Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          machał ogonem, przysiadł wpodle i jął się drapać i czynić
 2     1, 6 |     narychtuję, żeby gront wypadł wpodle naszego, koło żyta pod górką...~
 3     1, 12|        braćmi i kumami, a dopiero wpodle, gdzie kto wziął miejsce,
 4     2, 15|          swoją siostrą, wdową, co wpodle na pięciu morgach siedziała.~-
 5     2, 16|  Jędrzycha, któren z otwartą gębą wpodle słuchał, a tak się wielce
 6     2, 17|     Nastką spotkać, siedzieli też wpodle i ciche wiedli rozmowy.
 7     2, 18|          stał pod samym parkanem, wpodle tych rozwianych mogiłek
 8     2, 19|      łypnął ślepiami i przechodzi wpodle, jakby nie pojstrzegając.~
 9     2, 19|     przepili, i już tak siedzieli wpodle siebie, pobratani zgoła
10     2, 20|      kolei, organiściaki zaś szli wpodle przyśpiewując kolędy i gęsto
11     2, 20|          Nastka wskazując miejsce wpodle siebie.~- Hale, kogo to
12     2, 22|      morgów, co po sąsiedzku szły wpodle, zmiękła la konia i powiedziała:~-
13     2, 24|          zgoła ciżbą się gęstwili wpodle brogu, że ino czerwieniało
14     2, 25|         kiej te_ snopy, ustawione wpodle siebie gęsto.~Kowal przyleciał,
15     3, 26|      stogów łubinowych, stojących wpodle szerokiej i wyboistej drogi,
16     3, 26|         złotym krzyżem na bani, a wpodle niego czerwieniły się dachówki
17     3, 26|         się naprawić! - mruczała.~Wpodle zaś Pryczki siedziały w
18     3, 28|    drugich!~- Poczekam, byś siadł wpodle, kuternogo!~- Mam czas,
19     3, 28|    flaszkowy pobrzęk to czyni, że wpodle za kieliszkiem maca...~-
20     3, 29|          rzekł od niechcenia idąc wpodle bruzdą pełną błota.~- Mówiliście
21     3, 30|        gorący i zdało się jej, iż wpodle klęczy cisnąc głowę do jej
22     3, 32|         wsi jak Lipce! A które to wpodle drepcą? - bo nie poredzę
23     3, 32|           z książką w ręku stanął wpodle dobrodzieja, któren dał
24     3, 32| wypatrywała...~Zaś Jagusia, idąca wpodle matki, porwała się z miejsca,
25     3, 32|   Zapłakane oczy nic nie widziały wpodle siebie, nawet Pietrka, któren
26     3, 32|      słowem, że nawet przystawały wpodle, zezując ku sobie wyczekująco,
27     3, 33|         gdy przysunął się kowal i wpodle szedł.~Nie ozwała się; dopiero
28     4, 37|          albo siadała na przyźbie wpodle Józki, która buczała drąc
29     4, 38|        dalej do Jagusi, siedzącej wpodle pod murem wraz z matką i
30     4, 38|          boćka; któren kręcił się wpodle rychtując przyczajonym dziobem
31     4, 41|        wierzch wyłażą.~Przysiadła wpodle, wspierając brzemię o drzewo
32     4, 41|      mówię ci!...~Antek przysiadł wpodle i zaczął z wolna rozpowiadać,