Tom, Rozdzial

 1     2, 21|          nie zalegały tak wysoko, a pokrótce wyszli na pola - ale tam
 2     3, 32| zapadających, modrawych cieniach.~A pokrótce wieś jęła się napełniać
 3     3, 33|        drogę, kaj się podzieli.~Zaś pokrótce za nimi i gęsiarki wypędzały
 4     3, 33|             drzewami.~Lipce ścichły pokrótce, młyn nie turkotał, kuźnia
 5     3, 33|              ni się spodziejecie... pokrótce... - jąkała nieśmiało, z
 6     3, 33|     jarmarku i wójtowej sprawie.~Że pokrótce, jeszcze nim rosa obeschła,
 7     3, 33|           strach śmiertelny.~Wyszli pokrótce, sfrasowani i pełni zgrozy.~-
 8     3, 35|             wzdychając frasobliwie.~Pokrótce i Mateusz przyleciał do
 9     4, 37|            wykadzała izby i sienie.~Pokrótce i nabożeństwo snadź się
10     4, 37|          wszystkiemu wydolić, toteż pokrótce, jak co dnia, rozlegał się
11     4, 37|             obcierał kułakiem oczy.~Pokrótce jednak księża skończyli
12     4, 37|        ochotnie kowal.~Wywiedli się pokrótce całą kupą w opłotki. Zmierzchało
13     4, 38|         rozlał się po świecie, to i pokrótce na wyschniętych drogach
14     4, 38|             srodze łbem kiwał.~To i pokrótce Lipce napełniły się narodem
15     4, 38|            drogi obiegające staw.~A pokrótce, wśród wrzaskliwych jazgotów
16     4, 38|             dychać nie było czym, a pokrótce i gwarzyć nie chciało się
17     4, 38|          jak się to chyci ziemi, że pokrótce obaczą, kto on taki, jaże
18     4, 38|            głosy, przymykali okna i pokrótce cały dom oniemiał i migiem
19     4, 39|          swojej chałupie, ale jakoś pokrótce natknął się na Weronkę,
20     4, 40|     podnosił się coraz chybciej, że pokrótce zapiał kajś pierwszy kogut,
21     4, 40|           tak pilnie kole jadła, że pokrótce zastawiła przed nimi ziemniaków
22     4, 41|             jaką miały organisty.~- Pokrótce to se zamyślisz o dworskiej
23     4, 42|             srodze rozczerwienione.~Pokrótce ozwała się i sygnaturka
24     4, 43|       rzucił przygarścią popiołu, a pokrótce zahuczało kajś wysoko, jakoby
25     4, 43|            dzisiaj czegoś nowego.~I pokrótce zajarzyły się w mrokach
26     4, 44|       takich fetorów na pokojach.~- Pokrótce to i porcenele wynosić mu
27     4, 44|           czapką ziemię zamiataj.~- Pokrótce to bez pozwoleństwa nie
28     4, 44|             cosik z pisarzem, a ten pokrótce ogłosił: jako Antoni Boryna,
29     4, 45|    najpowolniej, zrównali się z nim pokrótce.~- Kajże to pan starszy,
30     4, 45|           się przechłodzi!~Wyniesła pokrótce pełną doinkę i garnuszek,
31     4, 46|           co począć, szczęściem, iż pokrótce przyleciał Grzela z Mateuszem