Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       Wściekłaś się czy co! - wołała zadyszana; usiłując powstrzymać,
 2     1, 2 |  Granula, biedoto, granula! - wołała łzawo, aż buchnęła płaczem
 3     1, 2 |      z serwatką - insza znowu wołała, żeby krew puścić-ale krowie
 4     1, 2 |        graniasta już zdycha - wołała, dobiegając do ojca, który
 5     1, 3 |    powiedzą i przyświadczą! - wołała wśród płaczu i krzyków.~
 6     1, 3 |     jenszy, jeno Boryna!... - wołała.~Ale już i sąd nie mógł
 7     1, 4 |     ku wsi.~- Antek, Antek! - wołała za nim żałośnie, ale ani
 8     1, 6 |      już kulasów nie czuję !- wołała żałośnie, a widząc, że chłopak
 9     1, 12|    wśród żywe szła, do bratów wołała żałośnie i u serc prosiła
10     2, 15| urzucić spod jałówki, a samam wolała ci przynieść!~Zawsze tak
11     2, 16|     księżyce, i na gwiazdy! - wołała ucieszona, poszeptały z
12     2, 16|    chleb trzeba przesadzić! - wołała stara.~Pobiegła do domu,
13     2, 21|   Chodźmy prędzej, chodźmy! - wołała zarzucając brzemię i przygięta
14     2, 22|    wyjścia, bo Tereska w głos wołała:~- "Przez ciała, przez duszy,
15     2, 25|     niewinowata, niewinowata!~Wołała za nim, choć już i kroki
16     2, 25|     już i kroki jego ucichły, wołała w całą tę noc - na próżno.~
17     3, 28|      parobkiem się wyręcza! - wołała rozłoszczona do ostatka
18     3, 28|       jest, to wama pokażę! - wołała Jagna idąc za nią, że trzeba
19     3, 29|    Ścierwy, ukrzywdziciele! - wołała jedna przez drugą, a coraz
20     3, 33|      cię nie przeszczekają! - wołała.~- A bo to pierwszy raz,
21     3, 33|  dzieci!~- Jezus miłosierny - wołała w zapamiętaniu i złości,
22     3, 33| błagań robiła jakby na złość. Wolała bowiem grzech najcięższy
23     3, 34|     ociec lepszy by nie był - wołała z płaczem.~- Wróci chłop,
24     3, 35|        ale Jagna nie chciała, wolała pozostać. ~Nikto jej o Antku
25     4, 37|     Na wsi już przepędzili! - wołała ostro wypuszczając z chlewów
26     4, 39|    nie równaj, rozumiesz, co?~Wołała zjadliwie, władna już sobą
27     4, 39|    się im oparzyło na śmierć. Wołała mnie, ale tam już jeno trumny
28     4, 40| Jeszczech go nie widziałeś! - wołała wynosząc rozkrzyczanego
29     4, 40|      wykręcili ze trzy kopy - wołała za nim stojąc na przełazie.~-