Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          Za późno! Oho, bydlątko ostatnią parę puszcza - rzekł uroczyście
 2     1, 5 |          że niektóry kładł skibę ostatnią już o gęstym mroku, a wracając
 3     1, 5 |         trwała aż do późna w noc ostatnią przed jarmarkiem; dopiero
 4     1, 7 |     obnosili po wsi, jak tę jaka ostatnią... ani mi się pokazuj na
 5     1, 7 |         w to oczymgnienie puścił ostatnią parę i poszedł za Panem...~
 6     1, 9 |          w dołku, jakby już miał ostatnią parę puścić... ale nie dostojał
 7     1, 12|          nie wydzierżę... już ta ostatnia godzina na mnie idzie...
 8     1, 12|    zaśpiewali wraz jednym głosem ostatnią piosneczkę:~Dobranoc państwu
 9     2, 13|        do domu przykupują, a ten ostatnią krowę, com od ojców dostała,
10     2, 13|   dostała, sprzedaje...Już chyba ostatnia marnacja przyjdzie, ostatnia! -
11     2, 13|     ostatnia marnacja przyjdzie, ostatnia! - zawodziła nieprzytomnie.~-
12     2, 16|          to gotów się był kapotą ostatnią podzielić.~- Tak się zmienia
13     2, 24|        słyszeli.~Sprzedał Żydowi ostatnią jałówkę i przepijał ją z
14     2, 25|          pobekujące, czeka, póki ostatnia owieczka nie padnie pod
15     3, 26|  zbierała na chwilę oną świętą i ostatnią.~Miała ci już u Kłębów na
16     3, 26| wszystkich i do miasta powiedli, ostatnia godzina, powiadam wam, że
17     3, 26|      uścibała... byle mieć na tę ostatnią skonania godzinę...~A wzieni
18     3, 29|      dzwonienia.~Szła już bowiem ostatnia pora, bych się zabierać
19     3, 29|        choćby na bórg albo za tę ostatnią ćwiartkę, a musiał sobie
20     3, 33|   niejednego tak przypierało, że ostatnią koninę wyprowadził, jak
21     3, 34|    turbacje, kiejby ten grosz na ostatnią potrzebę schowany.~- Do
22     3, 36|         I w oną żywota jego porę ostatnią cosik dziwnego zaczęło się
23     4, 37|         wie, pod jakim płotem tę ostatnią parę puści. Bych ci światłość
24     4, 37|          komu z brzega wybije ta ostatnia godzina i przyjdzie stanąć
25     4, 41|         sam czas przyszłaś, a to ostatnią parą dygujemy.~Dociągnął
26     4, 43|  wszystko zdało się już puszczać ostatnią parę w tym białym, rozmigotanym
27     4, 44|     całował, zaś poniektóry i tę ostatnią złotówczynę w nadstawioną
28     4, 44|        dasz z dobrej woli, to ci ostatnią krowę sprzedadzą i jeszcze
29     4, 45|        mi przyobiecały, że na tę ostatnią moją godzinę to me przeniosą
30     4, 47|         tego psa wiernego, za tę ostatnią dziewkę!~Jęczała rzewliwymi
31     4, 47|       była nagotowała na tę porę ostatnią; czystą płachtę pod siebie
32     4, 47|       przygotował ją na tę drogę ostatnią i zalecił Jasiowi pozostać