Tom, Rozdzial

 1     2, 14|   niespokojna o Antka, to znowu widziało się jej często, że krasula
 2     2, 15|      żył po swojemu, jak mu się widziało, jak mu sposobniej było,
 3     2, 15|      posłali, tak się źle z nim widziało, myśleli, że i ranka nie
 4     2, 16|      Borynie ni Dominikowej nie widziało czystą prawdą, bo ją sobie
 5     2, 17|        gdzie jest, jeno się jej widziało, że święci zstępują z obrazów,
 6     2, 20| rozpoznał.~Tak i w chałupie się widziało, bo przez oną zgodę nierozeznanymi
 7     2, 21|        tak zimno, że gorzej się widziało niźli na dworze, dzieci
 8     2, 22|         jak się to jej ślicznym widziało!~- I to sam król tak żył
 9     2, 25|     przejęte, że się już nieraz widziało, jakoby na wieki pogasły
10     2, 25|      zwiesny, boć wszystkim się widziało, że niech jeno śniegi spłyną,
11     2, 25|      skończą.~Ale wszystkim się widziało, że wiosna wolniej nadchodzi
12     2, 25|     czyniło, że się już ludziom widziało, jako zwiesna się zaczyna,
13     2, 25|        taplaniny niejednemu się widziało, jako tamte słoneczne godziny
14     2, 25|          a i bez to, iż się jej widziało, że wróci to dawne, wielkie
15     2, 25|     zamierała z przerażenia, bo widziało się jej, że zły jest w nim
16     3, 26|         a tak jakoś smutnie się widziało w Lipcach, cicho i dziwnie
17     3, 27|      prawda, bo niby po zarazie widziało się w Lipcach, kiej to większą
18     4, 37|      się o ścianę, gdyż się jej widziało, jakoby ją morzył ciężki
19     4, 37|  żałosną nutę litanii, jaże się widziało, co wszystek sad śpiewa.~
20     4, 37|         eksporty, to w chałupie widziało się tak jakoś pusto i strasznie
21     4, 37|    świat, że już niejednemu się widziało, jako w tym zadeszczonym
22     4, 37|   wargami, bo już wszystkim się widziało, jako cosik się gdzieś rusza,
23     4, 38|   Chłodziły się czymsić, co się widziało niby te rozczapierzone ogony
24     4, 40|        przy tym cięgiem się jej widziało, że słyszy czyjeś kroki
25     4, 43| odchodził bez słowa, to się jej widziało, że ciężkie od rumianych
26     4, 44|  wygadać do woli, a kiej mu się widziało, co mają już dosyć płonego
27     4, 44|         zamieszanie, co się już widziało, jako leda chwila wezmą
28     4, 45|        biły z okien, to się jej widziało, co żywy janioł zestąpił
29     4, 45|   kochania.~Tak się to i Jagusi widziało w tę porę miłowania.~Dnie