Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         ptak poważnie a śmiesznie zarazem podnosił długą szyję podnosił
 2     1, 5 |      melancholia żałości i trwogi zarazem.~I często, coraz częściej
 3     2, 13|         gorycz, żale się snuły, a zarazem harda , żelazna nieustępliwość.
 4     2, 13|       żałosne, zdumione a radosne zarazem, przejmujące i żywym ogniem
 5     2, 15|          go poszukać na dworze, a zarazem by się orzeźwić nieco, bo
 6     2, 17| przejmował słodką męką i strachem zarazem... to śpiew jakiś się rozlegał
 7     2, 17|       przejmowała i rozdrażnienie zarazem, bo gniewały ją te stróżujące
 8     2, 19|         mąciło, tchu brakowało, a zarazem chciało się płakać i śmiać,
 9     2, 22|        zachwytów zmartwychwstając zarazem tam, w tym życiu jasnym,
10     2, 23|        tkliwości, a takiego czaru zarazem, że dusili się w uściskach,
11     2, 25|        niepokój, a złość i trwoga zarazem opanowywała naród cały.~
12     3, 28|       swojej komory i spenetrować zarazem beczki ze zbożem, ale jakby
13     3, 29|           medytował postanawiając zarazem jakieś przedsięwzięcie ważne,
14     3, 29|        skibę założną, przyuczając zarazem trzymania kobyły.~- Teraz
15     3, 30|  roztrzęsła radość i strach jakiś zarazem, że często różaniec wysuwał
16     3, 32|     dychająca z radości a strachu zarazem.~- Juści, co i Antka wrócą,
17     3, 32|  przygarniały go ziemią, okopując zarazem w poprzeczne rządki.~Cztery
18     3, 32|           Nakazywała sobie czując zarazem, jak w niej łzy piekące
19     3, 36|  zaczynając pacierz rozglądał się zarazem za odzieniem, po buty sięgał,
20     4, 37|    wszystko a nieulękli, ugorom i zarazem tym bujnym, okwieconym polom
21     4, 38|     Śpiewały serdecznie obwołując zarazem uroczyste święto.~Jakoż
22     4, 38|          ją jakiś dziwny strach i zarazem zgroza. ~- Jezu mój, Jezu
23     4, 39|          inna jakaś, zgoła obca i zarazem tak jakoś straszna, zła
24     4, 40|    wiedział, wszyćkim się wiedząc zarazem, bo i tym, co się obaczy
25     4, 41|           się przywitali, tak się zarazem przymawiając o kolację,
26     4, 44|          ku strażnikom kupiąc się zarazem coraz ciaśniej.~Antek, wsparty
27     4, 45|            pełna szczęśliwości, a zarazem lęku, i pełna jakowychś
28     4, 46|        tchem, z trwogą i radością zarazem, przyjmując każde jego słowo
29     4, 48|          i niewinnego dzieciństwa zarazem.~Wstrząsnął się gwałtownie
30     4, 49|       siec, spokojnie nasłuchując zarazem dalekich gwarów.~- Może