Tom, Rozdzial

 1     1, 5 | przezierali na wskroś, kieby przez szyby.~Jambroży tylko ostał, poczekiwał
 2     1, 6 |           już się świeciło i przez szyby przysłonięte firankami widać
 3     1, 6 |           przez wiatr, zaglądały w szyby, ale wnet zapomniała o nich,
 4     1, 6 |           Czasami deszcz uderzał w szyby, jakby kto przygarścią piasku
 5     1, 7 |             deszcz tylko zacinał w szyby i psy jazgotały przed domem.
 6     1, 7 |       tupotem i śmiechami , aż się szyby trzęsły.~Naraz pies jął
 7     1, 9 |            czy nie zaglądają przez szyby żałośnie?..~A gdzieniegdzie,
 8     1, 10|           twarz miał porozcinaną o szyby.~Staremu nic się nie stało;
 9     1, 12|        rozpędź tych chłopaczysków, szyby jeszcze powygniatają i ogacenie
10     2, 13|         łbem, że niejedne puściły, szyby gnietła, aż trza było wśród
11     2, 14|          przez czyste, niezamarzłe szyby na świat spogląda... brak
12     2, 14|       kuźni, z której przez wybite szyby buchały czerwone światła
13     2, 16|         grały śniegi pod trepami i szyby malowały się w rózgi i kwiaty
14     2, 16|           czerwieniały zamarznięte szyby, a oni siedzieli teraz wzdłuż
15     2, 21|           i blask krwawy uderzył w szyby.~Wybiegła przed dom wystraszona.~
16     2, 22|            się za oknami, że przez szyby krwawią się jakieś ślepia
17     2, 22|      sielny, jakby cały ze śrebła, szyby miał z drogich kamieni,
18     2, 24|     czerwono, jakoby kto zarzewiem szyby obwalił, to mi już ze strachu
19     2, 24|       ucieka i bije skrzydełkami w szyby, trzepocze się, piuka żałośnie,
20     2, 25|    taplającą się w słońcu, że jeno szyby grały ogniami, kobiety rozprawiały
21     3, 26|          nad strzechami, gdzie zaś szyby przebłyskiwały w słońcu
22     3, 27|   wychodząc drzwiami trzasnęła, aż szyby zabrzęczały.~Obudziła się
23     3, 27|     dotykały głowy łóżka, że przez szyby można było posłyszeć coś
24     3, 29|            chlastały po ścianach i szyby gnietły, a tak we ściany
25     3, 29|       środka, że przez wygniecione szyby widać było tylko kupy połamanego
26     3, 30|          wody się krwawo zatliły i szyby rozgorzały, od miasta zaś
27     3, 32|          się bezmyślnie w zapocone szyby, zbrużdżone ociekającymi
28     3, 34|            przeświecało kiejby zza szyby przepalonej, grzmoty już
29     3, 34|      wstrząsnął całą karczmą, jaże szyby zabrzęczały, i muzyka grać
30     3, 36|            też i księżyc uderzył w szyby i chlusnął oblewając mu
31     4, 37|     zatrzeszczały płoty, brzęknęły szyby lub Łapa zawarczał jeżąc
32     4, 44|          jaże dudniało i brzęczały szyby, jakieś dziecko jęło się