Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          sędziów, jak stanęli przy wielkim stole, okrytym czerwonym
 2     1, 3 |           że... Wara!... - ryknęła wielkim głosem, ugodzona jak w żywe
 3     1, 3 |        pożałuje - ale domagała się wielkim głosem sądu i karyza to,
 4     1, 4 |     starszych, bezbożność! I wołał wielkim głosem o upamiętanie się,
 5     1, 5 |        trząść zdały i rozlewały po wielkim placu klasztornym. Niewielkie
 6     1, 7 |            Antek zaś szatkował nad wielkim cebrem przy kominie; rozdziany
 7     1, 9 |           zdały się już być jednym wielkim sercem, bijącym skargą żałosną...~
 8     2, 16|          Porwał się Rocho i zaczął wielkim głosem wołać:~- Nie bluźnij,
 9     2, 16|        wynosił i po ławkach przed: wielkim ołtarzem zasiadał, i pierwszeństwo
10     2, 22|           rajcowanie.~Sadowiły się wielkim kołem w pośrodku izby, pod
11     2, 22|            chłodzie i głodzie, a w wielkim strachu, bo wilki, jako
12     2, 22|           tam, w tym życiu jasnym, wielkim, mocarnym, bujnym a świętym,
13     2, 24|            że to ostatni raz przed Wielkim Postem. Mateusz grał na
14     2, 24|           już się odprawiała przed wielkim ołtarzem, naród w pobożnym
15     2, 25|        wciąż bił i huczał ponurym, wielkim głosem w świtowych brzaskach,
16     2, 25|          się, wyciągnął ręce~i jął wielkim głosem wołać:~- Narodzie
17     3, 26|        uwieszonej na sznurze przed wielkim ołtarzem, wlekły się pasma
18     3, 31|             wsunęła się za nią i z wielkim strachem, żegnając się raz
19     3, 31|            we młynie, że jak przed wielkim świętem uczyniło się w Lipcach.~
20     3, 31| Zskrzytwiałyby dziewosłąby ;~Dam w Wielkim Poście...~da dana!~Dam w
21     3, 31|           Poście...~da dana!~Dam w Wielkim Poście!...~ ~Dzwoniły młode
22     3, 32|         jeden człowiek zawtórowali wielkim głosem, aż bór zajęczał
23     3, 32|         moczarach żaby zarechotały wielkim chórem, niekiedy jeno przerywanym,
24     3, 34|        kwiatach.~Parli się w tłoku wielkim głowa przy głowie, ledwie
25     4, 37|    naprzeciw siebie w ławach przed wielkim ołtarzem, jęli wyciągać
26     4, 38|         pod siebie kulasy i machał wielkim różańcem, bociek odleciał
27     4, 41|     Mateusza, z którym teraz żył w wielkim przyjacielstwie. ~Mateusz
28     4, 47|       wyglądała jakby przed jakimś wielkim świętem.~A że przy tym zjechało
29     4, 47|          ku niemałemu podziwowi, z wielkim też uważaniem rozpowiadali