Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      siarczyście, a potem łaził po podwórzu i zaglądał to do obory,
 2     1, 3 |           długo a biegał oczami po podwórzu, po oknach chałupy, po sadzie
 3     1, 3 |          łaził ociężały i senny po podwórzu.~Gospodarz zaspali dzisiaj,
 4     1, 3 |    jakiegoś łyczka o nieporządki w podwórzu.~Skazany zaocznie.~Potem
 5     1, 12|           Świnie zaczęły kwiczeć w podwórzu i cochać się o węgły, aż
 6     1, 12|         cicho do sieni i zniknął w podwórzu, poszedł do Kuby odbierać
 7     2, 14|            stał w głębi, w księżym podwórzu, a ino wyjazd miał osobny,
 8     2, 16|             tylko Pietrek ostał na podwórzu i rąbał drzewo, aby nie
 9     2, 18|         ode drogi, a konie stoją w podwórzu.~- Cóżeś się tak utytłał?~-
10     2, 18|            bo śnieg zaskrzypiał na podwórzu, jakby kto szedł z prawej
11     2, 24|            opłotkach, pełno było w podwórzu, a już zgoła ciżbą się gęstwili
12     2, 24|       ognia dać pomoc.~Ostał się w podwórzu i kowal, ale tak zeźlony
13     2, 25|      starego i doszukując się go w podwórzu, Pietrek robił zawzięcie,
14     3, 27|            w chałupie spali, a i w podwórzu było cicho.~Skrzyczała Witka,
15     3, 28|          wybierali z gnojowiska. W podwórzu zaś było prawie pusto, jeno
16     3, 28| wystrugiwał im wiatraczki; nawet w podwórzu szukała; nikaj ni znaku
17     3, 30|   przyodziewając, a pod studnią na podwórzu Pietrek z Witkiem domywali
18     3, 30|            najlepsze, kiej naraz w podwórzu buchnął wrzask kurzy.~Józka
19     3, 30|       poleciał.~Złapała go Józka w podwórzu przed chlewem, jak nabierał
20     3, 30|        Józka posłyszała gdziesik w podwórzu jakby głuche skamlenie,
21     3, 33|           sień, rozglądając się po podwórzu, tylko dziewka siedziała
22     3, 33|   przerażeniem.~Łapa zaczął wyć na podwórzu, słowiki ścichły, zawiał
23     3, 35|          źrebakiem baraszkującym w podwórzu, niekiedy drzewa zaszumiały
24     4, 37|           powiedziała, że ksiądz w podwórzu i kazał je zawołać.~Siedział
25     4, 38|       zmyślna! - szeptał, ale że w podwórzu rozległo się granie, to
26     4, 40|           oborze porozłaziły się w podwórzu, leżały przeżuwając i glamiąc
27     4, 40|           wszedł już w obejście.~W podwórzu gwarno było i ludnie, krzątali
28     4, 41|            z posłuchem, nakładał w podwórzu gnój, oklepując czubaty
29     4, 45|           na Jagusię zajętą kajś w podwórzu.~Przyleciała zaraz, nieco