Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |             zimne nocki, trza zagnać pod strzechę, tom i zrobiła
  2     1, 1 |           dalej wielki łan ziemi, co pod prostym kątem spadał od
  3     1, 1 |             wichry i postrzępione.~A pod nimi, jak okiem ogarnąć,
  4     1, 1 |       Przysłonił ręką oczy i patrzył pod słońce - drogą od lasów
  5     1, 1 |               miejscam orano jeszcze pod siew... stada krów srokatych
  6     1, 1 |        nawracał i z wolna podchodził pod wzgórze, że najpierw głowa
  7     1, 1 |       kartofle kiej kocie łby i dużo pod krzami.~- Ha, to świnie
  8     1, 1 |         miłowały, każą spać w łóżku, pod pierzyną, robić nie dadzą,
  9     1, 1 |           patrzy ino, kogo by puścić pod pierzynę, któren~aby mocny! -
 10     1, 2 |        docierał do maciory, co legła pod chałupą i rozwalona jęczała
 11     1, 2 |              cholewie, przyjrzał się pod zorzę ostrzu i przeciął
 12     1, 2 |             przeciął granuli arterie pod brzuchem - ale krew nie
 13     1, 2 |             najspokojniej majstrował pod chałupą, skoczył w ogród
 14     1, 2 |         nieco na taczalniku, co stał pod okapem obory, rozdział się
 15     1, 2 |               zagadnął Boryna, myjąc pod studnią ręce.~- A bogać
 16     1, 2 |             obory, to do stodoły, to pod szopę i sam nie wiedział,
 17     1, 2 |          pułapem i ogromnymi belkami pod nim, i tak zastawiona różnym
 18     1, 2 |      napełnionych zbożem, to w kącie pod stosem starych rzemieni
 19     1, 2 |          grzebał w zbożu.~A na ławie pod oknem już się dymiło jadło;
 20     1, 2 |            chwila ginęła w sieni, to pod drzewami.~- Śpią se kiej
 21     1, 2 |              kartofle... dobrze by i pod owsy... a tu jedź na sądy...
 22     1, 2 |          bielmem, nieruchomo tkwiące pod siwymi, krzaczastymi brwiami...~-
 23     1, 2 |           przynajmować? będzie swoja pod ręką..." Nie chciałem ja,
 24     1, 2 |             nie przejdzie, bo żerdki pod nią pękają... a piękna,
 25     1, 2 |               co to ma jeszcze mleko pod nosem, a na wspominek o
 26     1, 2 |           się w dół, przeszedł most, pod którym woda z bełkotem przelewała
 27     1, 3 |         ciągnął ją za sobą; umył się pod studnią, przygładził dłonią
 28     1, 3 |             do połednia zwieziemy, a pod wieczór do lasu, po ściółkę -
 29     1, 3 |             przyniósł drabkę i wlazł pod okap zajrzeć do gniazd jaskółczych,
 30     1, 3 |         swojej roboty.~A Witek siadł pod chałupą, w szczycie, bo
 31     1, 3 |          opłotkach, gdy Witek mignął pod jabłoniami.~- Zabaczyłem...
 32     1, 3 |        skapywała, tylko w cieniach - pod płotami w sadach, po rowach,
 33     1, 3 |               choć nieznacznie, szła pod wzgórza, na których czerniały
 34     1, 3 |               nad rodzoną...~Dopiero pod lasem przecknął na dobre
 35     1, 3 |            szepnął, przyjrzawszy się pod światło szarym zagonom,
 36     1, 3 |            zaglądać do wasągu, macać pod grochowinami, pod siedzeniem,
 37     1, 3 |              macać pod grochowinami, pod siedzeniem, czy nie wiezie
 38     1, 3 |        mruknął, wjeżdżając na rynek, pod cień starych, poobdzieranych
 39     1, 3 |          obroku, bat schował na dno, pod siedzenie, otrzepał się
 40     1, 3 |             stopniach, to kupili się pod oknami i raz w raz zaglądali
 41     1, 3 |              kobiety zaś przykucnęły pod bielonymi ścianami, opuściły
 42     1, 3 |             i potem siadał na chwilę pod zielonym piecem.~A narodu
 43     1, 3 |           gęściej.~Żydzi szwargotali pod oknami, a jakieś baby na
 44     1, 3 |          usiadł przy bocznym stoliku pod oknem i rozkładał papiery
 45     1, 3 |       słychać było tych, co na ulicy pod oknami gwarzyli.~Dziedzic
 46     1, 3 |            ona kiej mi się nie rzuci pod kulasy - rymnąłem kiej długi.
 47     1, 3 |            śmiech się rozległ głuchy pod powałą, aż Jacek musiał
 48     1, 3 |          bliżej widna, przez topole.~Pod smętarzem czerwienił się
 49     1, 3 |        smętarnich wrótni, i podwiózł pod smętarz, gdzie pod kamiennym
 50     1, 3 |          podwiózł pod smętarz, gdzie pod kamiennym szarym płotem,
 51     1, 4 |            cały inwentarz Borynowy a pod brogiem wysokim i pękatym,
 52     1, 4 |           przestrzał; gdzieniegdzie, pod przyzbami, myto się jeszcze,
 53     1, 4 |        georginie żółte, co dokwitały pod ścianami, libo te nagietki
 54     1, 4 |         doczekać, schował pęk ptaków pod kapotę i rzekł:~- Witek,
 55     1, 4 |              srodze, dróżką biegnącą pod ogrodami, a tak zasłaną
 56     1, 4 |          wejść nie śmiał, cofnął się pod wielki klomb, pełen róż,
 57     1, 4 |              i na te konie, co stały pod murem przy wozach; nadział
 58     1, 4 |      wymiarkował, bo mu się nawinęły pod oczy Dominikowa z Jagną,
 59     1, 4 |         kostkę jaką, z którą uciekał pod przyzbę, abo zasie ucieszon
 60     1, 4 |    koniczysko za stodoły, uwalił się pod brogiem, aby się przespać,
 61     1, 4 |             nim.~Siedli na kraju łąk pod krzami, Hanka pokarmiała
 62     1, 4 |             wolno jął się przebierać pod sadami ku karczmie... paliła
 63     1, 4 |             wystawać na podjeździe i pod ścianami, gdzie na świeżych,
 64     1, 4 |          ludzie siedzieli za stołami pod ścianą, ale rozeznać nie
 65     1, 4 |            brackim od światła stojał pod oknem z buteleczką w garści -
 66     1, 4 |             przyjrzał się buteleczce pod światło, stuknął nią mocno.~-
 67     1, 4 |           kupił się przy szynkwasie, pod ścianami albo i zgoła w
 68     1, 4 |             podpita nieco ,ujęła się pod boki przytupywała w takt
 69     1, 4 |             bo ją kowal krzepko ujął pod żebra, nogą otworzył drzwi
 70     1, 4 |           wytoczyli, ujęli się mocno pod ręce i szli całą drogą śpiewający
 71     1, 5 |              łąkach, przychodzić jął pod bróg Boryny abo i zasię
 72     1, 5 |              obory, a resztę zwalali pod chałupę do ogacenia ścian.~
 73     1, 5 |           bym nosił, a i dobrodzieja pod pachę wiódł, i w ławkach
 74     1, 5 |            po dołkach błoto chlupało pod nogami.~I z Lipiec wychodzono
 75     1, 5 |            oganiać i stróżować, bych pod wozy nie wpadły; jenszy
 76     1, 5 |        dojrzała.~Witek beczał w głos pod oborą, bo chciało mu się
 77     1, 5 |            co ino gospodarskim kurom pod ogon uważa, czy la niej
 78     1, 5 |            głową, cosik tam mamrotał pod nosem i tak się zawziął,
 79     1, 5 |         dziękować za podwiezienie.~- Pod wieczór wracamy, chcecie,
 80     1, 5 |              niełatwo, a już w rynku pod klasztorem to Boryna przez
 81     1, 5 |             za szkłem, że choć stały pod ścianami albo i zgoła na
 82     1, 5 |           było na co.~Gdzie czapnicy pod domami porozwieszali szerokie
 83     1, 5 |            nie puściły; i takich już pod glanc przyszykowanych, i
 84     1, 5 |                 A wszędy, na wozach, pod ścianami, wzdłuż rynsztoków,
 85     1, 5 |              obsadzony domami, gdzie pod samym murem klasztoru, zza
 86     1, 5 |             pisarz.~Właśnie siedział pod oknem przy stole z cygarem
 87     1, 5 |             co się lśkniły kiej woda pod zachodzącym słońcem, a lekkie,
 88     1, 5 |              dojrzała Agatę siedzącą pod murem klasztoru na garści
 89     1, 6 |              na głuchych rozstajach, pod krzyżami, co wyciągały rozpacznie
 90     1, 6 |         izbach, a jak u niektórych i pod okapami siniały kupy główek.~
 91     1, 6 |         przeciekał w paru miejscach.~Pod wieczór to już było i jakby
 92     1, 6 |           przywstydzony mamrotał coś pod nosem, skrobał się po kołtunach
 93     1, 6 |              mu markotno było samemu pod pierzyną '...~- My byśwa
 94     1, 6 |       Dobrodziej w domu? - zagadnęła pod koniec.~- A gdzie by na
 95     1, 6 |            wpodle naszego, koło żyta pod górką...~a choćby i ze sześć
 96     1, 7 |             szeroko, aż łąki stanęły pod wodą, a kapuśniska jako
 97     1, 7 |          potrącała, co się jej tylko pod ręce nawinęło, a do tego
 98     1, 7 |          główki rzucały na rozesłaną pod oknem płachtę.~Jaguś ogrzała
 99     1, 7 |              kominie, ostawiła trepy pod oknem i siadła zaraz z kraju
100     1, 7 |           dnia przeklęczy, drugi raz pod krzyżem albo i gdzie w polu,
101     1, 7 |            aż tu naród kiej to zboże pod wiatrem, to w tę, to w oną
102     1, 8 |         roztrzęsały; Witka sprał, bo pod krowy słomy nie przyrzucił
103     1, 8 |      chałupie i obejściu z prząślicą pod pachą i naglądała - przędła,
104     1, 8 |         wziął się do zabijania kołów pod ścianą do ogacenia.~Przystawała
105     1, 8 |             groncie, w ciepłej izbie pod pierzyną się przespać tłusto
106     1, 8 |      chodziła oczami za Jagną, która pod oknem motała na motowidło
107     1, 8 |           trwożnie, choć chłopy były pod powałę i rozrosłe jako te
108     1, 8 |         Dominikowa odciągnęła Borynę pod okno i zaraz do niego, prosto
109     1, 9 |             co już byli odeszli tam, pod te brzozy zwieszone, pod
110     1, 9 |             pod te brzozy zwieszone, pod te czarne, pochylone krzyże...~-
111     1, 9 |               poszedłem na dworskie, pod las, bo tam na oziminę lubią
112     1, 9 |       niejeden burknął, że to się to pod łokcie ciśnie a starszym
113     1, 9 |              bo go odepchnęli w kąt, pod kropielnicę, to się ino
114     1, 9 |               a nawet i wśród mogił, pod murem, stały rzędy beczek
115     1, 9 |              naród płynął całą drogą pod topolami ku cmentarzowi;
116     1, 9 |            wskazując na szereg mogił pod samym płotem.~- To leżą
117     1, 9 |            to cięgiem ino na dworze, pod gołym niebem... a śniegi
118     1, 9 |             przed kominem, ino Antek pod oknem.~A Roch przegarniał
119     1, 9 |               Jako ci ptaszkowie, co pod zimę do ciepłych krajów
120     1, 10|              Jak zadra tkwiła mu ona pod sercem, jak zła zadra, że
121     1, 10|          uśmiech złośliwy wił mu się pod rudymi wąsami.~- Byłeś pono
122     1, 10|             się już ruchał.~Siedział pod oknem, wsparty na Hankę
123     1, 10|          powiada, że dzieci nie mają pod czym spać... juści... marzły,
124     1, 10|            do nocy; Hanka narządziła pod oknem warsztat i przeciągała
125     1, 10|        twarzy Antka, któren siedział pod oknem i układał sobie w
126     1, 10|         spokojnie obierała ziemniaki pod kominem, przyrzucała drewek
127     1, 10|       Witkiem przylecieli z podwórza pod okna... ale nic rozeznać
128     1, 10|              on się dzisiaj wybierał pod las na polowanie... - Juchy,
129     1, 10|              zerwał się, wtulił ogon pod się i poleciał za Antkami...~-
130     1, 11|             wyganiać, to Antek byłby pod bokiem i obraza boska abo
131     1, 11|           strachem a troską! Uklękła pod oknem, wpiła zaczerwienione,
132     1, 11|           mogło.~Ciepło się czyniło, pod płotami i w cieniach siwiało
133     1, 11|         obrazy, a chłopaki ustawiali pod ścianami ławy mocne, a długie
134     1, 11|        nalepiać resztę wzdłuż ścian, pod obrazami, bo już gdzie indziej
135     1, 11|          ramieniu, aż ziemia dudniła pod nogami, a tak radośni, weselni
136     1, 11|        wszyscy w jeden głos śpiewali pod oknami druhen:~Wychodź,
137     1, 11|             pola szły weselne głosy, pod borami śpiewały, we świat
138     1, 11|             wójt z Szymonem ujęli go pod boki i już prosto do Jagny
139     1, 11|             o bufiastych rękawach, a pod szyją bujne krezy obdziergane
140     1, 11|            kwiatami pokryty; szedł i pod wiatr z wolna się kołysał
141     1, 11|          było.~Naród zbił się gęstwą pod ścianami i zaległ wszystkie
142     1, 11|           rzetelnie zażyć.~Na ławach pod oknem przysiadł młynarz
143     1, 11|            taki!~Muzyka zaś zasiadła pod kominem i przygrywała z
144     1, 11|            bo to nie grzech! Parobki pod wąsem, Szymek ma już dobrze
145     1, 11|               Poszły, psiekrwie... - Pod stołami psy gryzły się o
146     1, 11|         uciekniesz przed dolą, chyba pod tę świętą ziemię; przyjdzie,
147     1, 11|             to oczymgnienie, byś się pod koła nie zaplątał !~-Na
148     1, 11|         niezgorszy, gruda się łamała pod nogami i szron pobielił
149     1, 11|         sobie już podpiła, ujęła się pod boki i nuż do niej przyśpiewkami
150     1, 11|            barzej z nóg ścięci, to i pod płotami legali, i gdzie
151     1, 12|           zapierało, ziemia dzwoniła pod nogami i zmarzłe kałuże
152     1, 12|          jęły się wycinać, a drabiny pod okienkami, niby żebra, prześwitywały
153     1, 12|            niby żebra, prześwitywały pod światło...~Już nie zasypiał,
154     1, 12|         stajnia mroczeć poczęła.~Już pod sam wieczór przyszedł Jambroży
155     1, 12|             Prawda... śruciny siedzą pod skórą kiej mak... z daleka
156     1, 12|            na żebry iść... we świat, pod kościół gdzie... abo jak
157     1, 12|             drwa znosić i przykładać pod ogromne gary.~I po całym
158     1, 12|      naostrzania, któren zawsze stał pod okapem stajni, walał się
159     1, 12|              stajni, walał się teraz pod progiem.~- Juści, sam sobie
160     1, 12|        opadła bezsilnie, chował więc pod słomę, nie puszczając z
161     1, 12|           ćmę jakąś wrzawliwą, jakby pod wody szumiące... na dno
162     1, 12|             czas składał duszę swoją pod święte Panajezusowe nóżki.~.............................................................~
163     2, 13|           lotów, cieniów zaczajonych pod ścianami zdrętwiałych chat,
164     2, 13|            prażyła ziąbem, iż ludzie pod pierzynami, a kostnieli!~
165     2, 13|   przebierały się raz w raz chyłkiem pod płotami, niby to z kądzielą
166     2, 13|          płotów, staw całkiem zginął pod nawałą, biała równia, nieobjęta,
167     2, 13|              ogień i wzdychał; stary pod oknem obierał ziemniaki.~
168     2, 13|           nawianego szparami, tajały pod przyciesiami, a gliniany
169     2, 13|               bo mu ginęła w pamięci pod nawałą krwawiących, żywych
170     2, 13|            całej, wszystkie zniknęły pod śniegiem, kajś niekajś ino
171     2, 13|           dymy, to szarzały drzewiny pod śniegowymi czapami, ino
172     2, 13|            raźno, aż śnieg skrzypiał pod nogami, obejrzał się na
173     2, 13|              na chałupę. Hanka stała pod ścianą i zanosiła się od
174     2, 13|              usunąć się musiał w bok pod topole - środkiem drogi,
175     2, 13|        wskróś tej bielizny pędzili...pod dachem oszroniałych gałęzi,
176     2, 13|        ciężkim, utrudzającym chodzie pod wzgórze... Patrzył wciąż
177     2, 13|           ale już nic nie było widać pod topolami, czasem jeno dzwonek
178     2, 14|             się od karczmy i zginęło pod topolami, jakby się zapadły
179     2, 14|            ziemię, że kałuża stanęła pod drzwiami.~-...To świń pilnuj,
180     2, 14|            białego dnia się wyleguje pod pierzyną i herbatę popija...
181     2, 14|         przestraszony.~- Wieczór już pod lasem, mróz bierze, a cały
182     2, 14|             mokry tok tężał i dudnił pod trepami kiej klepisko, mróz
183     2, 14|            na głowę, śnieg skrzypiał pod nogami, na ziemię sypał
184     2, 14|              było skrzypienie śniegu pod trepami, a dalej, sprzed
185     2, 14|        przysłonięta krzami obwisłymi pod śniegiem, że co chwila sypał
186     2, 14|              i krzyczała wniebogłosy pod ścianą.~- Wygnali me! Wypędzili
187     2, 14|        wprost drzwi, na długim stole pod ścianą, bieliły się stosy
188     2, 14|          przez zapaskę i przeglądała pod światło ze czcią i trwogą
189     2, 14|           stały bez ruchu, pochylone pod ciężarem śniegów, uśpione,
190     2, 14|          ciężka, przy obróbce drzewa pod piły...~- Dyć poradzi, sposobny
191     2, 14|         dzisiejszej nocy podkopywały pod wójtów chlew, musiało je
192     2, 14|        wzięły, a wygrzebały jamę, aż pod przycieś, sam chodziłem
193     2, 14|              wychodzą...~- Widziałem pod Wolą, na tej drodze za młynem,
194     2, 14|       odszedł.~Leżał wznak, z rękami pod głową, tak blisko przy niej,
195     2, 15|             taczalnik stoi w młynicy pod jaglakiem...~Może w jakiś
196     2, 15|          wodą prosto z rzeki i nawet pod dach, do młynicy nie poszedł
197     2, 15|           Ostał na mrozie, przysiadł pod młynicą, gryzł chleb i wodził
198     2, 15|           woda z czterech kół waliła pod niego grubym zielonym wałem
199     2, 15|           kołtuny, waliła z krzykiem pod tartak, piły trzeszczały
200     2, 15|     mokrzejsze chronili przed mrozem pod szopami, a jeszcze dwóch
201     2, 15|             zaraz po kolacji poszedł pod pierzynę i zasnął kamieniem.~
202     2, 15|            do mnie, że dzień w dzień pod pierzynę była puszczać gotowa...
203     2, 15|            usiadł na jakichś workach pod okienkiem, dwojaki wziął
204     2, 15|       śmiechem inny.~Antek przysiadł pod cylindrem, gdzie się najprzednieszą
205     2, 15|              na palcach podsunął się pod same drzwi i słuchał.~-...
206     2, 16|             kuropatw skrzykiwało się pod zasypanymi krzami i płochliwie,
207     2, 16|       chyłkiem ku ludzkim siedzibom, pod brogi pełne; gdzie znów,
208     2, 16|            jakby radośniej skrzypiał pod nogami, płozy sań piskały
209     2, 16|             któren wygrzewał się już pod pierzyną i czekał na piec,
210     2, 16|              brogiem w szczerym polu pod krzami i zakładał sidła
211     2, 16|            był taki, to ino schowała pod zapaskę gołe ręce i zapraszała,
212     2, 16|        Wymawiali się, ale przysiedli pod oknem na skrzyni, Jasio
213     2, 16|        zapaskę i położyła na talerzu pod Pasyjką, a potem wyniesła
214     2, 16|              na rozstajach jęczy, to pod krzyżami wystaje i zmiłowania
215     2, 16|           wtedy przejazdem na drodze pod topolami... juści, czas
216     2, 16|           uprzątała izbę, wzięła się pod wieczór do obrządku krów,
217     2, 16|             że głośniej grały śniegi pod trepami i szyby malowały
218     2, 16|       mrokach, kaszel, skrzyp śniegu pod nogami, to słowo Boże, którym
219     2, 16|               a chwiał się i kołysał pod naporem tej żywej fali,
220     2, 16|       czepeczkach białych, wiązanych pod brodę, i w katanach z cienkiego
221     2, 16|            ostatni, to już na mrozie pod drzwiami pacierz mówili.~
222     2, 16|           wszystkich serc rwiącą, aż pod te święte nóżeczki Dzieciątka.~
223     2, 16|              na przedzie.~Usunął się pod świerk i już z niej oka
224     2, 16|       cmentarz.~Długo stał na mrozie pod dzwonnicą, rzeźwił się i
225     2, 17|              sobie, szła:.. chyłkiem pod drzewami; we mrokach...
226     2, 17|            jak ta ziemia prężąca się pod pierwszym tchnieniem ciepła...~
227     2, 17|            jedna Jagustynka drzemała pod kominem, a stary patrzał
228     2, 17|            wiązała wstążki u koszuli pod szyją, pomagała we wszystkim
229     2, 18|              kądziel, przysiadła się pod okno i przędła spoglądając
230     2, 18|             jakiego grabka i schować pod gałęzie, że ani borowy poznał! -
231     2, 18|           odnalazł go wreszcie, stał pod samym parkanem, wpodle tych
232     2, 18|              opłotki. Nawet za szopę pod bróg zajrzała, nie było
233     2, 18|        omacku stołek, przysiadła się pod pierwszą z brzegu, namacała
234     2, 18|           wieczór warowałem jak pies pod brogiem, nie wyszłaś!... -
235     2, 18|               Wróci ścierwa... pójdę pod bróg, zaczekam... wyjdziesz,
236     2, 18|              roztrzęsiona, że często pod przodkami krów szukała wymion,
237     2, 18|              myślach, że Antek czeka pod brogiem, czeka... Pokręciła
238     2, 18|      nakrytego niby dachem obwisłymi pod śniegiem gałęziami, że musiała
239     2, 18|      przeniósł ją prawie i pociągnął pod bróg, stojący zaraz za drogą.~
240     2, 18|             skoczył w bok i chyłkiem pod ogrodami rwał, a Jagna pobiegła
241     2, 18|           twarz śniegiem, nazbierała pod szopą naręcz drzewa i wolno
242     2, 18|            Bom wtedy już musiała być pod szopą, drwa zbierałam.~-
243     2, 18|              się nosi, na skrzypkach pod figurami wygrywa i trzy
244     2, 18|          ośnieżoną szmatę rzucił jej pod nogi.~- Zapaski gubisz,
245     2, 19|             pokręciła.~Na izbie zaś, pod ścianami, przy stołach kupili
246     2, 19|              a nieznacznie naglądali pod okna, gdzie za stołami siedziało
247     2, 19|            wypierał się przeglądając pod światło flaszkę, by mu prawdy
248     2, 19|            chałupę, do której świnie pod przyciesiami włażą, a i
249     2, 19|               to gęsiora wsadzili mu pod kapotę i na wagę go stawią...
250     2, 19|          prawdziwie, kowal wiódł się pod pachy ze starszym, obaj
251     2, 19|              tartaku i z nim poszedł pod ścianę, do rzepeckich.~-
252     2, 19|              z radości, jako ta woda pod zachód, odwróciła się od
253     2, 19|             tanecznicy zepchnęli ich pod ścianę, Nastkę pojął do
254     2, 19|           płacz i głośne wyrzekania, pod figurą, stojącą przed samymi
255     2, 20|         czegoś strasznego, jak kieby pod dachem, któren lada chwila
256     2, 20|              choć nieraz o zmierzchu pod śmiertelnym strachem wyglądała
257     2, 20|       śmiertelnym strachem wyglądała pod bróg! Nie śmiała się zaś
258     2, 20|           wodę w takim miejscu, że i pod światło nie rozpoznał.~Tak
259     2, 20|          parę dni widywała się z nim pod brogiem. Pomagał im w tym
260     2, 20|              dom i budynki, zaglądał pod strzechy, a w nocy się często
261     2, 20|        wszystkie kąty. Dopatrzył raz pod brogiem jakieś wydeptane,
262     2, 20|        srogiego psa i zrobił mu budę pod szopą, a jątrzył cięgiem,
263     2, 20|           nie podbierały się stadami pod wieś; nieraz słychać było
264     2, 20|             A przy tym, jak to zawdy pod wiosnę, i o złodziejach
265     2, 20|      ogarniała radość, a starzy, się pod ścianami wygrzewali.~Zaś
266     2, 20|          Jednego wieczora, jakoś już pod koniec lutego, zeszło się
267     2, 20|         nigdzie nie było. Przystanął pod okapem w cieniu nieco i
268     2, 21|         końcu, ledwie się poruchając pod wiatr; zatykało go cięgiem,
269     2, 21|          przywierali jak te zajączki pod jałowcami, wszędzie przewiewało
270     2, 21|           się wreszcie drogi i padli pod krzyżem, ledwie żywi z utrudzenia.~
271     2, 21|       zarzucając brzemię i przygięta pod ciężarem weszła na drogę
272     2, 21|             nasłuchując tych głosów.~Pod jakąś topolą czerniał przyczajony
273     2, 21|           coraz częściej przywierała pod drzewami i coraz dłużej
274     2, 21|         zabrali Bartek, siedział ano pod drzewem i płakał, jadą za
275     2, 21|        dzieci spały pokulone w łóżku pod pierzyną, zakrzątnęła się
276     2, 21|             i zamroził się na śmierć pod drzewem, gdyby nie Boryna.~-
277     2, 21|      zabiegać powinnaś... Byłabyś mu pod ręką w sposobną porę...
278     2, 21|         niechby znowu poczuła ziemię pod nogami, to się tak przypnie
279     2, 22|             z wrzecionami zapasowymi pod pachą; potem przyszła Gołębowa,
280     2, 22|       wielkim kołem w pośrodku izby, pod lampą wiszącą u pułapu,
281     2, 22|     wyrosłych jak sosny i już prawie pod wąsem, skręcali powrósła
282     2, 22|           nie poznaliście to?~- Kiej pod tym łbem kożuszanym nie
283     2, 22|         najśmielszą, nacisnęły Rocha pod kominem i nuż go molestować
284     2, 22|        ciekawe!~Przysunęli mu stołek pod lampę, rozstąpili się nieco,
285     2, 22|      zauważył, choć cichość była, bo pod ten czas opowiadała Walentowa
286     2, 22|         wieczór.~Dusze się wznosiły, pod niebo rosły, a płonęły jak
287     2, 22|       przerażających, w bojach byli, pod wodami, gdzie śpiące jaskółki,
288     2, 22|                Jako ten ślepy kamień pod wodą głęboką żyjesz, człowieku...~
289     2, 22|             wiośnianym, jako te wody pod wieczór w pogodny czas i
290     2, 22|        zdumiona.~- Tam ktosik chodzi pod oknami! - zawołała.~- Słychać,
291     2, 22|           Słychać, jak śnieg skrzypi pod nogami!~- Jakby na ścianę
292     2, 22|       księgach stoi... We wsi jednej pod Krakowem żył kmieć, Kazimierz
293     2, 22|              z płaczem i lamentem aż pod figurę Częstochowskiej,
294     2, 22|              srożył, że aż sam krzyż pod lasem zrąbał, obrazy z domu
295     2, 22|          można oną figurę w Dąbrowie pod Przedborzem: pod kościołem
296     2, 22|            Dąbrowie pod Przedborzem: pod kościołem stoi ku wiecznej
297     2, 22|   pajęczynach, a Sochowa zaśpiewała "Pod Twoją obronę". Przywtarzali
298     2, 22|          Przez ciała, przez duszy, a pod pierzyną się ruszy. ."co
299     2, 23|              chyłkiem przesunęli się pod obwisłymi gałęziami i prędko,
300     2, 23|              te soki, żywiące skryto pod ziemią, budzą się o wiośnie
301     2, 23|            blisko jakby za kamionką, pod którą siedzieli, zaczęły
302     2, 23|           znikały całkiem, jakby się pod ziemię zapadły, że ino oczy
303     2, 23|           która się im sama nawinęła pod nogi; szli kołysząc się
304     2, 23|    Zafrasował się wielce, przysiedli pod jakąś stodołą na wystających
305     2, 23|           jest... przyczaił się jeno pod płotem.~Uwidziało ci się...
306     2, 23|            dygotanie drzew obwisłych pod śniegiem i daleki, daleki
307     2, 23|               przyczołgał się prawie pod otwór i nasłuchiwał długo...~
308     2, 23|            się do przełazu i zniknął pod drzewami...~Nie wyszło i
309     2, 24|            miał ich na oku - prawiła pod nosem Kobusowa.~- Toteż
310     2, 24|         strażników narządzają.~A już pod sam wieczór przejechała
311     2, 24|        rozmiękłe śniegi, że chrupały pod nogami, po chałupach błyskały
312     2, 24|              koleiny, pochylił głowę pod jarzmem i niósł dolę, jak
313     2, 24|         mogła najlepiej, dzieci dała pod Weronczyną opiekę i zabierała
314     2, 24|            zaś staruch jaki wystawał pod ścianą na słońcu, psy nawet
315     2, 24|        ołtarza chyląc pokornie głowy pod popiół, którym ksiądz z
316     2, 24|           Antka, naprawiał sobie but pod oknem, nie spojrzał nawet
317     2, 24|      wychodziła do niego niechętnie, pod strachem zawdy, bo jakby
318     2, 24|         pełny a tak mroczny, że jeno pod sklepieniami szarzały resztki
319     2, 24|              i ozrywał ją na kawały.~Pod jakimś drzewem siedział
320     2, 24|            ni uciekać, więc przywarł pod jakimś drzewem i zmącony
321     2, 25|         idzie, staruchy zaś wyłazili pod ściany nagrzewać struchlałe
322     2, 25|            dojrzał na niebie, wysoko pod chmurami, sznur dzikich
323     2, 25|      trzaskały i błoto się otwierało pod trepami, tak biegali z tą
324     2, 25|           niej ktosik nie wypatrywał pod las na dróżki, którędy pojechali,
325     2, 25|             go chłopaki przychwycą i pod garnczek wsadzą.~To i nie
326     2, 25|            przebrała się za przełaz, pod Płoszkową stodołę.~Już tam
327     2, 25|        poradzić, a nie jak te pieski pod cudzym płotem naszczekiwać...~
328     2, 25|            Na las! Wychodź, kto żyw! Pod karczmę! Na las!...~To i
329     2, 25|             kończył i w dyrdy bieżał pod karczmę, gdzie już stojał
330     2, 25|          pajęczynach, drogi chrupały pod nogami słabą grudzią, wody
331     2, 25|              wstąpił na belki leżące pod karczmą, lecz nim przemówił,
332     2, 25|            od Żyda fuzję, schował ją pod kożuch i pognał do borów
333     2, 25|         ostatnia owieczka nie padnie pod kłami.~Dopiero po śniadaniu,
334     2, 25|            powietrze i padł w śnieg, pod nogi, iż ledwie go Boryna
335     2, 25|             to w ową stronę.~Ale już pod ten czas i naród brał górę,
336     3, 26|             jakoby w ciężkim chodzie pod wzgórze, dźwigała się coraz
337     3, 26|              wyzierały gdzieniegdzie pod zorze, kieby te czarne kamienie
338     3, 26|              na wzgórzu piaszczystym pod lasem, spod dworskich stogów
339     3, 26|        chłodnym powietrzu, gdzie zaś pod kamionkami tliły się ostatnie
340     3, 26|               w zaciszach zaś albo i pod nagrzanymi kałużami spośród
341     3, 26|         pokrzywione chaty, zaglądała pod strzechy miłosiernymi oczyma,
342     3, 26|      zgrzebnego płótna, rozciągnięte pod wzgórza i poćwiartowane
343     3, 26|             kapuśniska tak jeszczech pod wodą, że jeno grzbiety zagonów
344     3, 26|         robotę, tyle tylko, co zaraz pod wsią gmerało się kilka kobiet
345     3, 26|              wędrowała we świat orał pod nie rolę parobek, a dobrodziej
346     3, 26|              i śmierci...~Przysiadła pod krzakami, aby się ździebko
347     3, 26|           łóżku zasłanym pierzynami, pod rzędem obrazów, tak jako
348     3, 26|            dla takich gospodarzy, by pod ich dachem krewniackie dziadówki
349     3, 26|          poczuły psy, wylegające się pod ścianami.~Przeszła most,
350     3, 26|             ścianami.~Przeszła most, pod którym woda z hukiem przewalała
351     3, 26|          zardzewiałych pługów leżało pod ścianami okopconymi, ale
352     3, 26|              z ogniłych łbów, to zaś pod ścianami one lilije wyrastały
353     3, 26|            kłami, rozsady wschodziły pod przykrywą tarniowych gałązek,
354     3, 26|           lepkich pąkach, a wszędzie pod płotami burzyły się pokrzywy
355     3, 26|             wróble fruwając niekiedy pod nawami ze źdźbłami w dziobach,
356     3, 26|           piekących. Długo siedziała pod sztachetami plebanii, bezmyślnie
357     3, 26|              w głębi, ale jeno krowy pod oknami chlipały głośno z
358     3, 26|               Jezus, jak ją spierało pod piersiami !~- Agata! Widzieliście
359     3, 26|             oczyma gąsięta, skubiące pod płotami, znowu powiedała:~-
360     3, 26|     zapisywać, a naród po kolei brać pod stróżę... Nikto się nie
361     3, 26|              szczerą mówili. Dopiero pod wieczór skończyli i chcieli
362     3, 26|             wyniesła swoje torbeczki pod światło wyjmując z wolna
363     3, 27|          nocy czaiły się strachliwie pod płotami.~Powróciła na ganek
364     3, 27|       niewywczasowane kości ciągnęły pod pierzynę, ale się nie dała,
365     3, 27|               jaja i przepatrywać je pod światło.~- Leda godzina
366     3, 27|   przebierane do sadzenia i zajrzała pod szopę, kędy składali wszelki
367     3, 27|          każden rad dłużej wylegiwał pod pierzyną spracowane kości.~
368     3, 27|           odburknęła zbierając włosy pod chustkę.~Bosa jeszcze była,
369     3, 27|           drzwi.~- A wisi na Pasyjce pod oknem.~- Dłutam mu pożyczył,
370     3, 27|      wspominki o Antku.~Prawda, jako pod sam koniec, nim go wzięli,
371     3, 27|             kogo, wiedziała, że tam, pod brogiem, o każdym zmierzchu
372     3, 27|             tych głosów sparło cosik pod piersiami, a nagła, z dawna
373     3, 27|       dokładania, a dzieci siedziały pod kominem przy niezgorszej
374     3, 27|           jaskółek lepiących gniazda pod okapami. Czas był ciepły,
375     3, 27|           niby te dzioby pisklęce...~Pod chałupami dogrzewało galanto,
376     3, 27|             to zboże kłosne w słońcu pod ostry sierp dojrzewające...
377     3, 27|         większą część narodu wywiezą pod mogiłki albo zaś i wtedy,
378     3, 27|             przebrawszy się chyłkiem pod szczytowe okno przywarł
379     3, 27|              szczytowe okno przywarł pod nim nasłuchiwać, bo jak
380     3, 27|   pozawierane, a potem długo stojała pod ścianą trwożnie nasłuchując...~-
381     3, 28|             pomagał, to się wyleguje pod kożuchem i stęka, i chorobą
382     3, 28|      zechciała, jeszczech podsuwając pod oczy coraz to nowe la zachęty.~-
383     3, 28|             tak mocno, jaże mu guzik pod szyją puścił u koszuli,
384     3, 28|              się stara podsuwając mu pod oczy połeć.~- I... niecałe
385     3, 28|      kamieniami padły na duszę. Nogi pod nią truchlały przy robocie,
386     3, 28|              reszta zwarzyła się też pod jej sowimi ślepiami, nawet
387     3, 28|             ten mruk i pilnie kryjąc pod nasuniętą na czoło zapaskę
388     3, 28|             gęsi siedziały w zaciszu pod płotem na gąsiętach, cicho
389     3, 28|             wznak. Jagna cosik szyła pod oknem, w izbie nie było
390     3, 29|        zajadle podjeżdżała pięściami pod wójtowy nos, że się ten
391     3, 29|             po obiedzie wioząc cosik pod słomą na przedanie.~- By
392     3, 29|       mizerną koniną, że ledwie szła pod wiatr.~I skręcił zaraz do
393     3, 29|         podpory.~A wszędy wody gniły pod chałupami, błoto po kolana
394     3, 29|              po kolana i nieporządki pod ścianami, że przejść było
395     3, 29|            też, zgarbiony, przemykał pod samymi płotami, ledwie widny
396     3, 29|   potrzaskane.~Weronka zaś siedziała pod ścianą na kupie zwalonych
397     3, 29|             podrzucał albo przykucał pod ścianą, gwizdał na psa i
398     3, 29|               że ino błocko chlupało pod trepami, a przyciszone,
399     3, 29|              bochen chleba dźwigając pod pachą i kawał słoniny w
400     3, 29|             jak pies dni całe waruje pod kryminałem, a zanosi mu,
401     3, 29|              rano z domu cosik kryła pod zapaską, ale myślała, iż
402     3, 29|        drugimi chłopakami grzechotał pod płotami, że to od rana dzwony
403     3, 29|          czysta obrazy, powystawiane pod ściany.~Wszędy zaś taki
404     3, 29|         nosem pociągał i wzdychał.~A pod kominem, w samym świetle
405     3, 29|          Skąd?... a samo tak z głowy pod palce przychodzi!~Uradowana
406     3, 29|              przed gankiem i ścieżka pod okapem, że jakby opasała
407     3, 29|              prawie z sobą, ustawiły pod szczytowym oknem, w podle
408     3, 30|             roznosiły się w mroku, a pod dzwonnicą czerniały dworskie
409     3, 30|              a jeno gdziesik wysoko, pod niebem modrym, skowronkowe
410     3, 30|            nosili nad dobrodziejem i pod ręce go wiedli na procesjach,
411     3, 30|           już na dobre drzemali, ale pod koniec zwrócił się prosto
412     3, 30|            wesela ogromnym, kołowały pod sklepieniami, kiejby poślepłe
413     3, 30|             iże całą radość składała pod Jezusowe nogi, zapomniawszy
414     3, 30|             szmaty przyodziewając, a pod studnią na podwórzu Pietrek
415     3, 30|    słonecznej stronie wygrzewali się pod białymi ścianami, gdzie
416     3, 30|              poniesła na wieś, Witek pod stajnią majstrował jeszcze
417     3, 30|              pieskami przed gankiem, pod okiem Bylicy, któren czuwał
418     3, 30|             się nosił, na rozstajach pod figurami grywał i tylko
419     3, 30|         Szedł przygięty ze skrzypicą pod pachą, z fajeczką w zębach,
420     3, 30|           ziemie za młynem, wzgórzem pod las biegnące, kaj czerniały
421     3, 30|        kapelusie na bakier, ujął się pod boki, a ze śmiechem powiadał:~-
422     3, 30|             nogę, że runął jak długi pod ścianę, nie mogąc powstać,
423     3, 30|              w te pędy.~Witek stojał pod szopą chowając cosik za
424     3, 30|         rozkazała surowo.~Cisnął jej pod nogi na pół żywego ptaka,
425     3, 30|        pomoczone i kałuże siwiły się pod domami.~Zawrzały wszystkie
426     3, 30|             aż ją dostali w pazury i pod studnię zawlekli, a tak
427     3, 30|      zaganiając, kto się napatoczył, pod sikawki, aż sołtys musiał
428     3, 30|       skronie i dopiero kiej chrzanu pod nos nakładła, Hanka oprzytomniała
429     3, 30|              na Burka; leżał nieżywy pod szczytową ścianą - łeb miał
430     3, 30|         ziemi wywalonej i dół wielki pod przyciesiami.~- Podkopali
431     3, 30|        bliskam wypatrywała.~- Kaj? a pod gorsety wpychają. Powiadała
432     3, 30|           głównie zaś o tym podkopie pod komorę trajkotać.~Zasie
433     3, 30|         przez plecy, Witek zaś tulił pod pachą skrzypice Pietrkowe.~
434     3, 30|        poczynają sobie niby parobki.~Pod zachód się już miało, poczerwieniałe
435     3, 30|             się tych ptaków lecących pod zachód i na kraj świata
436     3, 30|           oczy...~Czasem przysiadała pod drzewem i skulona, wsparłszy
437     3, 30|            ktosik z książką w ręku i pod białymi brzózkami przystawał.~
438     3, 30|            Zobaczcie! - podsunął jej pod oczy książkę i pokazywał.~
439     3, 30|            folwark stojał na wzgórzu pod lasem, więc chociaż o parę
440     3, 31|           Pietrek orze ziemniaczysko pod górką, a Witek we wałacha
441     3, 31|            we wałacha bronuje zagony pod len na świńskim dołku. ~-
442     3, 31|                Samam doiła, bo Jaguś pod oborą szkopki ustawiła i
443     3, 31|      powiedzcie Kobusowej, że zagony pod kapustę dam i Pietrek gnój
444     3, 31|          Kozłowa też chciałaby zagon pod len na odrobek.~- Tyla odrobi,
445     3, 31|    Wypuściliście to maciorę?~- Legła pod ścianą, ale prosiaki śliczne,
446     3, 31|           drzwiach i zająkał:~- Gęsi pod jangrestami ostawiłem. A
447     3, 31|         poduszce, chustą przykrytej, pod stróżą Dominikowej, a za
448     3, 31|            Płoszkową, że ująwszy się pod boki pysk na niego wywarła:~-
449     3, 31|             wszystko i szły wystawać pod drzwiami kiej psy, trąby
450     3, 31|         stawem i staruchy wygrzewały pod słońce.~Juści, że pisarz
451     3, 31|            bawiącymi się przed domem pod okiem Bylicy, a po drugiej
452     3, 31|              dróg, ni chat skulonych pod przemokłymi sadami. Deszcz
453     3, 31|             całe dni stojały pustką, pod strażą tylko staruch, psów
454     3, 31|             się wśród pól ogromnych, pod niebem jasnym i wysokim.~
455     3, 31|               aż się burzyły chwasty pod płotami, a staw marszczył
456     3, 31|        cichości ślady, które dopiero pod stogami spalonymi, przy
457     3, 31|              ładnie.~Dobrze już było pod wieczór, kiej powrócili
458     3, 31|             się za wrótnie cmentarza pod dzwonnicę, gospodynie wystąpiły
459     3, 31|          sutsze jadło. ~Wrychle też, pod przewodem kobiet, zaczęli
460     3, 31|              niesła - i na poletkach pod ziemniaki, na jęczmiennych
461     3, 31|              mgławym powietrzu, niby pod wodą, jaże roiło się od
462     3, 31|         Radzi mu byli serdecznie, iż pod jego okiem robota jakby
463     3, 31|           wyjednać. Odwiódł gdziesik pod płot, bo już zaczęli się
464     3, 32|            żywej duszy nie wypatrzył pod sczerniałymi od pluchy topolami.~
465     3, 32|          szła i ciężej, usuwając się pod płoty, bo całą drogą waliły
466     3, 32|         bacząc na pluchę, kupiły się pod chałupami, to nad stawem
467     3, 32|              obręcz naciągał na koło pod ścianą. Spostrzegłszy Hankę
468     3, 32|             tymczasem sadzić ameryki pod motyczkę.~- Kobiet ino patrzeć;
469     3, 32|            motyczkami, schodziły się pod ścianę otrzepując trepy
470     3, 32|            szła od przełazu chyłkiem pod wiśniami, bo ją chwytały
471     3, 32|             jak mogła, choć nogi się pod nią plątały i wszystko leciało
472     3, 32|            mogła, siadła z dzieckiem pod oknem, a Józka zajmowała
473     3, 32|           końcu i zmanili podtykając pod chrapy wiecheć zapalony,
474     3, 32|           cosik do sióstr, buczących pod domem, a patrzał jeno na
475     3, 32|             nad stawem i kajś niekaj pod drzewami czerwieniły się
476     3, 32|       kwiatem prostuje się na miedzy pod tknięciem wiatru i chwieje
477     3, 32|              jęli się ludzie zbierać pod kościołem, wygrzewali się
478     3, 32|            kościołem, wygrzewali się pod murami, przegwarzając z
479     3, 32|              na lewo, w poprzek łąk, pod łagodne wzgórza. Dzieci
480     3, 32|              usypisko; powiedali, że pod nim leżą pobite na wojnie.
481     3, 32|             topolowej drogi, mierząc pod sam las, jak wiodła wąska
482     3, 32|          uciszył naród, a dowiódłszy pod krzyż, czytał spokojnie
483     3, 32|       odpuszczał, aż utrudzony siadł pod krzyżem, pot obcierając
484     3, 32|            ozimin, chylące się jakby pod nogi gospodarzom z chrzęstem
485     3, 32|              tykając palcami obwisłe pod kwiatem gałęzie, kieby te
486     3, 32|            robiła, co ino jej wpadło pod oczy, za wszystkich; wydoiła
487     3, 32|    Balcerkównę z Wawrzkiem: gdziesik pod płotem, w grubym cieniu
488     3, 33|            się na topolowej, bo jaże pod lasem leżały wspólne pastwiska,
489     3, 33|           późna nieraz wylegując się pod pierzynami; jeszczech niejeden
490     3, 33|              papier i, przykucnąwszy pod przełazem, rozpostarła go
491     3, 33|           indyczki biadoliły kajściś pod płotem, zaś indory gulgocąc
492     3, 33|               dostałem się przegonem pod księży ogród, żeby im drogę
493     3, 33|        rozworą z wywieszonym ozorem! pod wiatr rychło dech stracisz
494     3, 33|       Brakuje jednego! Szukam! Jakby pod ziemię się zapadł! Dyć kamieniami
495     3, 33|   powstrzymywał, i rozkraczywszy się pod boki się ujęła krzycząc
496     3, 33|            rozpowiadali wszędy, niby pod sekretem, jak wójtowie srodze
497     3, 33|          było nikogo, jeno na dworze pod ścianą siedziało tych troje
498     3, 33|             miejsca, ścieżką wiodącą pod stodołami.~Mało ludzi robiło
499     3, 33|               spod czerwonej chusty, pod brodą zawiązanej, modrzały
500     3, 33|           całowanie. Ujęła się hardo pod bok i biła w niego skrzącymi