Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |            spłoszony spadał na głowy, a wysoko, wysoko nad procesją, nad
 2     1, 4 |              spadał na głowy, a wysoko, wysoko nad procesją, nad czubami
 3     1, 4 |         pieniądz i spoglądał na słońce, wysoko było jeszcze i szło dzisiaj
 4     1, 9 |              stada wron i kawek...~Szły wysoko, wysoko, że ledwie okiem
 5     1, 9 |                 i kawek...~Szły wysoko, wysoko, że ledwie okiem rozeznał
 6     1, 10|           ścinał ziemię, księżyc wisiał wysoko i tak jasno świecił, że
 7     2, 15|              wznosił się nad rzeką dość wysoko na czterech tęgich słupach,
 8     2, 16|                 tę świeczkę, co płonęła wysoko nad ołtarzem, organy huczały
 9     2, 21|              gdziesik ze świata i niósł wysoko, daleko, że tylko jękliwym
10     2, 21|                 śniegi nie zalegały tak wysoko, a pokrótce wyszli na pola -
11     2, 24|               opaloną szmatę i podniósł wysoko. ~- Jagusina zapaska! -
12     2, 25|               któryś dojrzał na niebie, wysoko pod chmurami, sznur dzikich
13     3, 27|             rzeczy topiąc oczy w górze, wysoko, gdzie na modrym niebie
14     3, 27|           Słońce podniesło się już dość wysoko i ludzie zewsząd zbierali
15     3, 29| przesłonecznioną widność; niebo wisiało wysoko, niby ta modrawa płachta,
16     3, 30|                 gwarzą, a jeno gdziesik wysoko, pod niebem modrym, skowronkowe
17     3, 32|             kiej chmura sadzy; kołowały wysoko z żałosnym, jękliwym krakaniem;
18     3, 34|        trzepotów. Skowronki wydzwaniały wysoko, czasem stado wron przeciągnęło,
19     3, 34|               światem, wiater pohukiwał wysoko, że tylko co najwyższe drzewa
20     4, 37|         łacińskie pieśnie.~Boryna leżał wysoko na katafalku, obstawiony
21     4, 37|             pośrodku, ułożona na słomie wysoko, że ją cięgiem i wszystkie
22     4, 40|             jakby z ptakami leciał kajś wysoko, górnie nad światem i krzykał
23     4, 41|           rozgwiażdżona, księżyc wisiał wysoko w pół nieba; nagrzane, rozpachnione
24     4, 42|               jeno kościelna wieża biła wysoko, grając w zorzach pozłocistym
25     4, 42|              gdy dwa boćki jęły kołować wysoko nad nimi, ozwała się matka
26     4, 43|                 pokrótce zahuczało kajś wysoko, jakoby stado ptactwa wielgachnymi
27     4, 43|          obtulał pola, gwiazdy świeciły wysoko i niekiej spadała któraś
28     4, 45|                białe chmury przepływały wysoko, wysoko, dzieci bawiły się
29     4, 45|              chmury przepływały wysoko, wysoko, dzieci bawiły się po drogach,
30     4, 45|           polami, kiej ptak rozśpiewany wysoko nad ziemią.~Cofnął się jakoś
31     4, 46|             chociaż słońce było jeszcze wysoko, gdzieś znów zbierały się
32     4, 48|               prędko, gdyż spod ugiętej wysoko kiecki błyskały jej białe