Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         siadając po drugiej stronie ognia.~- Ze świata, a skądże by,
 2     1, 6 |        życiem, wstrząsało dreszczem ognia, pożądania, miłości a ona
 3     1, 7 |      szeroko zatoczone, twarzami do ognia, siedziały rzędem dziewczyny
 4     1, 10|           miechem, gdy mocniejszego ognia było potrzeba, a ukradkiem
 5     2, 16|            przykazane, aby pilnował ognia i dokładał polan, ale tyle
 6     2, 18|        siedźcie, przeciech ławki ni ognia nie ubędzie.~Nieznajomy
 7     2, 18|             bliżej przysuwał się do ognia.~- Ciężka zima latoś - szepnął.~-
 8     2, 18|     Przystawiła garneczek z wodą do ognia i siadła z powrotem do kądzieli,
 9     2, 18|              ale twarz odwracała od ognia, by ukryć wypieki.~Ale starego
10     2, 19|    odszukiwać swojaków, że to, mimo ognia i lampy nad szynkwasem,
11     2, 21|            środka wsi buchały słupy ognia, dymów i skier. Dzwon zaczął
12     2, 22|             jej przyjacielstwa kiej ognia. Przyszła jeszcze, zasapana
13     2, 23|             strzeliste jak wytryski ognia, słowa błędne i opite szałem,
14     2, 24|         strzegli, by w razie odnowy ognia dać pomoc.~Ostał się w podwórzu
15     2, 24|       pomyślał, jakby mu kto żywego ognia nasypał w serce, że ledwie
16     2, 24|           dawali takiemu odprawę od ognia, wody i jadła, od strzechy
17     2, 25|          zbierając się do zniecenia ognia.~- A cięgiem - odparła Józka,
18     3, 28|            nalej wodą i przystaw do ognia, ja polecę do Żyda po przyprawy.~-
19     3, 29|            kominem, w samym świetle ognia, siedziały zgodnie Jagna
20     3, 29|             uroczystość poświęcenia ognia i wody, zalewając przedtem
21     3, 30|        Wedle zwyczaju nie rozpalono ognia w kominie, kontentując się
22     3, 30|          jak na dłoni wzmaganie się ognia. Na czarnej ścianie lasu
23     3, 30|     sołtysem i kowalem pojechali do ognia, i to z gołymi rękoma, gdyż
24     3, 30|        końca, że to już jedno morze ognia przewalało się nad folwarkiem
25     3, 32|       czytał spokojnie modlitwę "od ognia"; jeno czytał wolno, bo
26     3, 35|         biły kiej słupy serdecznego ognia pod stopy Częstochowskiej,
27     4, 41| pomiarkowania o niczym, nic, kromie ognia i burzy, i nic, kromie wiecznie
28     4, 45|            się masz, Jasiu, zrób no ognia w trybularzu, trzeba je
29     4, 46|            nie pozwalając rozniecać ognia. ~Stary przegryzł naprędce