Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |       się błoto otwierało, bo i ziąb był, i podpili sobie wszyscy
 2     1, 6 |         usiadł przed kominem.~- Ziąb taki i plucha, że aże mi
 3     1, 8 |        o tym, to o owym.~- A to ziąb, jakby już na mróz szło -
 4     1, 9 |        baczę dobrze... juści... ziąb był... piechtyśmy szli do
 5     1, 9 |         przykucnął przy nim, bo ziąb go przejmował na wskroś.~-
 6     1, 10|      kapotę, bo wietrzno było i ziąb przejmujący szedł od stawu.~-
 7     1, 12|       ochoty jeszcze nie było i ziąb wilgotny przejmował do żywego.~
 8     2, 13|         wionął.~W izbie też był ziąb przenikający, wilgotny,
 9     2, 14|  potrzaskując z cicha, to snadź ziąb przejął na wskróś przyciesie,
10     2, 15|         bo przykry, przejmujący ziąb ciągnął od rzeki.~- Pewnie
11     2, 15|     śniegu, a przykry, wilgotny ziąb w kości właził, czy śniegi
12     2, 17|        wesoło ni drujko, nie!...Ziąb ją przejmował, chociaż ogień
13     2, 19|  miłosierdzia.~- Chodź do domu, ziąb taki, chodź, Hanuś! - prosił,
14     2, 20|         niektóry, co niech jeno ziąb nań chuchnie, a wnet owarzy
15     2, 21|        rozcierając śniegiem, bo ziąb był przenikliwy i na wskroś
16     2, 21|        to ostać! a i w chałupie ziąb nie do wytrzymania, dzieci
17     2, 21|        prawda, Macieju, ale też ziąb, no, wartałoby do karczmy
18     2, 22|         chwycił, paszy brakło i ziąb przejmował go do kości,
19     2, 23|     Bojam się... chodźmy już... ziąb mnie przejmuje... - wstrząsnęła
20     2, 25|        początek, a kędy koniec.~Ziąb przy tym był przykry i do
21     2, 25|         czemuś to nie wyszła?~- Ziąb był taki, a i roboty przeciech
22     2, 25|          Cichość zalegała bory, ziąb przeciągał ostry i słaby
23     3, 26| chorzała w zapusty na krosty... ziąb był taki, przyodziać nie
24     3, 27|         i jakąś chuścinę, że to ziąb był na świecie galanty.~
25     3, 28|     odparła chmurnie Weronka.~- Ziąb tu u ciebie, że jaże po
26     3, 28|    okrutnie ściska...~- A bo tu ziąb i wilgoć kiej na dworze.
27     3, 28|       się do spowiedzi. Ale też ziąb dzisiaj, jaże kości truchleją! -
28     3, 28|         Zęby w ogniu suszą i na ziąb narzekają! - zdziwiła się
29     3, 28|  wszystko sprawnie idzie, to na ziąb narzekał i o rozgrzewkę
30     3, 28|       jeżyły się niby szczotka. Ziąb przy tym ciągnął wilgotny
31     3, 29|        ciszej. W nocy przyszedł ziąb, to ranek podnosił się osiwiały
32     3, 30|        i otulona w kożuch, gdyż ziąb wziął po zachodzie, była