Tom, Rozdzial

 1     1, 8 |             Stoimy... stoimy... a tu naczelnik wali... Jezu Chryste! Sam
 2     1, 8 |            wali... Jezu Chryste! Sam naczelnik!... Chłopaki... powiada...
 3     3, 35|                 Do powiatu wezwał go naczelnik; pisarz mówił, co po to,
 4     3, 35|          Dołach.~- Pewnie; ale skoro naczelnik przykaże, to usłuchać musimy -
 5     4, 40|         Rocho mu przerwał:~- Wiecie, naczelnik zapowiedział, że za dwa
 6     4, 44|             będziecie sprzeczali, to naczelnik może się rozgniewać i gotów
 7     4, 44|            szkołę, gdyż tak chce sam naczelnik, jęli się mieszać, przechodzić
 8     4, 44|               Rozstąpta się, ludzie! Naczelnik!~Jakoż powóz ukazał się
 9     4, 44|           zakręcił przed kancelarią.~Naczelnik podniósł rękę do czoła,
10     4, 44|             wyprostowani kieby kije.~Naczelnik dał się wysadzić i rozebrać
11     4, 44|     przeszedł może i cały pacierz, a naczelnik się nie pokazywał, jeno
12     4, 44|             przyleciał z krzykiem:~- Naczelnik wychodzi! Chodźta prędzej!
13     4, 44|         rzekł jakby do siebie:~- Pan naczelnik powiedział, że jak dzisiaj
14     4, 44|      hardziej.~Na ten wrzask wyszedł naczelnik i stanął w progu, przycichli
15     4, 44|               zaklął ktoś na nich.~A naczelnik, choć prawił słodziuśko,
16     4, 44|           wsparło go ze sto krzyków.~Naczelnik zmarszczył się groźnie.~
17     4, 44|               To jeno chciałem rzec.~Naczelnik nie odpowiedział zatopiony
18     4, 44|           komu ślina przyniesła.~Zaś naczelnik siedział, jakby nie słysząc
19     4, 44|               Ty kto takoj? - spytał naczelnik wpierając w niego oczy.~
20     4, 44|            zgubiła - dodał zuchwale.~Naczelnik pogadał cosik z pisarzem,
21     4, 44|             nim się zebrał na słowo, naczelnik wrzasnął:~- Poszoł won! -
22     4, 44|              ściszając się nawzajem.~Naczelnik nie mogąc się doczekać cichości,
23     4, 44|            narodu ostało na miejscu, naczelnik się zmarszczył i przykazał,
24     4, 44|           się poodsuwać na boki, zaś naczelnik przeczytawszy list, jaki
25     4, 44|           Wiecie, ludzie, czego wama naczelnik zapomniał powiedzieć? A
26     4, 44| przyświarczył Stacho Płoszka.~- A że naczelnik groził, to jakby wiedział
27     4, 45|                 Wiecie, jeszcze zimą naczelnik zrobił kontrakt z jednym
28     4, 46|         Bylica.~- A może o zebranie! Naczelnik się wygrażał, a strażniki
29     4, 49|            jako wezwał ich do siebie naczelnik - odpowiadał Mateusz.~Gdy