Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           Noc już ogarnęła ziemię, gwiazdy srebrną rosą pobłyskiwały
 2     1, 2 |         jaśniej było, odbijały się gwiazdy niby w zwierciadle stalowym.~
 3     1, 3 |           płachtą przysłonił noc i gwiazdy pobladłe, gdy ruch się uczynił
 4     1, 4 |            kieby srebrne gwoździe, gwiazdy błyskały; mgły szarą, nikłą
 5     1, 11|            wolna i rozbielały noc. Gwiazdy pobladły, księżyc zaszedł
 6     1, 11|          drzewa i ludzie, ziemia i gwiazdy, i te płoty, i ten dom stary,
 7     2, 16|        światy, i na księżyce, i na gwiazdy! - wołała ucieszona, poszeptały
 8     2, 16|         wyglądano oknami pierwszej gwiazdy.~Jakoś niewidne były zaraz
 9     2, 16|            przed nią, jaśniały jak gwiazdy, świat cały przysłoniły,
10     2, 19|        przyodziana i zgoła umarła; gwiazdy też jęły się wysypywać na
11     2, 25|         ale jakoś zaraz z północka gwiazdy się skryły, pociemniało
12     3, 26|       jeszcze niewidnych.~Ostatnie gwiazdy gasły kiej oczy śpiączką
13     3, 28|           w wysokościach ni jednej gwiazdy, ni też ogniowego migotu
14     3, 29|           śniegiem przyprószone, i gwiazdy się coraz rzęsiściej wysypywały,
15     3, 30|        pola nieba, kaj się jarzyły gwiazdy dalekie.~Noc szła ciepła,
16     3, 30|        widziała, a modre oczy niby gwiazdy jarzyły się spod lnowych,
17     3, 30|        światła zapalali po domach, gwiazdy się też kajś niekaj pokazywały,
18     3, 30|           stawał ciemny i chłodny, gwiazdy nie wzeszły, głucha cichość
19     3, 31|        głębokich kieby w studniach gwiazdy bystro świeciły.~Wieś huczała
20     3, 32|        ciemny, ale cichy i ciepły; gwiazdy jeno z rzadka przebłyskiwały
21     3, 33|        zasie na niebie występowały gwiazdy rosą roziskrzoną, kiej się
22     3, 34| bełkotliwiej.~Noc już się zrobiła, gwiazdy bystro zaświeciły, szumiały
23     3, 36|            noc ździebko zmętniała, gwiazdy zbladły i kury zaczynały
24     4, 37|         przywaliła ziemię, pogasły gwiazdy, schmurzyło się całkiem
25     4, 38|            cichość obtulała świat, gwiazdy mżyły się na wysokościach,
26     4, 40|           głucha, chociaż widnawa, gwiazdy zaglądały w okna i niekiedy
27     4, 41|           na pociemniałym niebie i gwiazdy jęły się rozjarzać coraz
28     4, 42|      leżały jeszcze ciemnice, jeno gwiazdy były już bladawe, na wschodniej
29     4, 43|           płowy mrok obtulał pola, gwiazdy świeciły wysoko i niekiej
30     4, 45|           się jego nosi, górnie we gwiazdy patrzy z bliska, nieba zuchwale
31     4, 45|         nocy muskały ją po twarzy, gwiazdy zaglądały w oczy szeroko