Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |    żółtawych sadach.~Cicho było, ciepło i nieco sennie.~Słońce,
 2     1, 4 |   jarmułce i w koszuli tylko, bo ciepło było, pogłaskiwał siwą brodę,
 3     1, 5 |   chłodno! - zawołała do syna.~- Ciepło mi, zupełnie ciepło - zapewniał,
 4     1, 5 |      syna.~- Ciepło mi, zupełnie ciepło - zapewniał, lecz mimo to
 5     1, 6 |    chałupy.~W izbie widno było i ciepło, ogień buzował się wesoło
 6     1, 9 |         monotonne głosy modlitw, ciepło i wyczerpanie płaczem, to
 7     1, 10|         się łóżko wstawi, byście ciepło mieli...~- A dyć i w oborze,
 8     1, 11|          utrzymać się nie mogło.~Ciepło się czyniło, pod płotami
 9     1, 11|          śmiać się i weselić, że ciepło do serca szło i ochota do
10     2, 13|           Ogień trzaskał wesoło, ciepło się rozlewało po izbie,
11     2, 14|        patrzy, ściany bielone; i ciepło, i czysto, i wszystkiego
12     2, 16|         Cicho się w izbie stało, ciepło, serdecznie, nabożnie i
13     2, 20|        zwlókł się z łóżka, ubrał ciepło, bo mróz był trzaskający,
14     2, 20|      jeszcze mój, niech się jeno ciepło zrobi, to już umyśliłem
15     2, 21|          za nią dziwnie miętko i ciepło.~- Przyjdę. Bóg wam zapłać,
16     2, 22|        zimy, w jakąś łąkę, gdzie ciepło było, trawy po kolana, źródełka
17     2, 25|        jasnością i kości poczuły ciepło - już nowe mroki się roztrzęsały
18     2, 25| dziwowali się wielce.~Tak ano to ciepło zwodne czyniło, że się już
19     3, 27|          w sadzie, podnosiło się ciepło, bo z dachów kieby szklanymi
20     3, 27|          jakiś.~- Zwiesna idzie, ciepło... - jąkała.~- Wstali to?...
21     3, 29|     uspokoiło, deszcz przestał i ciepło prosto buchało z pól, a
22     3, 30|       jasnością zalewając świat, ciepło się podnosiło, że już muchy
23     3, 30|          podawali na ganku, gdyż ciepło było i słonecznie. Młoda
24     3, 32|         izbie już ogień buzował; ciepło było i jaśniej niźli na
25     3, 32|          niebie stadami, a z pól ciepło buchało i ptasi wrzask podnosił
26     3, 32|         postawi.~- Pleć, kiej ci ciepło, pleć, bych cię jeno matka
27     3, 32|        się o niej do syta, że to ciepło już się zrobiło galante,
28     3, 33|         podnosiło ku południowi, ciepło było galante.~Nagrzane powietrze
29     3, 34|        sadach słowiki zawodziły, ciepło było i pachnąco. Używali
30     4, 37|         ogrzewało coraz barzej i ciepło, sycone zapachem kwiatów,
31     4, 41|          i tak go rozprażało jej ciepło, że coraz zajadlej całował