Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         wciąż nastawał, żeby mu sześć morgów odpisać i morgę lasu,
 2     1, 4 |      sobie reszty dwadzieścia i sześć groszy.~- Bóg zapłać - usłyszał
 3     1, 4 |         zaniesłem dobrodziejowi sześć i dali mi złotówkę...~-
 4     1, 4 |       złotówkę...~- Złotówkę za sześć! Ja bym za każdego dał Kubie
 5     1, 4 |    słowo nie ten wiatr. A za te sześć... to Kuba miałby nie dwa
 6     1, 5 |      siedem, to powiedziałem.~- Sześć i pół daję, więcej nie można,
 7     1, 5 | wilgotna... Kupię na miarę i po sześć rubli i pięć złotych.~-
 8     1, 6 |      pod górką...~a choćby i ze sześć morgów zapisał... Słuchasz
 9     1, 6 |     zapisał... Słuchasz to ? Ze sześć morgów! A trza ci iść za
10     1, 8 |    morga lasu... zapiszcie i wy sześć. Te sześć morgów przy drodze,
11     1, 8 |        zapiszcie i wy sześć. Te sześć morgów przy drodze, gdzieście
12     1, 8 |  posłałem, ale bójcie się Boga, sześć morgów to karwas pola, całe
13     1, 8 |         nie krzywda wasza, i te sześć morgów zapiszecie.~- Juści,
14     1, 8 |       Jaguś, Maciej zapisują te sześć morgów przy, drodze - powiedziała.~-
15     1, 9 |        u rejenta zapisał Boryna sześć morgów Jagusi... Wrócił
16     1, 9 |        i brał za każdą duszę po sześć groszy albo i po trzy jajka,
17     1, 10|       wilkowi z gardła, wyrwij! Sześć morgów grontu! To my u niego
18     1, 10|        czego?~Zapisaliście całe sześć morgów!~- Bom tak chciał,
19     1, 10|       naszą!... Pokarze... Całe sześć morgów zapisali... a te
20     2, 16|    garniec siemienia lnianego i sześć jajek.~- Pan Jaś dawno przyjechał?~-
21     2, 16|          wyniesła mu za nie coś sześć jajek.~Boryna na ten czas
22     3, 28|  grzbiecie miał grubą dobrze na sześć palców i sielne sadło.~-
23     3, 33|       Filipka z płaczem pognała sześć starych gęsi, oderwanych
24     3, 34|       nawet było parę złotych i sześć biczów korali.~- To po matce,
25     4, 37|      przypomniała sobie. - Całe sześć morgów! Złodziejka jedna! -
26     4, 39|          Rzekliście! Tu idzie o sześć morgów, jakie nieboszczyk
27     4, 39|       że to prawda. Jakże, całe sześć morgów pola rzuciła kiej
28     4, 39|         się rozchmurzy. Głupia! sześć morgów, toć prawie gospodarka! -
29     4, 41|        dziedzica na Podlesiu ze sześć morgów na spłaty! Co, dobra
30     4, 42|         już czekały na niego te sześć morgów kupione od dziedzica.~-
31     4, 42|    łacniej przeczekać, dyć całe sześć morgów nasze - prawił pojedając