Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      śmiechu, a naród aż huczał z uciechy, przyglądali się dziecku,
 2     1, 3 |            że z jenszego la samej uciechy pasy by darł.~- Dziwno mi
 3     1, 4 |        Tańcowali ot tak sobie, la uciechy jednej abo dla wyprostowania
 4     1, 6 |               Ale i za starym też uciechy nijakiej dla młódki...~-
 5     1, 6 |        dla młódki...~- A bo to do uciechy nie ma młodych?~- Staryście
 6     1, 7 |           ino ściskały dygocząc z uciechy kolana a rzucały ramionami ,
 7     1, 8 |      przespać tłusto se podjeść i uciechy zażyć...~I jęła z taką gorącością
 8     1, 8 |     Boryna był jakby oczadziały z uciechy, pił, częstował, zapraszał,
 9     1, 10|          latoś wzieni, piją se la uciechy... W niedzielę ich pognają
10     1, 11|      zapełniały izbę.~A parobcy z uciechy pięściami walili w stoły
11     1, 11|        stole i pięścią grzmocił z uciechy.~Kucharki znowu zaśpiewały:~
12     1, 12|         bo Łapa nie żałował sobie uciechy; powrócił zziajany, z wywieszonym
13     2, 13|           już dzieci to szalały z uciechy, psy naszczekiwały wszędzie,
14     2, 16|          po śniegach, szczekały z uciechy i ganiały za wronami, tłukącymi
15     2, 19|   śmiesznie, aż się popłakiwali z uciechy i takim śmiechem buchali,
16     2, 20|          młoda, zdrowa też swojej uciechy potrzebuje! Nie drewno jest
17     2, 20|        przemówić, tyla było całej uciechy i rozerwania myśli, co tam
18     2, 20|       siedzieć, tyla bywało całej uciechy, że nie wzbraniał chodzić
19     2, 25|         parobków se nie żałują, i uciechy żadnej, i rade znoszą domowe
20     2, 25|           padała mu do nóg z onej uciechy niepowściągliwej, ni razu
21     3, 26| przeganiały stadami pokrzykując z uciechy.~Lipce ano siedziały z obu
22     3, 26|          utrudzenia, a barzej i z uciechy serdecznej.~Sunęła się tak
23     3, 26|   wygranej, całą noc w karczmie z uciechy pili, a barzej pobitym gorzałkę
24     3, 30|      chłopaki dziw nie oszalały z uciechy, chodzili całą hurmą, zaganiając,
25     3, 33|        ganku, któren jaże tupał z uciechy, pokrzykując judząco na
26     3, 33|        naród się prześmiewał i la uciechy radził biedocie, że u krewniaków
27     3, 35|        oddawały, jensi gwizdali z uciechy, to gwarząc obejmowali gorącymi
28     4, 38|          się pokurczyli z tajonej uciechy, ale nikto już pary nie
29     4, 38|       Niejeden już podśpiewywał z uciechy i krzykał na Żyda o gorzałkę,
30     4, 38|      gwiazdami, to cosik rzekł la uciechy, że śmiali się, a radość
31     4, 42| pogwizdując leciał na wieś szukać uciechy.~Ale nazajutrz o świtaniu
32     4, 44|           się kałduny zatrzęsły z uciechy, gdy naraz wójt zakrzyczał