Tom, Rozdzial

501     3, 33|       ślepiami sypnęła! jak to harno pod bok się ujęła! jak to buchnęło
502     3, 33|           Zakurzył papierosa siedząc pod ścianą.~Kłęby pogadywali
503     3, 33|       mruknęła stara Agata, siedząca pod płotem z miseczką na kolanach.~-
504     3, 33|              samą koprowiną, wałkoń, pod pierzyną cięgiem wyleguje.
505     3, 33|         poczciwe żarty nie szkodzą i pod pierzyną.~Ale dziewczyny
506     3, 33|           pannowych, wszyćkie gotowe pod kozik, że co sobota w każdej
507     3, 33|            poleżeć... gęsi się wygna pod szopę... bele czym się przeżywi..
508     3, 33|           nie ma żadnej!... człowiek pod strachem cięgiem żyje jak
509     3, 33|           jaskółek lepiących gniazda pod strzechą lebo tego szmeru
510     3, 33|             ganku, dzieci bawiły się pod ścianą, a w sadzie spacerował
511     3, 33|            nawet nieraz i do karczmy pod ręce się wiedli.~Co mądrzejsi
512     3, 33|         słaba kobieta!~Któregoś dnia pod koniec maja ksiądz z organistą
513     3, 33|         przeto odprawiać nabożeństwo pod cmentarz, kaj pobok bramy
514     3, 33|           bezwolnie. - Cichocie, jak pod przysięgą mówię, tak dziedzic
515     3, 33|          spali, tylko Witek siedział pod ścianą, jakby stróżując
516     3, 34|              chyłkiem przebierał się pod gałęziami do chorego, któren
517     3, 34|           nie wiada, z czego żyje, i pod figurami, to we zbożach
518     3, 34|         patrzył.~Zaś przed chałupą i pod trześniami leżało już parę
519     3, 34|             z Rochem, wziął skrzypki pod pachę i miedzami ruszył
520     3, 34|             Na świecie miało się już pod wieczór, upał przechodził,
521     3, 34|               ludzie se jakieś spały pod krzakami. Złapię Kłębiaka,
522     3, 34|           przedzie, jaże wpół zgięta pod ciężarem, i dojrzawszy ludzi
523     3, 34|              i krzyczy zestrachany: "Pod jałowcami jakieś zabite
524     3, 34|               ja bym ścierwę rózgami pod kościołem siekła! - zaczęła
525     3, 34|            całe ściany i okna ginęły pod zielenią, zaś w snopki dachu
526     3, 34|              się czerwony baldach, a pod nim ksiądz ze złocistą monstrancją
527     3, 34|             i tego kwiecia, sypanego pod nogi dobrodzieja.~Powiedli
528     3, 34|      zawzięcie i jaskółki świegotały pod strzechami, zaś dzwony bimbały
529     3, 34|         kościół, bych nieco ochłonąć pod drzewami, grosz jaki dziadom
530     3, 34|         ptactwo z wrzaskiem uciekało pod dachy, nawet psy gnały do
531     3, 34|          woda.~Uspokoiło się dopiero pod sam wieczór, deszcz przeszedł
532     3, 34|       siedzeniem na belkach leżących pod karczmą, jeno co czas był
533     3, 34|             to się gęsto kwaterowali pod ścianą, krzykając na Żyda,
534     3, 34|              Gotów teraz iść słuchać pod okno.~- O sobie jeszcze
535     3, 34|             a któren się boja, niech pod pierzynę się chowa!~Ani
536     3, 34|        powywierane drzwi a okna, zaś pod ścianami na dworze też szła
537     3, 34|       karczmy i w cienie szła... Zaś pod ścianą było już coraz głośniej,
538     3, 35|              spółki, maciora stękała pod ścianą na słońcu, tak ją
539     3, 35|        szczytowe okno wasąg z chorym pod drzewami, pobiegła tam gwałtownie
540     3, 35|              słupy serdecznego ognia pod stopy Częstochowskiej, żywą
541     3, 35|           zaraz po śniadaniu zasiadł pod oknem z papierosem w zębach,
542     3, 35|          młodszy jął majdrować cosik pod blachą, stara rozkazała
543     3, 35|       widziała.~Szymek siadł w sadku pod ścianą chałupy, brodę wsparł
544     3, 35|             Chłopaki wciąż siedziały pod chałupą. Mateusz z cicha
545     3, 35|              cicho, przystając pobok pod olszą.~Spuściła prędko wełniak
546     3, 35|            gdyż zasiadano do obiadów pod drzewami, w cieniach a chłodzie,
547     3, 35|              jak i przódzi, siedział pod chałupą, tyle co jeden Jędrek
548     3, 35|          młynem; a chłopi szli wolno pod wzgórze. Kurz się wzbił
549     3, 35|           jakie słowo, wnet ścichnął pod karcącymi spojrzeniami:
550     3, 35|               Na kopcach granicznych pod krzyżem przysiedli ździebko
551     3, 35|              sięgnąć, na pastwiskach pod lasem gmerały się rozsypane
552     3, 35|         niebieską strugą wynosił się pod borem z jakiegoś ogniska
553     3, 35|            sterczących kominach, zaś pod ścianami, w chudych cieniach
554     3, 35|            spieczona ziemia dudniała pod chłopami, a podkówki szczękały
555     3, 35|        wielgachne, rude psy warczały pod ścianami, a oni z dobre
556     3, 35|           przed Bogiem i ludźmi, jak pod przysięgą, że na Podlesiu
557     3, 35|          skoczyli do drągów leżących pod ścianą; kilku wyniesło fuzje,
558     3, 36|            Boryny; leżał w półkoszku pod drzewami, przykryty pierzyną
559     3, 36|           już całe łąki jaże jęczały pod kosami, wszędy kosili, wszędy
560     3, 36|               że każdy kiełb widniał pod włóknistą powierzchnią;
561     3, 36|            siedzieli nad samą rzeką, pod kępą olch wyniosłych, wyjadając
562     3, 36|      kłótliwie Kobus rozciągając się pod drzewem.~- Jakże, to nie
563     3, 36|        ochotna, siarczysta robota, a pod każden wieczór, kiej sczerwienione
564     3, 36|            samo jedli przed chałupą, pod oknem gwarno było i ludno,
565     3, 36|              świerszcz jeno strzykał pod kominem i Jagusine oddechy
566     3, 36|            ale nie nalazłszy niczego pod ręką, zapomniał o wszystkim
567     3, 36|           otwarte, chłopaki chrapały pod ścianami stodoły, zajrzał
568     3, 36|           dojrzawszy błyszczący pług pod chlewami, do niego pośpieszył
569     3, 36|             pochylały się nad miedzę pod ciężarem kłosów, zwisających
570     3, 36|           obsiewać...~Przychylił się pod ciężarem i z wolna, krok
571     3, 36|              a gdy mu ziemi zabrakło pod ręką, nowej nabierał i siał,
572     4, 37|             ciężkie bolenie spierało pod piersiami, nie puściła ni
573     4, 37|             izbie, a same ręce lazły pod poduszki lebo we słomie
574     4, 37|           człowiek to nawet nie wie, pod jakim płotem tę ostatnią
575     4, 37|      poglądając na Jagusię, siedzącą pod ścianą.~- By ci ten zły
576     4, 37|               obejrzała się uważnie; pod wiśniami o płot pleciony
577     4, 37|             obrazik Częstochowskiej, pod ławą stała balia z wodą,
578     4, 37|              pierwszy bogacz we wsi.~Pod dachem ojców przyłożył se
579     4, 37|        zawołać.~Siedział se w cieniu pod płotem, a w pośrodku podwórza,
580     4, 37|            nieco zagwarzyły, to było pod sam zachód, i już bydło
581     4, 37|             na Jagusię, dojącą krowę pod oborą. - Z rana skończę
582     4, 37|            to przyklękali na dworze, pod oknami i ciągnęli tę długą
583     4, 37|              przedmuchiwać we śpiące pod przyźbami.~Ale jeszcze mało
584     4, 37|              przebudził Hankę śpiącą pod samym oknem, że się pierwsza
585     4, 37|              że z lubością wystawali pod chałupami, na przechłodzonym,
586     4, 37|             tylko kajś niekaj co tam pod lasem rozbłysnął jakiś słaby
587     4, 37|             nie spostrzegli, wraziła pod nią bochen chleba, obwinięty
588     4, 37|            chorągwie, chlupało błoto pod nogami, a te bólne, sieroce
589     4, 37|     bezwolnie pochylali głowy, jakby pod nieubłaganą kośbą śmierci,
590     4, 37|          pada rozłupane, tak on padł pod srogą kosą śmierci.~Ale
591     4, 37|           Zły zapanował w sercach, a pod jego przewodem rozpusta
592     4, 37|               którą tak cosik sparło pod piersiami, jaże się prosto
593     4, 37|             pojadały słodki placek i pod przewodem organiściny zaśpiewały
594     4, 38|            na drogach, dokoła stawu, pod płotami, w podwórzach i
595     4, 38|            ostać na dworze tuląc się pod mury i drzewa.~Przyjechało
596     4, 38|      zasiedli zaraz w konfesjonałach pod drzewami słuchać spowiedzi,
597     4, 38|           stanęły na szczerym słońcu pod parkanem, rozglądając się
598     4, 38|             za nimi wychodził ksiądz pod czerwonym baldachem z monstrancją
599     4, 38|             Jagusi, siedzącej wpodle pod murem wraz z matką i wielce
600     4, 38|          zaprzężonych w tęgie konie; pod płóciennymi budami widniał
601     4, 38|             czapy.~Hanka przystanęła pod smętarzem rozglądając się
602     4, 38|            do niego z tyłu od wozów, pod którymi siedział.~- Co wy
603     4, 38|      sztachety, a śmielsze nawet już pod okna się przebierały, to
604     4, 38|              Nie takie ano skończyły pod kościołem.~- Jezus, taki
605     4, 38|         przez pieska.~- Siadajcie se pod chałupą - zwróciła się doń
606     4, 38|             byli zasiadali do obiadu pod drzewami, Hanka wyłożyła
607     4, 38|          ziajał z wywieszonym ozorem pod ścianą, spiekota bowiem
608     4, 38|         skrzybotały, a niekiedy kajś pod strzechą zaświegotała jaskółka.~-
609     4, 38|            jeszcze sporo wypoczywało pod chałupami, ale już coraz
610     4, 38|            owies, a sam se spał kajś pod gruszą...~Jaguś odeszła
611     4, 38|            aby starszy nie wącha kaj pod ścianą?~- Dopierom go widział
612     4, 38|         przed kościołem, ale jeszcze pod chałupami siedzieli gęsto
613     4, 38|              krwawym zarzewiem. Kajś pod młynem baraszkowały z wrzaskiem
614     4, 38|          kujnął! - mruczał zbierając pod siebie kulasy i machał wielkim
615     4, 38|            bo skoro Witek przyleciał pod chałupę, rzekł do niego
616     4, 38|             w czarną gardzie! rzeki, pod olchy wyniosłe i jakby śpiące,
617     4, 38|         przed plebanią, jakieś konie pod gankiem biły niecierpliwie
618     4, 38|              Przesuwała się lękliwie pod żywopłotem, obwisłe gałęzie
619     4, 38|       otwarte.~Przytuliła się w cień pod płot i zajrzała do środka.~
620     4, 38|             wraz z dziećmi siedzieli pod wiszącą lampą popijając
621     4, 38|              i wsunął ją ze śmiechem pod kanapę.~Długo się z nim
622     4, 38|       książce, zaś potem przyklęknął pod oknem, przeżegnał się, złożył
623     4, 39|            było nikogo, tyla co kajś pod chórem Jagata głośno trzepała
624     4, 39|    przyleciał zadyszany z brewiarzem pod pachą i obcierając łysinę
625     4, 39|             się nieco do osi...~- To pod łaznowskim dobrodziejem
626     4, 39|       obwisłych nad drogą gałęziach, pod którymi przejeżdżały kopiaste
627     4, 39|            wiatrem niewiada kaj, zaś pod młynem jakaś baba tak prała
628     4, 39|           sił.~- Załóżcie mu pieprzu pod ogon, to rypnie z miejsca
629     4, 39|             Łapę, któren się nawinął pod nogi, wyrzekła przez zęby:~-
630     4, 39|             Ani godziny nie ostawiaj pod swoim dachem, bo cię stąd
631     4, 39|           schowała zapis do skrzynki pod klucz, zawarła ojcową stronę
632     4, 39|              że każdy by do niej rad pod pierzynę, że wstyd i obraza
633     4, 40|            na drodze, to nawet jakby pod samą chałupą. Nasłuchiwała
634     4, 40|       zalatywał od kacząt nocujących pod łóżkami, ale Hance nie chciało
635     4, 40|         Pietrek chrapał rozciągnięty pod stajnią, konie gryzły obroki
636     4, 40|          nodze i ze łbem podwiniętym pod skrzydło, zaś w opłotkach
637     4, 40|          Balcerkowej i sunął czająco pod drzewami.~- Juści, co od
638     4, 40|            ziarna, świniom kwiczącym pod chałupą wyniesła cebratkę
639     4, 40|          robiące w odrobku za ziemię pod len i ziemniaki.~Zapędziła
640     4, 40|         Torfiaste ziemie uginały się pod nogami kiej rzemienne pasy,
641     4, 40|          drodze płota, gdyż nogi się pod nią gięły, brakowało tchu,
642     4, 40|              miłowania kładły mu się pod stopy kiej psy, zdając się
643     4, 40|         stodoły. Narządziła im obiad pod domem w cieniu i na chłodzie,
644     4, 40|          zaglądał nawet do chlewów i pod szopę, gdzie stały różne
645     4, 40|              tygodnie czas mu będzie pod kosę! Byle jeno grady nie
646     4, 40|         dalej, wspinając się z wolna pod łagodne wzgórze, na którym
647     4, 40|          okno zagrało w słońcu.~Kajś pod smętarzem cięli koniczynę
648     4, 40|             wisusa.~Antek przystanął pod lasem na ugorze i znowu
649     4, 40|          żeby cię! - zaklął ruszając pod borem ku krzyżowi na topolowej
650     4, 40|         zapierał gardziel, przysiadł pod krzyżem w cieniu brzózek,
651     4, 40|               któren z woza spadnie, pod koła zleci! Koni na piechotę
652     4, 40|         obrządków, Józka krowy doiła pod oborą wydzierając się piskliwą
653     4, 40|             A po kolacji wyniósł się pod chałupę, gdyż zaczęli się
654     4, 40|         cieniu, jeden Rocho siedział pod oknem we świetle, lejącym
655     4, 40|           jakby wzdychając, a wszędy pod ścianami przechładzali się
656     4, 40|             Rozeszli się, ostał jeno pod oknem Antek z kowalem, bo
657     4, 40|              potem rozczesując włosy pod oknem wyzierała na nich
658     4, 41|            ze ślepym dziadem, któren pod stodołą wykręcał powrósła.~
659     4, 41|         sadzie pocichły, kury leżały pod płotami kieby nieżywe, a
660     4, 41|  pojękiwaniem rozwalały się w błocie pod studnią, gdy naraz dziad
661     4, 41|            było przódzi! - odburknął pod nosem.~- Dyć gospodyni cię
662     4, 41|      odjechał.~Jaskółki zaświegotały pod strzechą i stado gołębi
663     4, 41|           sąsiedzka maciora ryła się pod płot.~- Wsadź jeno ryj,
664     4, 41|     konopiasta głowina.~Na podorówce pod lasem komornice rozrzucały
665     4, 41|         proste zagony, boć rola szła pod pszenicę.~Wrony łaziły bruzdami
666     4, 41|              cóżeś tyla czasu stojał pod lasem? Widziałem.~- Możecie
667     4, 41|            dygujemy.~Dociągnął skibę pod bór, konie wyłożył i rozkiełznawszy
668     4, 41|            się Jagustynka, zgarbiona pod ciężarem prawie do ziemi.~-
669     4, 41|           poznać.~- I krzemień puści pod młotem - jęknęła zwieszając
670     4, 41|          zadzierając o kamienie, zaś pod lasem tak się był zarył
671     4, 41|              lasem tak się był zarył pod jakiś korzeń, aż krój się
672     4, 41|          żalem, ale naraz przystanął pod jakimś drzewem i stojał
673     4, 41|            zrobić! Jakże, dać się to pod nóż, kiej ten cielak rzezakowi?~-
674     4, 41|               jaże ledwie się ruchał pod grozą męczących pomyślunków.~-
675     4, 41|              Pietrka, pojącego konie pod studnią: ~- Nasmaruj wóz
676     4, 41|             roboty i właśnie chlipał pod chałupą zsiadłe mleko la
677     4, 41|            zawołał radośnie wracając pod chałupę. - A to powieda,
678     4, 41|           Szedł jednak z wolna kieby pod przymusem, przystając co
679     4, 41|       zakrzyczały przepłoszone gęsi, pod młynem wrzeszczały kąpiące
680     4, 41|          oświetlone, dziecko płakało pod ścianą, zaś z podwórza rozlegał
681     4, 41|            nie poczuły, i wsunął się pod księży sad, zaraz przy szerokiej
682     4, 41|              ruszyło co niebądź kajś pod wsią, zawracał spiesznie,
683     4, 41|        rozważał cofając się cieniami pod stodołę i dopiero za węgłem
684     4, 41|               co już czekała skulona pod stodołą.~- Czekałam i czekałam!~
685     4, 41|         zagony kiej cień i przepadła pod sadami; przecierał tylko
686     4, 41|            tak go cosik złego sparło pod piersiami, jaże zaklął:~-
687     4, 42|      kamienie.~Wstrzymał się dopiero pod krzyżem, na rozstajach dróg
688     4, 42|            roboty, więc se przysiadł pod figurą odzipnąć nieco i
689     4, 42|  rozgorzałymi ślepiami w skołtunione pod lasem ciemnoście, kaj już
690     4, 42|        przeciągając koście i klęknął pod krzyżem do pacierza, ale
691     4, 42|             swoje gronta. Leżały tuż pod lasem, jednym bokiem przywarte
692     4, 42|           rozważnie wybierać miejsce pod chałupę.~- Rychtyk najlepsze,
693     4, 42|      najlepsze, wieś naprzeciw i bór pod bokiem, łacniej będzie o
694     4, 42|                Miejsce jakby wybrane pod karczmę - zauważył Szymek.~
695     4, 42|          sfrasował i kiej przysiedli pod żytem, jął jękliwie tłumaczyć:~-
696     4, 42|            me zmacać, a sam przeciek pod pazury nie wlezę - powiadał
697     4, 42|       przetrzeźwiony siedział z nimi pod chałupą, przylazła też Jagustynka
698     4, 42|             Nastusia.~- A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś -
699     4, 42|             kurzył, skrzypki ściskał pod pachą i pochwaliwszy Boga
700     4, 42|            jednych dwojaków jedli, a pod jednym kożuchem sypiali,
701     4, 42|         przybrał się, skrzypki wziął pod pachę i rzekł ze śmiechem:~-
702     4, 42|            zachrapał, a ona zasiadła pod ścianą i popłakiwała spozierając
703     4, 42|          przyszła Kłębowa z kokoszką pod pachą i stadem kurczątek
704     4, 42|              Kruczka i uwiązawszy go pod chałupą uciekał jakby oparzony.~
705     4, 43|         wynosili ją na dzień do sadu pod drzewa, bo skamlała o to
706     4, 43|              na darmo przyczajał się pod drzwiami na Łapę, dopiero
707     4, 43|        pozapalano lampki śpiewając: "Pod Twoją obronę", gdzie znów
708     4, 43|           niej Kozłowa i ująwszy się pod boki zakrzyczała urągliwie:~-
709     4, 43|           kiej pies kopnięty wróciła pod swoją chałupę warcząc jeno
710     4, 43|         prosto nie do wiary.~Wróciły pod chałupę i Jagusia wysupławszy
711     4, 43|             teraz Michał pisał cosik pod wiszącą lampą, zaś organisty
712     4, 43|           trupem nie padła, nogi się pod nią ugięły, serce zakotłowało
713     4, 43|        goniona, aż kajś na topolową, pod las...~- Jezus mój kochany! -
714     4, 43|    przyokrywszy się w zapaskę siadła pod domem czekać snu albo świtania.~
715     4, 44|      przywozach.~Głównie cisnęli się pod wielką karczmę, stojącą
716     4, 44|         karczma była przepełniona, i pod drzewami stali kupami gwarząc
717     4, 44|              gdyż strażnicy zasiedli pod kancelarią, otoczeni przez
718     4, 44|    przykazująco, zaś w drugiej kupie pod drzewami Mateusz prawił
719     4, 44|            ja wam rzeknę, jak bywało pod te roki, kiej się to panowie
720     4, 44|             Gromada jęła się ściągać pod dom i zwierać coraz gęściej,
721     4, 44|          głód, że całą hurmą ruszyli pod drzewa, nie bacząc na wójtowe
722     4, 44|         sobie, kuląc się jeno, jakby pod ciężarem nowego podatku,
723     4, 44|        pierwsi z brzega kolebiąc się pod naporem gromady pchającej
724     4, 44|              ścierwo i nie plącz się pod nogami! - zaklął ktoś na
725     4, 44|           Antoni Boryna, pozostający pod śledztwem karnym, nie ma
726     4, 44|              w pustą beczkę, stojącą pod okapem, jaże zahuczała kiej
727     4, 44|          kłami gorzej wilka i weźmie pod kopyta.~- A czymże by to
728     4, 45|          kiej kondle, uskoczył w bok pod chałupę, wyszczerzył zęby
729     4, 45|               rozmyślał i doszedłszy pod dworski ogród, kawał za
730     4, 45|          Żyda szmaciarza, siedzącego pod zbożem.~- Ustaliście, juści,
731     4, 45|           lasu, że przysiadłszy kajś pod drzewem zadrzemał się niechcący.
732     4, 45|               rozejrzał się uważnie: pod krzyżem tuliła się w cieniu
733     4, 45|           kogo; uspokoił się dopiero pod wsią, gdyż dojrzał organiścinę
734     4, 45|              Dyć ino co wyminąłem go pod lasem.~- Jasia! to już jedzie? -
735     4, 45|        zajadle młócić.~- Bryka stała pod figurą, zaś on rozmawiał
736     4, 45|             i Zdrowaś, drabina stała pod dzwonnicą, Jambroż przydzwaniał,
737     4, 45|      uchwycił wątek i przyklęknąwszy pod żytem wtopił rozmodlone
738     4, 45|       pokrzywy i chwasty; przytajone pod płotami, aż matka biegająca
739     4, 45|          przeniosą do izby, na łóżko pod obrazy, i świecę mi zapalą...
740     4, 45|              On zaś potem długo stał pod jakąś ścianą grzejąc się
741     4, 45|         daleko za wsią, na miedzach, pod gruszami, na granicznych
742     4, 45|              dzwoniły sady przygięte pod ciężarem owoców, dzwoniły
743     4, 45|        kręcić i wzdychający wystawać pod jej chałupą, ale odprawiała
744     4, 45|      natknęła się na Jasia, siedział pod kopcem granicznym z książką
745     4, 45|         śpiesznie chowając bose nogi pod wełniak.~Ale i Jasio był
746     4, 45|        tknęło me cosik, bych zajrzeć pod gruszkę... patrzę... siedzą
747     4, 46|            Maria! wojsko! - nogi się pod nią ugięły ze strachu.~-
748     4, 46|         łóżku i zaszeptał:~- Schowaj pod siebie, a nie wydaj! ~I
749     4, 46|            co trochę podnosił ostrze pod światło, a strzygł ślepiami
750     4, 46|          otwierać, a Hanka siedziała pod oknem z dzieckiem przy piersi.~
751     4, 46|              że nawet któryś zajrzał pod łóżka.~- A siedzi tam i
752     4, 46| nieprzytomnie:~- Schowałam go pewnie pod siebie, co? Szukajcie!...~
753     4, 46|             się i ruszył da przełazu pod bróg.~- Konie zaczekają
754     4, 46|          spotkamy?...~- Przy figurze pod borem, zarno tam pociągniemy...~-
755     4, 46|              zamilkł.~Na skraju boru pod krzyżem zabielały jakby
756     4, 46|             przysiadła nieco z boku, pod krzyżem, w głębokim cieniu
757     4, 46|              święty Pański. Siedział pod krzyżem, z którego ciężko
758     4, 46|             tamci zaś przepadli kajś pod borem.~- A nie mówże przed
759     4, 47|       wykręcano powrósła, zaś prawie pod każdą chałupą brząkały rozklepywane
760     4, 47|              narodu, to na drogach i pod młynem wrzało kieby na jarmarku,
761     4, 47|            żony siedzącej na dworze, pod wywartym oknem:~- A rzepeckim
762     4, 47|              Jak mu wiatrak postawią pod bokiem, to mu i radę dadzą.~
763     4, 47|             dojrzawszy Hankę pierącą pod chałupą wstąpiła podzielić
764     4, 47|              to Kozłowa wzięła Jaśka pod swoją opiekę i już mu wszyćko
765     4, 47|         Szymków, siedział z Nastusią pod ścianą i cosik z cicha se
766     4, 47|            że Jędrzych mówił Nastusi pod sekretem, jako Dominikowa
767     4, 47|         popatrzył we mnie, przysiadł pod oknem i zapłakał!... Jezu
768     4, 47|          począć, matka chlipała kajś pod ścianą, gdy wyszedł ze sadu
769     4, 47|             Jagata leżała w sieniach pod progiem, w izbie było pusto,
770     4, 47|             ostatnią; czystą płachtę pod siebie i świeże obleczenie
771     4, 47|            cisnącym się w sieniach i pod oknem, rozdawała po parę
772     4, 47|              gospodarsku, na łóżku i pod obrazami, jak se była roiła
773     4, 48|          księdzem, to nie chcę, abyś pod moim dachem sposobił sobie
774     4, 48|             z dala i spacerując kajś pod drzewinami frasobliwie medytował.~-
775     4, 48|            rozmowa, odszedł dalej aż pod niski pleciony płot, dzielący
776     4, 48|              zapachy, jaże go sparło pod piersiami, a oczy nalały
777     4, 48|   obmierzłych myśleń, wziął brewiarz pod pachę i poszedł do matki.~-
778     4, 48|            pieski.~Jasio przyklęknął pod światłem i tak się był gorąco
779     4, 48|           kilkoro dzieci plątało się pod ścianami.~Jasio jakoś trwożnie
780     4, 48|          topniał w sobie kieby śnieg pod tym zwiesnowym słońcem.~
781     4, 48|          przeróżne sprawy, ale jakoś pod sam wieczór upatrzywszy
782     4, 48|              na miedzę za stodołami, pod gruszę, kaj nieraz siadywali
783     4, 48|           tchu jej brakło i ścisnęło pod piersiami, ale patrzała
784     4, 48|            na ścieżaj, rzuciła mu ją pod nogi kiej zbłąkaną ptaszkę
785     4, 48|      chałupie poszli spać, siedziała pod ścianą do białego rana.~
786     4, 48|              nie zobaczy, przenigdy.~Pod figurą na Podlesiu pożegnali
787     4, 48|          poleciała nawet na Podlesie pod figurę, kaj ostatni raz
788     4, 49|           turbacji.~Bo i jakże: gnój pod pszenicę wysychał w polu,
789     4, 49|              wzięła sielnego kaczora pod pachę i poszła na plebanię.~
790     4, 49|       zaczęła im rozpowiadać na niby pod sekretem: jakie to wójt
791     4, 49|         piekielnica! A żebyś zdechła pod płotem za moją krzywdę,
792     4, 49|              rzekł krótko, myjąc się pod studnią.~- Żeby ich mór
793     4, 49|             śpiesznie poszedł w pole pod las. ~Przeszkadzał mu wiatr
794     4, 49|              Rzucił kosę i przysiadł pod żytnią ścianą, jakby się
795     4, 49|              Zdrowaś, już leżał kajś pod ścianą z rozbitym łbem i
796     4, 49|             Trza ją zewlec do naga i pod kruchtą wysiec rózgami! -
797     4, 49|          Kozłowa.~- Zawdy takie bili pod kościołem! Do pierwszej
798     4, 49|          dosięgli granicznych kopców pod samym lasem.~Podnieśli deski
799     4, 49|       obmierzłe rzucili, jaże ziemia pod nią jęknęła, padła wznak
800     4, 49|             Podlesiu, kiej przysiadł pod figurą odzipnąć nieco, napotkał
801     4, 49|         Mateusz i podprowadziwszy go pod chałupę sam zajrzał do środka,
802     4, 49|            łzy. Nastusia przędła len pod ścianą, dziad przysiadł