Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          ścierwo, zabawiasz, co?~Porwał się, by uciekać, ale już
 2     1, 7 |       już tyla gąsków i owieczek porwał, że cięgiem szkody czyni,
 3     1, 8 |       nie doczekał, bo naraz się porwał i wyszedł z karczmy, tylko
 4     1, 9 |      wypominki?~- Nie - odrzekł, porwał się z nagła, wytarł oczy
 5     1, 10|     Jezus mój! - jęknął ciężko i porwał go dziki, szalony gniew,
 6     1, 10|      nienawiścią słowa, aż kowal porwał się i uciekł co tchu.~-
 7     1, 10|          zwalił się na ziemię... Porwał się rychło okrwawiony i
 8     2, 15|   przestępując próg.~Mateusz się porwał w ten mig do niego, ale
 9     2, 16|        jastrząb nad kurczątkiem.~Porwał się Rocho i zaczął wielkim
10     2, 23|      padł na ziemię, ale nim się porwał, stary runął na niego i
11     2, 24|        mury się zatrzęsły, naród porwał się z klęczek, zakłębił
12     2, 24|          oprzytomniał zupełnie i porwał się na nogi.~- Sprawiedliwie
13     2, 25|       wrzasnął strasznym głosem, porwał go na ręce, przytulił do
14     2, 25|        zmiłowanie prosił - Antek porwał go w pazury kiej ten wilk
15     3, 26|        wiązać!~- I związali, ale porwał ci je kiej te nicie nadgniłe,
16     3, 30|         uniesienia osuszył łzy i porwał dusze, iż naraz społem,
17     3, 32|          ze swoimi. Ciąg się też porwał i rozpierzchał na strony,
18     3, 33|       się o wszystkim! Strach ją porwał jako ten zły, luty wicher.
19     3, 34|     snopki z dachów w cały świat porwał, a pierwsze pioruny trzasnęły
20     3, 36|         wóz wyciągnąć, już nawet porwał za wystający dyszel, ale
21     3, 36|     walił na niego, że strach go porwał, chciał krzyczeć, ale głosu
22     4, 37|       Boryna, nie przecknął, nie porwał się do roboty ni drugich
23     4, 38|     któryś ze starych.~Ale na to porwał się Grzela i zakrzyczał:~-
24     4, 40|         piorun we zboża...~Antek porwał się bronić, ale już było
25     4, 40|           ale za nim nie pódą...~Porwał się kowal, gorąco przedstawiając,
26     4, 41| ocierając rękawem łzy, ale naraz porwał się i zakrzyczał: - Nie
27     4, 42|          dziw sam nie beknął, to porwał się na nogi, chycił za łopatę
28     4, 46|  nakuwając sierpy na kowadełku i porwał się strwożony, dowiedziawszy
29     4, 48|                Rozdział 12~Naraz porwał się za nią lecieć.~- A to
30     4, 48|     powstały na głowie, jaże się porwał z miejsca i zakrzyknął:~-
31     4, 49|      tumanem ponosząc z miejsca.~Porwał się na nogi, naostrzył kosę