Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        się człek telepie po tej świętej ziemi, to się i wie różnie.~-
 2     1, 3 |    uproszę, żeby was pierun bez świętej spowiedzi nie trzasnął! -
 3     1, 5 |         powiadał się aż z Ziemi Świętej i takie cudeńka prawił,
 4     1, 5 |             Żebym tak spowiedzi świętej nie doczekał. Mówiłem.~Całej
 5     1, 7 |       Pan ci Jezus był w swojej świętej osobie...~Ale i Panu Jezusowi
 6     1, 9 |        ten ci wędrownik z Ziemi Świętej, i czytał a powiadał pobożne
 7     1, 11|        bez tego zagona, bez tej świętej ziemi, co? Nie do wyrobku
 8     1, 11|   używaj, duszę ciesz! Jako tej świętej ziemi Pan Jezus daje odpoczywanie
 9     1, 12|   przywierała czasami do ziemie świętej, by odpocząć z utrudzenia,
10     2, 13| zapowiednie wici.~Jakoś wnet po świętej Barbarze, patronce dobrej
11     2, 16|       krew go uszła i nawet bez świętej spowiedzi skończł. Mówią
12     2, 16|        spłonęła wówczas dla tej świętej Dzieciny - i drogę wskazywała
13     2, 16|       trząsł się cały ze zgrozy świętej, z bólu nad tą duszą zgubioną,
14     2, 21|      taka spokojnie chodziła po świętej ziemi... - przemyśliwała
15     2, 22|       przez jasności łaski Jego świętej, przez nieopowiedziane krainy
16     2, 22|   ruszyli rankiem jakoś po mszy świętej!~A cała wieś odprowadzała
17     2, 22|     słyszane i każden pełen był świętej cichości, podziwu, dobrotliwości
18     2, 23|  odnajdą, przepadną w sobie i w świętej tajemnicy poczną, bych się
19     3, 26|       górę, głośniał, iż w onej świętej cichości wschodów rozdzwaniał
20     3, 26|         zadumaniu, jakoby w tej świętej chwili rodów i poczynań.~
21     3, 35|   doprowadzaj me do złości przy świętej niedzieli...~- Wyście też
22     3, 35|         i dziedzic, a nawet tej świętej ziemi nie poszanuje!~- Doi
23     4, 38|       się chyliły kornie w onej świętej godzinie przed Panem, jakoby
24     4, 39|         Nie zamrę spokojnie, do świętej spowiedzi nie pójdę, póki
25     4, 40|    błogo na duszy, jakby po tej świętej spowiedzi abo i jeszcze
26     4, 40|       wszystką potęgą tej ziemi świętej, rodzącej w śpiewaniach
27     4, 41|      rzekł uroczyście, jakby na świętej spowiedzi:~- Raz temu musi
28     4, 45|        to człowiek mocen w onej świętej godzinie! Z Bogiem by się
29     4, 48|     swego miłowania... Jakby na świętej spowiedzi otwarła przed