Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       cichojta, bo tu sąd, nie karczma.~I tak szła sprawa za sprawą,
 2     1, 4 |        go ano ta złotówka...~A karczma stała na końcu wsi, za plebanią,
 3     1, 4 |     przyszli...~- A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka
 4     1, 4 |   pomstując z cicha.~Ale już i karczma pustoszała, muzyka zmilkła,
 5     1, 4 |       to stawali kupkami przed karczmą, bo to i wieczór był ciepły
 6     1, 4 |        psów.~A na drodze przed karczmą Jambroży taczał się ze strony
 7     1, 5 |       tak się stało, bo tuż za karczmą dopędził go organista, jadący
 8     1, 9 |      święta, drogi były puste, karczma zamknięta, a gdzieniegdzie
 9     1, 10|      świat, to się cieszą.:.~- Karczma prawie pełna! - szepnął
10     1, 10|        nie następuj, bo tu nie karczma! - krzyczał kowal zasłaniając
11     2, 13|       sań, które czekały przed karczmą, Hanka zaś z dziećmi odprowadzała
12     2, 19| tańcowali tak ogniście, aż się karczma trzęsła i dygotały beczki
13     2, 19|         Niech tańcują, od tego karczma! - odparł i wziął się znowu
14     2, 19|  chwilami, gdy muzyka milkła i karczma nieco przycichała, przytomniała
15     2, 19|        że to i późno już było, karczma opustoszała rychło, jeno
16     2, 24|      swoim zwyczajem jął przed karczmą wyśpiewywać.~Tylko w chałupie
17     2, 25|        damy! - huczeli, aż się karczma zatrzęsła od mocy.~Na to
18     2, 25|     zajęli już cały plac przed karczmą aż do drogi, stojąc gęsto,
19     2, 25|    wstąpił na belki leżące pod karczmą, lecz nim przemówił, zaczęli
20     3, 28|        wykrzykujcie, bo tu nie karczma, a takim prawem, że Antek
21     3, 29|        na drugim końcu wsi, za karczmą. Sołtysa nie było doma,
22     3, 34|        na belkach leżących pod karczmą, jeno co czas był piękny
23     3, 34|    taki wrzask wstrząsnął całą karczmą, jaże szyby zabrzęczały,
24     3, 34|       gotowy.~Roztańcowała się karczma na dobre, z czubów już się
25     4, 38|   muzyka - prosił Mateusz.~- I karczma la mnie już nie zabawa -
26     4, 38|       drzwi, ale jeszcze przed karczmą klął i wygrażał.~Kompania
27     4, 42|        dorzucił ktosik, a cała karczma gruchnęła śmiechem rozumiejąc,
28     4, 44|       szukać ochłody. Bez to i karczma była przepełniona, i pod
29     4, 44|        tam, ludzie, dyć to nie karczma!~- Pietrze, a chodźcie ino,
30     4, 49| ciężkim sercem, bo iść musiał.~Karczma była jakby nabita, że trudno