Tom, Rozdzial

 1     2, 15|         ledwie się go docucili. Przyleciał wnet młynarz, przywiedli
 2     2, 15|       zaraz jednak po śniadaniu przyleciał sam młynarz.~- Chodźcież
 3     2, 18|   wyjścia, nim jednak skończył, przyleciał Witek.~- Dziedzic siedzą
 4     2, 19|          dopiero po nieszporach przyleciał Jambroży do Kobusów i powiedział,
 5     2, 19|      miejsca do bitki, ale Kłąb przyleciał, jął uspokajać, przekładać
 6     2, 24|    zaraz we czwartek popielcowy przyleciał do karczmy Szymek, odciągnął
 7     2, 25|      wpodle siebie gęsto.~Kowal przyleciał, przeciskał wskroś gęstwy
 8     2, 25|    pomogło.~Aż w końcu i ksiądz przyleciał i jął swoje prawić - nie
 9     3, 30|     Jaśkiem Przewrotnym, któren przyleciał za Nastusią, choć go ta
10     3, 30|   stojał! Maciuś to wypatrzył i przyleciał powiedzieć! Kapotą Pietrkową
11     3, 31|    płoty kiej ten ptak spętany.~Przyleciał sołtys, po wójta też posłali,
12     3, 32|    Dobrze, co w samą porę Witek przyleciał zwoływać na obiad i kosze
13     3, 34|    Przewąchał cosik i na zwiady przyleciał.~- Gotów teraz iść słuchać
14     3, 35|     matczynych jęków.~- Mateusz przyleciał wkrótce i ciągnąc go za
15     3, 35| frasobliwie.~Pokrótce i Mateusz przyleciał do Szymka.~- Pójdziesz z
16     3, 36| niespodzianie, a gdy w południe przyleciał kowal i zaglądał mu w przywarte
17     3, 36|         z Pietrkiem, gdy Jędrek przyleciał po siostrę, że matka ją
18     4, 37|    matki spałam, a Witek co ino przyleciał powiedzieć. Nie żyje to
19     4, 37|   organistowego Michała, któren przyleciał zziajany po Jambroża.~-
20     4, 37|        czarnych piór; już nawet przyleciał pierwszy wiater, zatarmosił
21     4, 37|      wypędzała na podwórze, gdy przyleciał kowal; ułożyli, co było
22     4, 38|      zrobił się taki gwar, jaże przyleciał Jankiel i sielną flachę
23     4, 38|         umyślił, bo skoro Witek przyleciał pod chałupę, rzekł do niego
24     4, 39|      Nie wyszło i Zdrowaś, kiej przyleciał zadyszany z brewiarzem pod
25     4, 40|         kiej go dojrzał Witek i przyleciał całować w rękę na powitanie.~-
26     4, 40|    dźwignąć się do roboty, kiej przyleciał kowal skarżąc, że dopiero
27     4, 44|  sołtysi jęli nawoływać, a wójt przyleciał z krzykiem:~- Naczelnik
28     4, 46|        okno, ale nim mu rzekli, przyleciał srodze zaziajany Michał
29     4, 46|         szczęściem, iż pokrótce przyleciał Grzela z Mateuszem i żeby
30     4, 47|  wszystkim czuwające oko. Jasio przyleciał dopiero po mszy i niedługo