Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         żeby was pierun bez świętej spowiedzi nie trzasnął! - rzekła cicho,
 2     1, 3 |           rzetelnie powiem, kiej na spowiedzi, kiej gospodarz do gospodarzy,
 3     1, 4 |      słodkości i dobroci, jakoby po spowiedzi się czuł abo zasie i lepiej.~
 4     1, 5 |          tak, Michał?..~- Żebym tak spowiedzi świętej nie doczekał. Mówiłem.~
 5     1, 11|        spojrzał! A jak szli rano do spowiedzi z Boryną, spotkali go przed
 6     2, 16|           uszła i nawet bez świętej spowiedzi skończł. Mówią po wsi, że
 7     2, 16|    śmiertelny! - mówił to ksiądz na spowiedzi, mówił... - ino by z nim
 8     3, 26|        swojego, a wszystkie kiej na spowiedzi przyświarczały i prawdę
 9     3, 27|           księży przyjedzie słuchać spowiedzi?~- Czas znajdzie!... wie,
10     3, 28|        czerwony ksiądz z Łaznowa.~- Spowiedzi słuchał będzie, a to i dobrodzieja
11     3, 28|           po śniadaniu wezmą się do spowiedzi. Ale też ziąb dzisiaj, jaże
12     3, 28|             naród bowiem ciągnął do spowiedzi, nie bacząc na złe drogi
13     3, 28|            powiadają, że zawdy przy spowiedzi flaszuchnę z pachnącym w
14     3, 28|         dostają...~- A za kartki do spowiedzi osobno przeciek bierze po
15     3, 29|            wczoraj przy zjeździe do spowiedzi rozpytywali się pilnie o
16     3, 29|             powodu zjazdu księży do spowiedzi dziadoskie świątko se zrobili
17     3, 33|             prawda to, że kto przez spowiedzi zamrze, do piekła idzie?~-
18     3, 33|            rzeknę, a jak księdzu na spowiedzi, tak prawdę powiem... Z
19     4, 37|               Prawdę powiem kiej na spowiedzi; a to nie poredziłem dłużej
20     4, 38| konfesjonałach pod drzewami słuchać spowiedzi, nie bacząc zgoła na tłok
21     4, 39|         zamrę spokojnie, do świętej spowiedzi nie pójdę, póki się nie
22     4, 39|           ta zrobi!~- Były z rana u spowiedzi, a potem długo radziły z
23     4, 40|         duszy, jakby po tej świętej spowiedzi abo i jeszcze lepiej.~-
24     4, 41|        uroczyście, jakby na świętej spowiedzi:~- Raz temu musi być koniec!
25     4, 46|              Prawił kieby ksiądz na spowiedzi, wypominając jej Antka,
26     4, 48|       miłowania... Jakby na świętej spowiedzi otwarła przed nim duszę
27     4, 49|             Jaguś, trza ci jutro do spowiedzi. Lżej ci będzie, jak zbędziesz
28     4, 49|          nie pójdę!~- Nie chcesz do spowiedzi! - Aż głos jej schrypnął
29     4, 49|          gadanie! A ja ci mówię, do spowiedzi idź, pokutuj i Boga proś,