Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |    szedł coraz wolniej, czasem przystawał, aby odetchnąć, to znowu
 2     1, 2 |      zmartwieniem, bo coraz to przystawał przed krową i klął siarczyście,
 3     1, 2 |       gospodarsko, aż czasem i przystawał z ciężkiej deliberacji.
 4     1, 6 |     wlókł się ciężkim tumanem; przystawał na głuchych rozstajach,
 5     1, 6 |   śliski, koń utykał i co krok przystawał odpoczywać, że ledwie zdzierżeli
 6     1, 7 |        ona jedna tylko... a on przystawał, żeby odetchnąć, i wesołym
 7     1, 10|       czekać.~Ale szedł wolno, przystawał a medytował... - Juści,
 8     1, 11|        taki, choć nie weselny, przystawał do nich, by się aby napatrzeć
 9     1, 11|  Boryna ino do żadnej kupy nie przystawał, chodził od jednych do drugich,
10     2, 18|        przerywał mu pytaniami, przystawał aż z gorącości, rozkładał
11     2, 18|        od szopy, snadź wolno...przystawał nawet... bo przyciszało
12     2, 19|        że cięgiem ktoś do nich przystawał i swoje dokładał; przyszedł
13     2, 19|  ciężko i wolno dookoła stawu, przystawał, rozglądał się nieprzytomnie,
14     2, 24|    zakołysał i runął na drogę, przystawał, rozpadał się na bryzgi,
15     2, 24|       topolową drogę ku lasom, przystawał chwilami zalękły i słuchał
16     2, 24|        noc, obchodził staw, to przystawał gdzieniegdzie i patrzył
17     3, 28|    ciągając na płozach beczkę, przystawał wciąż i utykał na wybojach,
18     3, 29|   barzej zwolnił kroku, często przystawał, chroniąc się od wiatru
19     3, 30|        i pod białymi brzózkami przystawał.~Jasio to był, organistów
20     3, 32|        nad samiutką krawędzią, przystawał jakby na złość, łeb spuszczał,
21     3, 33|      było Mateuszowi, gdyż rad przystawał poredzajac z chłopami o
22     3, 36|        piędzią, tylko niekiedy przystawał któryś kosę naostrzyć lebo
23     3, 36| świtaniem, zwolniał w robocie, przystawał częściej i zapomniawszy
24     4, 37|       ktosik zwalniał koni lub przystawał przed Borynami, kaj siedziała
25     4, 38|    dojrzał znajomego Lipczaka, przystawał do niego i przyjacielsko
26     4, 38|        w kręgu światła; czasem przystawał przy oknie, że wciskała
27     4, 40|     nagrzane, ciche powietrze. Przystawał, to siadał, nie przestając
28     4, 40|    bliska, jaże się wzdrygał i przystawał. Jak żywa mu stawała, przecierał
29     4, 41|   Antkowi nie było pilno i rad przystawał na drodze a z bele kim pogadywał,
30     4, 41|      włóczył oczami, a niekiej przystawał, pilnie nasłuchując, i gdy