Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         pyłem miedzianym, że wody ciche drgały rdzawą łuską i szmerem
 2     1, 2 |         Zamilkł, ale słychać było ciche, bolesne chlipanie i siurkanie
 3     1, 2 |        stronę stawu - wody leżały ciche i lśniły się czarniawo,
 4     1, 9 |         rozdzierał powietrze albo ciche płacze dziecięce - sieroce
 5     1, 9 |      błyskały światełka i płynęły ciche śpiewy pobożnych i głośne
 6     1, 10|          bo usłyszał turkot kół i ciche, żałosne rżenie kobyły...~
 7     1, 12|          w sobie żałość, a jakieś ciche, nieśmiałe skargi jako te
 8     1, 12|      dzień.~...Tam zaś, gdzie ino ciche modlenie płynie i dymy pachnące
 9     2, 13|           rozgwiażdżone i w górze ciche, ino na ziemi wichura odprawiała
10     2, 13|     wypowiedzieć.~Podniósł na nią ciche, zaczerwienione oczy i tak
11     2, 17|            siedzieli też wpodle i ciche wiedli rozmowy. Boryny jeszcze
12     2, 20|         zaś bywały dnie spokojne, ciche i tak słońce przygrzewało,
13     2, 21|    zwartych, przez które mroczały ciche, lodowate głębie.~- Chodźcie
14     2, 23|        okwiat jabłonkowy, a słowa ciche, rzadkie, ważne wytryskiwały
15     2, 23|           dobrze już słychać było ciche, ostrożne, jakby wilcze
16     2, 25|           to nad stawem, i szepty ciche, trwożne, przytajone drgały
17     3, 27| wspomnieniach utopiona.~Podniesła ciche, opite radością oczy na
18     3, 27|           nie mówił, a to babskie ciche chlipanie jęło się wzmagać
19     3, 29|        lipeckie role stały puste, ciche, zgoła obumarłe i jako ten
20     3, 30|        ptactwa na ogorzeliskach i ciche, przejmujące granie organów
21     3, 30|        Chłód mroków ją owionął, a ciche, nagrzane dychanie pól przejmowało
22     3, 32|           Wieś jeszcze nie spała, ciche pogwary trzęsły się od progów
23     3, 33|      kieby w lipcu. Dnie wstawały ciche i duszne, słońce od samego
24     3, 35|         od kościoła roznosiło się ciche, brzęczące granie organów
25     3, 36|          ze sadów rozchodziły się ciche dychania, ludzie spali na
26     4, 40|       kajś niedaleko rozległy się ciche stąpania, przywarła w miejscu
27     4, 40|           rozbierało go nagrzane, ciche powietrze. Przystawał, to
28     4, 41|        jakby ze sadu, sączyło się ciche, żałosne płakanie.~- Któż
29     4, 46|        słoniny, skrzyboty łyżek i ciche pogwary przy miskach, przyprowadził
30     4, 48|    słyszeli bicie serc własnych i ciche, palące dychania, było im