Tom, Rozdzial

 1     1, 11|         krzykań i przegonów.~Z dobrą godzinę trwała zabawa, gdy starszy
 2     2, 13|            rzuciła we świat.~Jeszcze godzinę temu ani myślał, że pójdzie,
 3     2, 13|         nieprzytomny prawie, z dobrą godzinę, nie tknąwszy nawet kieliszka.~-
 4     2, 14|            tak żwawo robił, że gdy w godzinę jaką Hanka wyjrzała, to
 5     2, 15|           rzeki.~Antek czekał może z godzinę na Franka, ale podniósł
 6     2, 16|             czującem jest i na swoją godzinę czeka, aż Jezus się zmiłuje
 7     2, 18|             się...~- Przyjdź, choćby godzinę abo i dwie, a czekał będę,
 8     2, 19|              za nim nadążył.~Z dobrą godzinę tak wywijał, bo chociaż
 9     2, 21|              z gorąca, i może w jaką godzinę narychtowała takie brzemiono
10     2, 21|          zmęczony srodze, że z dobrą godzinę rozgrzewał się przed kominem,
11     2, 21|             Pan Jezus podaje ci taką godzinę, by z biedy wyciągnąć...
12     2, 22|          przez którą chyba dopiero w godzinę śmierci dojrzeć własnymi
13     2, 24| zniecierpliwienie rosło z godziny na godzinę, a nie wiada było nic pewnego,
14     2, 25|           był.~- Dyć czekam na cię z godzinę - szepnął z wymówką.~- Mogłeś
15     3, 26|           wytęsknionej szczęśliwości godzinę...~Ziemia się rozdzwaniała
16     3, 26|              na tę ostatnią skonania godzinę...~A wzieni ją... wzieni...~
17     3, 27|              rozmawiałem z nim dobrą godzinę.~- W tych żelazach siedzi? -
18     3, 29|             wzmagał się z godziny na godzinę, że jeden szum niósł się
19     3, 33|          podawać. Zaś dopiero w jaką godzinę ruszyli Kozłowie.~Stary
20     3, 34|            się zbierało.~Już z dobrą godzinę ciągnęła się procesja i
21     4, 37|              Ciągnęło się to z dobrą godzinę, a kiej skończyli, rumor
22     4, 38|         śmiechami.~Zegar wybił jakąś godzinę i organiścina rzekła powstając:~-
23     4, 40|              jeno poniektóra dusza w godzinę śmierci przejrzy i co się
24     4, 43|           grady.~Burza trwała może z godzinę, aż zboża się pokładły i
25     4, 45|           najmarniejsza, jakby w oną godzinę Południca zwaliła się na
26     4, 45|               że na tę ostatnią moją godzinę to me przeniosą do izby,
27     4, 47|            cię we wsi... kołowałam z godzinę, ale musiałam iść... wchodzę
28     4, 47|               jak być powinno w taką godzinę u gospodarzy, poprosiła
29     4, 49|             wzmagał się z godziny na godzinę, ogniste blaski zalewały