Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      worek owsa...~- Służy ona u młynarza, a ten w kompanii z kowa1em
 2     1, 6 | rozlewającej się szeroko.~W domu młynarza, stojącym zaraz przy drodze;
 3     1, 11|      ogień i kucharowała Ewka od młynarza przy pomocy sąsiadek i Jagustynki.~
 4     2, 15|         już Mateusz, wracając od młynarza z obiadu, z daleka krzyczał:~-
 5     2, 15|       pofrunie, a narywać się la młynarza czy tam innego, jaka wam
 6     2, 15|        płaczę, nie... ale weź od młynarza z pół korczyka jęczmienia
 7     2, 15|           świeciło się jeszcze u młynarza w tej izbie, gdzie złożyli
 8     2, 18|       Witek.~- Dziedzic siedzą u młynarza w izbie ode drogi, a konie
 9     2, 18|          ale aż zadygotał.~- A u młynarza radzą cosik z dziedzicem
10     2, 18|            Narada była dzisiaj u młynarza, stamtąd poszła nowina.~-
11     2, 20|        jeszcze na myśl.~Kupił od młynarza wielce srogiego psa i zrobił
12     2, 20|        sto pięćdziesiąt rubli od młynarza i dał w zastaw łąkę, to
13     2, 20|          nie wezwał na naradę do młynarza.~Wójt zaś, widząc, że nie
14     2, 20|    zajrzyjcie jutro po sądach do młynarza, a poredzimy jeszcze, muszę
15     2, 25|        zwoziło z lasu drzewo dla młynarza, a reszta wałęsała się po
16     2, 25|       coraz częściej ciągnęli do młynarza brać ten jaki korczyk na
17     3, 28|         kwartę kaszy wymodlają u młynarza, nikt nie chce zborgować
18     3, 29|         wszędzie szło to samo: u młynarza, u organistów, na plebanii,
19     3, 31|        po rolach, wyjechali koło młynarza na drogę, biegnącą do Woli.~
20     3, 31|       jeno mi ich nie zgońcie... młynarza też uproszę, wójta, Boryny,
21     3, 32|       dyć ino na pół, przeciek u młynarza co~drobniejsze ziemniaki
22     3, 34|         u wójta, zaś po tamtej u młynarza i przed Płoszkami.~- Pomogę
23     4, 37|         że przysłali po niego od młynarza, gdyż wójtowa rozczapierzała
24     4, 37|         se siedzą z dziedzicem u młynarza i piją arbate - powiadał
25     4, 39|           Przednowek to żniwa la młynarza!~- Cięższy on latoś niźli
26     4, 39|      ludziach. Zawróciła więc do młynarza, któren właśnie był wraz
27     4, 41|         grosz na żniwo, ale cóż, młynarza przeciech o pomoc prosił
28     4, 44|      cosik jął się przeciskać do młynarza, któren przystąpił do chłopów
29     4, 47|         przed nią i zapłakała na młynarza.~Ale kowalowa ozwała się