Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |    szynkwasu, za którym siedział Jankiel w jarmułce i w koszuli tylko,
 2     1, 4 |   kołtunach i stał tak długo, aż Jankiel spozierał na niego i nie
 3     1, 4 | krzepkiej! - zarządził wreszcie.~Jankiel w milczeniu nalewał i lewą
 4     1, 4 |        powiedział ostro.~Mimo to Jankiel postawił przed nim flaszeczkę
 5     1, 4 | Zarobiliście w lesie?... - pytał Jankiel cierpliwie.~- Nie w lesie...
 6     1, 4 |            I po całym dziesiątku Jankiel zapłaci?...~- Moje słowo
 7     1, 4 |             ni... myślał głośno.~Jankiel zrobił szybkie obliczenie
 8     1, 4 |         Kuba umie strzelić?...~- Jankiel jest Żyd, to i nie wie,
 9     1, 4 |        rubla!... niby jak to?...~Jankiel znowu wyliczał mu szczegółowo....~-
10     1, 4 |         i jął sennie obliczać, a Jankiel udobruchał się i nic już
11     1, 4 |         wyszli.~Potem, kiedy już Jankiel począł. gasić światła, rekruci
12     1, 4 |       popiele tak krzepko, aż go Jankiel budzić musiał, ale parobek
13     1, 4 |       dwa... - majaczyło mu się.~Jankiel przekonał go w końcu i porozumieli
14     1, 7 |        pacierze temu. Dopiero co Jankiel umówił Mateuszowi.~- Jankiel
15     1, 7 |     Jankiel umówił Mateuszowi.~- Jankiel ta wie wszystko zaraz, a
16     1, 12|     wyniósł flaszkę i częstował. Jankiel kieliszek wytarł kapotą,
17     1, 12|    drugim poprawił.~- Zostańcie, Jankiel, nie streficie się! Hej!
18     1, 12|   zagrajcie "żydowskiego"! Niech Jankiel potańcuje!- wołali ze śmiechem.~-
19     1, 12|    grajkowie zrozumieli wołania, Jankiel wysunął się cicho do sieni
20     2, 13|     jękała boleśnie. - Już nawet Jankiel nie chce borgować, krowę
21     2, 13|       zakrzyczały po swojemu, że Jankiel biegł do nich, albo ktoś
22     2, 13|            Zapłaćcie! - krzyczał Jankiel zabiegając mu drogę - zapłaćcie,
23     2, 14|        karczmy. Pochwaliła Boga, Jankiel odrzekł: "Na wieki!" i kiwał
24     2, 15|    Pewnie, że tak, pewnie... A i Jankiel zachodził po gęsi...~- Sprzedasz
25     3, 28|         nowe la zachęty.~- Niech Jankiel daje, co mówię!... nie dzieckom,
26     3, 34|          mądrą radę daje.~- Cie! Jankiel też na Miemców, no! - zakrzyczeli
27     4, 38|     prawda.~- A prawda, żeby nie Jankiel, to by nawet tych ziemniaków
28     4, 38|       taki gwar, jaże przyleciał Jankiel i sielną flachę gorzały
29     4, 39|    wójtostwo!~Przeszedł im drogę Jankiel ciągnący za grzywę spętanego
30     4, 41|     byłbyś już za morzami, niech Jankiel powie...~- Strasznie daleko!
31     4, 49|          do słowa potwierdził, a Jankiel w południe powiedział do