4, 39|       cieknąć po twarzy, spopielałej od męki, chociaż ciężki, wzburzony
837     4, 39|           ognie i serce się kurczyło od męki, a po głowie latały
838     4, 39|          ludzie już wracali z pól, a od topolowej niesły się wraz
839     4, 39|              Hanka cofnęła się nieco od proga i powtórzyła przychrzypniętym
840     4, 39|            już mu było pisane zginąć od niej!~Wyżaliły się, spłakały
841     4, 39|           tym, z czym chłopi powrócą od dziedzica.~Mateusz wracający
842     4, 40|        poszumiały drzewa, gdyż jakoś od samego północka podniósł
843     4, 40|          gorąco, zły fetor zalatywał od kacząt nocujących pod łóżkami,
844     4, 40|            pod drzewami.~- Juści, co od Marysi, ale kto? - ważyła
845     4, 40|                 Pewnikiem z karczmy, od Magdy! A to jak wilki tłuką
846     4, 40|               a staw sczerwienił się od zórz, narobiła takiego piekła,
847     4, 40|        żarciem, cielęciu odsadzonemu od matki sporządziła picie,
848     4, 40|            okopiemy nieco kapusty, a od śniadania wrócim do wczorajszej
849     4, 40|             i mokradła siwe jeszczek od rosy i mgieł opadających.
850     4, 40|             przytwierdzały niektóre.~Od wsi, ścieżką nad rzeką,
851     4, 40|               Hanka przysłoniła oczy od słońca, ale nie mogła rozeznać,
852     4, 40|            ciebie nie będę i krzywdy od mnie nie zaznasz.~Rozpłakała
853     4, 40|            aby odwrócić smutne myśle od wszystkich, zawołał podnosząc
854     4, 40|         ździebko, nogi mi nabrzmiały od bosaka, ale na zimę będą
855     4, 40|              jeno, a cięgiem drepcąc od stodoły do chałupy.~Sto
856     4, 40|        wisien, które była przyniesła od księżej gospodyni.~- Obiad
857     4, 40|              rzucił spokojnie, jakby od niechcenia:~- Dominikowa
858     4, 40|          latały ze skargą do sądu.~- Od skargi do wyroku droga szeroka.
859     4, 40|            przy zagonach niebieskich od kwiatów, ale gęsto poprzerabianych
860     4, 40|            wiewiórka przewijając się od boru zadarła rudy ogon,
861     4, 40|           chmura, w zaczerwienionych od, zachodu tumanach chwiały
862     4, 40|              i jak niegdyś zdało się od niej buchać lubym żarem,
863     4, 40|     gospodarzami, a te kiej pastuchy od gęsi! Już się ugodzili z
864     4, 41|             szarpiąc się i oganiając od ukąszeń.~Nad podwórzem wisiała
865     4, 41|          ożenić! A jak me przezywały od kartoszków, jak się śmiały
866     4, 41|       odzipnął, że przy tym i muchy, od których roiły się ściany,
867     4, 41|          zalewał twarz i ręce mdlały od pracy, że dojrzawszy Józkę
868     4, 41|              po pochowku, jaże mrozi od smutku, a pociechy znikąd
869     4, 41|       Jagustynka nie doczekawszy się od niego ani słowa odpowiedzi
870     4, 41|             sprawę - ozwał się kowal od niechcenia.~Antek schmurzył
871     4, 41|              na wsi jaże się trzęsło od przedwieczornych pogwarów
872     4, 41|            wóz i wyporządź, będziesz od jutra woził na tartak.~Parob
873     4, 41|             A to powieda, bych kupić od dziedzica na Podlesiu ze
874     4, 41|             dzielącej Kłębową ziemię od księżych.~Nakrył go głęboki
875     4, 41|           Przepiórki wołały ze zbóż, od łąk dalekich leciały grubaskie
876     4, 41|      Natomiast o jakieś pół stajania od Antka po miedzy spacerował
877     4, 41|               bo takie luboście biły od niej i tak go rozprażało
878     4, 41|               W porębie jaże huczało od roboty; sporo narodu kręciło
879     4, 41|    potwierdzali, że wyraźnie stronią od siebie i nikaj się nie schodzą,
880     4, 42|           nie sposób rozeznać zagona od boru - mruczał brodząc oczyma
881     4, 42|              te sześć morgów kupione od dziedzica.~- Przygarnę ja
882     4, 42|              szeroko rozlane, a siwe od rosy zboża trącały go rozruchanymi
883     4, 42|              po porządku, co robić i od czego zaczynać. Przecież
884     4, 42|           już był podniósł złocisty, od wsi leciały porykiwania
885     4, 42|        podleskich rolach zaroiło się od ludzi, stawali, jak i on,
886     4, 42|            mruknął nie odrywając rąk od roboty.~Grzela poradził
887     4, 42|         drugi, ale Grzela, któren go od samego początku pilnie obserwował,
888     4, 42|            nazajutrz w niedzielę już od wczesnego rana Jagusia raz
889     4, 42|     nieodstępnie.~Jaguś nie stroniła od niego, bo ni ją ziębił,
890     4, 42|             by się kijem nie opędził od najpierwszych, ale na darmo
891     4, 42|            się uparł, konia pożyczył od Kłęba, skrzynie a pościele
892     4, 43|            chorzało bowiem biedactwo od tygodnia, leżała po drugiej
893     4, 43|               ledwie wstrzymując się od darcia skóry, stara wymruczała
894     4, 43|             jej widziało, że ciężkie od rumianych jabłuszek gałęzie
895     4, 43|             siadywał, gałęzią bronił od much i wody podawał, czuwając
896     4, 43|          Trusia kochana, trusiuchna, od matuli cię wzieni, sieroto,
897     4, 43|          matuli cię wzieni, sieroto, od matuli.~Szeptała cisnąc
898     4, 43|       przypalone owsy ledwie odrosły od ziemi, jęczmiona pożółkły,
899     4, 43|              o ratowaniu, paliła się od góry do dołu kieby ta kupa
900     4, 43|           byłam pewna, że się odbiła od stada, Szymek też powiada:
901     4, 43|            odbierze!~Zrozumiałam, co od niego, padłam mu do nóg
902     4, 43|                 Hanka też nie gorsza od niego, dała mi maciorkę,
903     4, 43|    przywitała ją organiścina nowiną, od której dziw trupem nie padła,
904     4, 43|            podwieczór, sczerwieniony od zórz, we wszystek świat
905     4, 44|             z kim był za pan brat, a od każdego cosik wycyganił,
906     4, 44|        krętanina były coraz większe.~Od czasu do czasu pisarzowa
907     4, 44|             a po chwili wyszedł wójt od podwórza, przebrał się za
908     4, 44|          najgorsza, to będzie lepsza od żadnej. A o jakiej zamyślacie,
909     4, 44|             rekruta, dajem, ale wara od...~- Cichocie, Kłębie. Sam
910     4, 45|              kieby ten kot odpędzony od miski, a rozważał, czyby
911     4, 45|              i srodze wyrzekać, jako od samego rana jeszcze nic
912     4, 45|          wyciągnąć choćby co niebądź od chłopów...~Strażnik jeno
913     4, 45|       trzymając się za boki, niby to od śmiechu, zawrócił z powrotem,
914     4, 45|          takim warem, że oczy bolały od blasków i spieki, nawet
915     4, 45|            kałuże wyschły, a do tego od zbóż prawie dojrzałych i
916     4, 45|          tera wszystko trza zaczynać od początku, na nowo.~Dziedzic,
917     4, 45|        pieczonej, a drugich przezywa od chamów! - srożył się kopiąc
918     4, 45|        zaledwie o kilkanaście kroków od niego, zapatrzeni w siebie
919     4, 45|        latały czerwone wargi, a biło od niej taką radością? Obiegał
920     4, 45|            ode mnie to uciekaj kieby od tej zarazy. Juści, nowe
921     4, 45|            było, natomiast na drodze od lasu podniósł się tuman
922     4, 45|           dzwonienie, płynące gdzieś od stawu.~- Słyszy mama? pewnie
923     4, 45|             uciekną! Podkurz, Jasiu, od spodu, bo się rozłażą! -
924     4, 45|             jaże cały dom się trząsł od wrzasków i bieganiny; gdyż
925     4, 45|             opędzając się chusteczką od much, padajacych mu cięgiem
926     4, 45|            kajś w zaświaty, buchnęły od wsi takie przeraźliwe krzyki,
927     4, 45|         podniósł się grubachny głos, od którego zadrgały światła,
928     4, 45|             nie poredził się oderwać od tej kruszyny ludzkiej, od
929     4, 45|            od tej kruszyny ludzkiej, od tego zetlałego źdźbła, co
930     4, 45|       płaszczem, gałęziami, zwisłymi od jabłek; stała z przywartymi
931     4, 45|          zdziwił się tylko teraz, że od jego przyjazdu nie była
932     4, 45|         kiedyś Jagusię odwróciła się od niej plecami i splunęła.~
933     4, 45|        dogadywały zawistnie, bo znów od jakiegoś czasu, niech się
934     4, 45|            to wypatrzcie same.~Jakoż od tej chwili sto par ślepiów
935     4, 45|            nie mogła się powstrzymać od płaczu.~Ale już najmilsze
936     4, 45|           miejsce sposobne... z dala od ludzkich oczów... juści...~-
937     4, 46|          wiem, toć pono wojsko idzie od boru.~- Jezus, Maria! wojsko! -
938     4, 46|              mówił, że kozaki ciągną od Woli - dorzuciła lecąca
939     4, 46|             wsi, bo nie widziałem go od rana.~- Otworzyć! - rozkazał
940     4, 46|             do Józki.~- A juści, już od paru niedziel leży na ospę.~
941     4, 46|            jak chcieli, że Rocha już od południa nie ma we wsi.~-
942     4, 46|          gorsze, że ano idziecie już od nas! - powiedział Antek.~-
943     4, 46|           zachrzęściły zboża, i kajś od wsi dalekich niesły się
944     4, 47|   powiedziała Magda, kowal już kupił od dziedzica dwadzieścia morgów
945     4, 47|             Nic a nic - odwrócił się od niej jakoś śpiesznie.~-
946     4, 47|          znowu się zjawił.~- Któż to od was idzie do Częstochowy? -
947     4, 47|            się nie przeciwił wiedząc od dawna, na jaką to intencję
948     4, 47|      Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka, to ostanie! -
949     4, 47|    pobłażliwie, bo wywiedziawszy się od Antka co do tego zapisu
950     4, 47|            jeść, a jeno nadsłuchiwał od Jaśkowego sadu, że to siedzieli
951     4, 47|             zabij me, a nie odpędzaj od siebie! Miłujesz to me,
952     4, 47|             i jak mógł, wykręcał się od stanowczej odpowiedzi zbywając
953     4, 47|          prawdę do dna odepchnąła go od siebie i zakrzyczała, bijąc
954     4, 47|             przystroili jutro, zaraz od samego rana.~Juści, co nikto
955     4, 47|             i drugi, odsuwając jadło od razu, i już cały wieczór
956     4, 48|              zapowiadam: trzymaj się od niej z daleka, bo jak was
957     4, 48|              zjawiła, odwróciłby się od niej ze wzgardą i gniewem.
958     4, 48|          pleciony płot, dzielący sad od pasieki, na wąską, zarosłą
959     4, 48|             głową w obwisłe, ciężkie od jabłek gałęzie.~Wieczór
960     4, 48|              psy wielce swarliwie, a od Kłębów buchały niekiej żałobne,
961     4, 48|          głośno, i chcąc się oderwać od tych obmierzłych myśleń,
962     4, 48|             szczerością, że uwierzył od razu, uwierzyć musiał, a
963     4, 48|     błyskawice, całkiem już postępłe od własnych żarów i nic o sobie
964     4, 48|       podsiniałe i, jeszcze szkliste od łez, że jakoby we mgłach
965     4, 48|         śmiertelny smutek.~Proboszcz od ołtarza żegnał odchodzących,
966     4, 48|         widziała Jasia, i zapiekłymi od męki oczami szukała na szerokiej,
967     4, 49|         dziwota, co głowa jej pękała od turbacji.~Bo i jakże: gnój
968     4, 49|       szeroko, czego się dowiedziała od proboszcza i organistów.~-
969     4, 49|      wypominając, co ją ťtylko żarło od dawien dawna i nad czym
970     4, 49|           posłuchawszy rozmów rzekła od niechcenia:~- Jak to, to
971     4, 49|              cała parafia mówi o tym od wiosny! Ja wam nie rozpowiem,
972     4, 49|      niewinny jak dziecko, to uciekł od niej i wszystko mi opowiedział!
973     4, 49|            prędko, ledwie już dysząc od złości.~Jakby iskra padła
974     4, 49|          Wyszła do nich, zapuchnięta od płaczu, a tak zbiedzona,
975     4, 49|        Jagusia, mówię wam, to gorsza od moru, gorsza od zarazy,
976     4, 49|            to gorsza od moru, gorsza od zarazy, bo sieje zgorszenie,
977     4, 49|           zaciętymi zębami, pobladły od męki, a przychodziły na
978     4, 49|             pokosem.~Wiatr przyniósł od wsi jakiś długi, przeciągły
979     4, 49|              z postronków i ciągnęły od opustoszałych domostw za
980     4, 49|  rozmigotanym i ślepiącym powietrzu, od świtu do późnego wieczora
981     4, 49|        sypało z kłosów, zboża mdlały od suszy, a nikto się tam nawet
982     4, 49|          lękliwym smutkiem odwracano od nich oczy, niejeden już
983     4, 49|               Lipce jaże się trzęsły od wrzawy radosnej, śmiechów,
984     4, 49|         mamrotał, ale i przemyślnie, od niechcenia zagadywał o Jagusię
985     4, 49|          smutnymi oczami po świecie.~Od Lipiec roznosiło się dzwonienie