Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        tamtej stronie wody. Ktoś akuratnie wychodził, bo przez drzwi
 2     1, 3 |     wzieni, a którego to kobieta akuratnie wczoraj zległa... Prosiak
 3     1, 4 |        ale nie poszedł zaraz, bo akuratnie zza stodoły wyszedł Antek
 4     1, 7 |          przez Józię.~Wzięli się akuratnie z powrotem do roboty, kiedy
 5     2, 13|          wytrzymania, a przyszły akuratnie jasne, rozgwiażdżone i w
 6     2, 15|      poszedł do Mateusza, któren akuratnie przyrychtowywał drzewo na
 7     2, 17|        nastawał, ile że i weszła akuratnie kowalowa z dziećmi.~- A
 8     2, 21|         czekając na ojca, któren akuratnie wysiadał z Bartkowych sani,
 9     2, 22|         Jagna, bo i Antek wszedł akuratnie, ale mało kto go zauważył,
10     2, 24|       przebolanych nigdy krzywd.~Akuratnie i ludzie wychodzili do kościoła,
11     3, 26|       chłopaki, widzi mi się, bo akuratnie tam ich pola wypadają...
12     3, 27|     majątki?... tyle stała o nie akuratnie, co o łońskie lato, a chociaż
13     3, 27|          ojca i może Rocho wróci akuratnie i co nowego przyniesie od
14     3, 27| przywiózł: jako zdrowszy.~- Wójt akuratnie tyle wie co nic albo i wymyśli,
15     3, 27|       jeść, niech się oczyści.~- Akuratnie i zapomniałam dać mu po
16     3, 28|      kogoś!...- objaśniał Bylica akuratnie wchodząc do izby.~- Któż
17     3, 28|          gdyby nie Rocho, któren akuratnie w samą porę nadszedł, że
18     3, 29|         przemowę, że to południe akuratnie przedzwaniali, śpiesznie
19     3, 31|        że mleka i chleba zbrakło akuratnie, są jeno ziemniaki od śniadania.~
20     3, 32|   zestrachane rzuciło się w bok, akuratnie prosto na przywarte opłotki
21     3, 33|      zaprzęgając.~Że zaś dzisiaj akuratnie wypadał jarmarek w Tymowie,
22     3, 33|         Kozłów...~Juści, szło im akuratnie o nich co o ten śnieg łoński -
23     3, 34|        się co chwila.~Sygnaturka akuratnie się ozwała, kiej cały dom
24     3, 35|         porę przyszła, trafiając akuratnie na srogą kłótnię.~Szymek
25     3, 35|             rozgniewał się, a że akuratnie Jagna odprowadzała Hankę
26     3, 36|        Nie było z nim co gadać i akuratnie kosiarze wchodzili w opłotki.~-
27     4, 40|          Dał wam radę, pyskacze! Akuratnie bywa takusieńko z ludźmi!
28     4, 41|      złotych!- rzekł radośnie.~- Akuratnie miałbyś na sprawę - ozwał
29     4, 44|         otwierając oczy.~- To my akuratnie takiej nie potrzebujemy!~-
30     4, 45|         wam trochę poczytam. ~Że akuratnie niedaleczko miedzy stało
31     4, 46| zadygotały ręce, ale ciął równo, akuratnie, raz za razem, nie odrywając
32     4, 47|        we wsi, a Jambroż, któren akuratnie zdążył na sam koniec, zawarł