Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |        stół sprawa Boryny.~Jewka stanęła przed sądem i pohuśtując
 2     2, 13|       kątach i obnażyły izbę, że stanęła w całej nędzy.~Mój Boże,
 3     2, 13|          znowu penetrować, tak i stanęła zgoda na czterdziestu rublach
 4     2, 14|     rozlały na ziemię, że kałuża stanęła pod drzwiami.~-...To świń
 5     2, 14|        swojego pilnujecie - źle.~Stanęła wystraszona nic nie rozumiejąc.~-
 6     2, 16|    otwierać.~Jagustynka to była, stanęła pokornie u proga i przez
 7     3, 30|           Juści... druga wieś by stanęła, rąk nie zbraknie ni głodnych
 8     3, 31|         się z krzykiem. To Hanka stanęła w progu.~- Pietrek, a kaj
 9     3, 31|   przetarł chyla tyla, cała wieś stanęła na nogi; wyprzątali chałupy;
10     3, 31|    gwarem a krętaniną, cała wieś stanęła w łunach ogni, co się z
11     3, 31| Jagustynka, jaże Jaguś w ogniach stanęła i na swoją stronę uciekła.~
12     3, 32|         na równię, kaj i cichość stanęła większa, wiater ustał zupełnie,
13     3, 33|        juści zaczepić, więc jeno stanęła przed sztachetami wypatrując,
14     3, 33|     posłyszycie...~Tereska pobok stanęła miętosząc list w ręku i
15     3, 34|     prawdę rzekli: przed gankiem stanęła kieby kapliczka, wypleciona
16     3, 35|     odrzekła, głos jej odebrało, stanęła jak wryta, rumieńce pokryły
17     3, 35|    przystając, a za nim półkolem stanęła gromada cisnąc się i przywierając
18     4, 37|      Jaguś wnet wpadła do izby i stanęła w pośrodku kiej wryta, nie
19     4, 37|      taka parna i duszna cichość stanęła, jakby się miało na odmianę.~
20     4, 37|          biały krzyż, kiej Jagna stanęła we wrotniach stodoły.~Milczała
21     4, 38|          dzieuchom i kto chciał.~Stanęła naprzeciw kiej wryta, zapatrzona
22     4, 41|       świat, choćby do Hameryki, stanęła przed nim pobladła kieby
23     4, 42|        było jeno potrza; to buda stanęła taka galanta, jaże ją było
24     4, 43|        dymy i w mig cała stodoła stanęła w ogniu, na wsi zerwał się
25     4, 43|          aż do utraty tchu, cała stanęła w ogniach i dygocie, że
26     4, 45|         przytulając się do niego stanęła bez tchu prawie i przytomności,
27     4, 45|       nie mogła się już cofnąć i stanęła przed nim, okryta rumieńcem
28     4, 45|        Kaj mi tam do ładności! - stanęła w pąsach, pociemniałe oczy
29     4, 47|           już mi kością w gardle stanęła. Co inszego mnie trapi.~
30     4, 47|        żniwa kilkanaście kobiet, stanęła do sierpa nawet sama organiścina,
31     4, 48|   lękliwie.~Pobladła na płótno i stanęła kiej wryta, zaledwie już