Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      krótką szczotką wschodzącego żyta.~- Kawał pola, a przyległo
 2     1, 3 |         Widziałam, kiejście worek żyta nieśli.~- Juści, żem w sobie
 3     1, 4 |        okrążonym zieloną szczotką żyta, wykruszonego przy układaniu,
 4     1, 5 |      kurczy i jak ci da snopczynę żyta, to pewnie zjedzoną przez
 5     1, 6 |          widziałem, jak se korzec żyta zadawał na plecy. Już tam
 6     1, 6 |       wypadł wpodle naszego, koło żyta pod górką...~a choćby i
 7     1, 11|       rozkołysany zagon dostałego żyta, gęsto przekwiecony bławatem
 8     3, 31| przyodziewy kobietom, przygładził żyta i w bory uciekał z chichotem.~
 9     3, 32|         zagony kiele Paczesiowego żyta. Nim plucha przejdzie, parę
10     3, 32|            chorągwie zatrzepały i żyta, krze i ukwiecone drzewa
11     3, 35|     wskroś zbóż zielonych; nędzne żyta niebieszczały od modraków
12     3, 36|         Wyrosłe, zielonawe ściany żyta pochylały się nad miedzę
13     3, 36|   Gospodarzu! - zdały się skamleć żyta zastępujące mu drogę i trzęsły
14     4, 37|   przyodziewie; wykłoszone, bujne żyta gmerały rdzawymi wisiorami,
15     4, 40|           i wszedł na ogromny łan żyta, co niby wody spławione
16     4, 40|       miejsca, bo tuż przed nim z żyta wyściubiały lękliwe głowy
17     4, 41|    piesneczka leciała za nią i ze żyta mignęła kiej niekiej konopiasta
18     4, 43|           jęczmiona pożółkły, zaś żyta schły przed czasem, bielejąc
19     4, 45|        nie dawały jeszcze cienia, żyta chyliły nad drogą ciężarne
20     4, 45|          niespodzianie dopadły do żyta stojącego nad drogą i wzieny
21     4, 45|   wyganiać, gdyż się były dorwały żyta łuskając kłosy aż miło,
22     4, 45|        kręgiem stała gęsta ściana żyta przepleciona modrakiem,
23     4, 46|       bajdurz! Rochu, za bróg i w żyta, prędzej ino! Przywarujcie
24     4, 46|     włożył w brykę jakąś ćwiartkę żyta i worek ziemniaków, pogadał
25     4, 47|      suche i upalne, po wzgórkach żyta jakby się prosiły o kosy,
26     4, 47|         kładły się źrałe, ciężkie żyta, w jakieś dale, widne jeno
27     4, 48|           się po polach skoczył w żyta i chyłkiem, prawie na czworakach,
28     4, 49|       karę. A niechta, a niechta.~Żyta z chrzęstem kłoniły mu się
29     4, 49|          kosy i pojękiwały ściany żyta.~A tymczasem na wsi nastał
30     4, 49|            I nie położyli jeszcze żyta, to już po górkach owsy