Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         sama nie poradzę-prosiła nieśmiało i z obawą, bo nic to nie
 2     1, 4 | zatrzymał bezradnie, spozierając nieśmiało w okna i w sień, powywierane
 3     1, 5 |  rozchodzili, Kuba już ode drzwi nieśmiało całkiem się ozwał:~- Zgoda
 4     1, 5 |     wszyscy u Kłębów? - zapytała nieśmiało.~- Zdrowi, a wy nie chorujecie?~-
 5     1, 7 |   ździebko mięsa... - ozwała się nieśmiało Hanka.~- Nie, Bóg zapłać,
 6     1, 10|   przyślim z proszeniem - rzekła nieśmiało kowalowa.~- A czemuż to
 7     2, 14|     Bylica powiedział jąkająco i nieśmiało:~- Znam ja to plemię dziedzicowe
 8     2, 15|   powiedziała po chwili, ale już nieśmiało.~- Cóżeś dała?~- Dwie przygarście
 9     2, 18|         wsunął się cicho i rzekł nieśmiało:~- Gospodyni !~- Czego?~-
10     2, 18|    Poczciwy był podobno? - pytał nieśmiało.~- I jak jeszcze, cała wieś
11     2, 19|          na weselu Jagusi. Zrazu nieśmiało przystawali, że to nie wiada
12     2, 20|         ganku i zaraz wsunął się nieśmiało Jasiek, Przewrotnym nazywany
13     2, 21|   wygrzewał się wciąż, spoglądał nieśmiało, chrząkał, zbierał odwagę,
14     3, 28|   Braknie ci to czego? - spytała nieśmiało.~- A cóż to mam? Tyle co
15     3, 29|  przysiadła wnet do niego i jęła nieśmiało a cichuśko wypytywać o Mateusza
16     3, 29|        będzie! - szepnęła któraś nieśmiało podsuwając mu kawał deski,
17     3, 30|      ławki, że nawet Witek, choć nieśmiało, przysiadł na kraju.~I pojadali
18     3, 30|          znowu Bylica wyciągając nieśmiało palce ku tabace Rochowej.~-
19     3, 30|      przeciek. Nabożna? - tknęła nieśmiało książki.~- Nie, o krajach
20     3, 32|         go płoszyły... - zaczęła nieśmiało.~- Ojciec, krzyknij na Walka,
21     3, 33|      podejmując za nogi, prosiła nieśmiało o przeczytanie listu od
22     3, 33|             pokrótce... - jąkała nieśmiało, z bijącym sercem oczekiwania,
23     3, 34|  porozlewaną gorzałkę powiedział nieśmiało:~- Mateusz ma kiepełe: mądrą
24     3, 35|   płachtę i położył przed bratem nieśmiało.~- Pódę z tobą, Szymek,
25     4, 38|          Jaguś odeszła i chociaż nieśmiało, przepychała się ku niemu,
26     4, 39|       Jagusię, za którą, chociaż nieśmiało, opowiadali się chłopi,
27     4, 40|          Byłeś w polu? - spytała nieśmiało.~- Byłem, wszyćko dobrze,
28     4, 45|  naprawdę zdzierał! - wykrztusił nieśmiało.~- Co ty! Na ojca będziesz
29     4, 46|          wójtem sprawa - wtrącił nieśmiało Stacho.~- Na wszelki przypadek
30     4, 48| przyszykowana do drogi i chociaż nieśmiało, pierwsza wyciągnęła rękę
31     4, 49|    Jędrzych podrapał się i rzekł nieśmiało:~- Hale, szukać obcego,