Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |                ino, kogo by puścić pod pierzynę, któren~aby mocny! - dorzuciła
 2     1, 2 |                wójtowa.~- Abo i ciepłą pierzynę narządzą - zaśmiał się wójt.
 3     1, 7 |           przecknęła, schowała głowę w pierzynę i buchnęła płaczem i wyrzekaniami...
 4     1, 9 |          zaczęła mamrotać na niego, że pierzynę błotem pomazał.~- Cichoj,
 5     1, 10| poczerwieniałych oczów... - Zabrała mi pierzynę, bo powiada, że dzieci nie
 6     1, 11|               chłopem obchodzić! -~- A pierzynę co wieczór przed kominem
 7     2, 15|           zaraz po kolacji poszedł pod pierzynę i zasnął kamieniem.~Hanka
 8     2, 15|             mnie, że dzień w dzień pod pierzynę była puszczać gotowa...
 9     2, 18|            Jagna słała łóżka i właśnie pierzynę roztrzepywała, pacierz mówiąc
10     2, 20|           prawda! Cygaństwo!~Naciągnął pierzynę na piersi, odwrócił się
11     3, 26|               górze skrzynię, a w niej pierzynę sporą, poduszki i prześcieradła,
12     3, 26|           zaniesie się ją na górę...~- Pierzynę... wasza wola... juści,
13     3, 27|     niewywczasowane kości ciągnęły pod pierzynę, ale się nie dała, szronem
14     3, 27|       Poprawiła mu pościeli strzepując pierzynę bardziej na nogi, że to
15     3, 27|                na bok, twarzą na izbę, pierzynę snadź z gorąca zepchnąwszy
16     3, 28|       Powiedają, że Kłębowa wziena jej pierzynę i prawie nagą we świat puściła...~-
17     3, 28|                 ziemniaków już brakło, pierzynę już przedali... każdą kwartę
18     3, 28|                dobry precent, a choćby pierzynę Żydowi sprzedać, a jeść
19     3, 31|           wiadomo... i... - strzepnęła pierzynę pokaszlując, by nie pokazać
20     3, 33|               po gospodarsku... co?... Pierzynę bym dołożyła... Nie bójcie
21     3, 34|             któren się boja, niech pod pierzynę się chowa!~Ani sposób już
22     3, 36|               w pościel i zaciągnąwszy pierzynę na głowę, jakby zasnął znowu.~
23     4, 37|               tego słowa, ogarnęłam mu pierzynę, dałam pić i poszłam.~-
24     4, 38|            spuścisz pięść, to jakbyś w pierzynę trafił - objaśniał z cicha
25     4, 39|               każdy by do niej rad pod pierzynę, że wstyd i obraza boska
26     4, 41|             ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę wietrzy a wzdycha...~Rozżarł
27     4, 41|                boku na bok, i odrzucał pierzynę stawiając nogi na chłodnej,
28     4, 42|                 A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś - ozwała się Jagustynka.~-
29     4, 47|                strzepywała drżąc chudą pierzynę, sama nalała wody święconej