Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        granula! - wołała łzawo, aż buchnęła płaczem i lamentem serdecznym.~
 2     1, 3 |          wygnał ją w cały świat... buchnęła w końcu ogromnym płaczem
 3     1, 4 |      zebrało się jej dużo w duszy, buchnęła płaczem i jęła mu wyrzucać,
 4     1, 5 |        lubości, co mu jak gorzałka buchnęła do głowy.~- Kupili ją la
 5     1, 7 |        schowała głowę w pierzynę i buchnęła płaczem i wyrzekaniami...
 6     1, 11|            się z jej oczów, to ino buchnęła do komory, przywarła drzwi
 7     2, 13|            ją po głowie i plecach, buchnęła głośną skargą...~- I ciebie
 8     2, 13|        szrogi i tak świdrujący, aż buchnęła płaczem, a za nią i dzieci
 9     2, 14|        roboty...dopraszam się. . - buchnęła płaczem, obłapiała go za
10     2, 16|    czyniącej pospiesznie światy, i buchnęła płaczem.~Uspokajała ją matka,
11     2, 20|          nieco, bo Nastka śmiechem buchnęła, ale mimo to, gdy skończyła
12     2, 24|            całunkach i wraz z nimi buchnęła długim, słodkim płaczem,
13     2, 24|          ją wspomnienia krzywd, że buchnęła nagłym, wezbranym potokiem
14     2, 25|          wieść rozlała się po wsi, buchnęła kiej pożar ogarniając wszystkie
15     3, 28|             Judasz, ścierwo, zbój!~Buchnęła nienawiścią, postępując
16     3, 28|      maglownicę ściskaną w garści, buchnęła się na łóżko, w boleściwym,
17     3, 30|            dzwonnej wrzawie, pieśń buchnęła ze wszystkich gardzieli,
18     3, 31|        sprzęty i to, że jak stała, buchnęła się na łóżko.~- Cie! Że
19     3, 31|            najuroczyściej - radość buchnęła po ludziach, że już o zmierzchu,
20     3, 32|          kiej ten wrzątek kipiący.~Buchnęła wrzawa, śmiechy, cmokania,
21     3, 35|            ci się nie przyzwolę! - buchnęła.~- I przez waszego przyzwoleństwa
22     3, 35|        rodowa Paczesiów zawziętość buchnęła mu do głowy; postąpił na
23     4, 37|        strasznie cicho, jaże Józka buchnęła płaczem, a Hanka ozwała
24     4, 39|            jeno nawinie, nienawiść buchnęła jej do głowy, a mściwość
25     4, 39| przecknąwszy padła przed obrazami, buchnęła rzęsistym płaczem i ochfiarowała
26     4, 40|     Rozglądała się chwilę dokoła i buchnęła płaczem. Płakała z radości,
27     4, 42|          kłosy i wszystkim światem buchnęła weselna radość dnia, co
28     4, 43|               Jezus mój kochany! - buchnęła dziękczynnie, wyciągając
29     4, 45|          paskudny ozór pokręciło - buchnęła wyrywając się naprzód.~-
30     4, 46|           padła mu do nóg, a Józka buchnęła skomlącym, rzewliwym płaczem.~-
31     4, 47|          się na cały głos.~Jagusia buchnęła płaczem, wypadła przed dom